گروه بورس- اگر چه در دنیا اغلب ثروتمندان در کنار رسیدن به رفاه لازم اهدافی همچون کسب شهرت را جست*وجو می*کنند، اما در میان سرمایه*گذاران موفق جهان هستند افرادی که ناشناس مانده و البته خواهان ناشناخته ماندن هم هستند، ولی عقاید جالب و خواندنی در مورد ثروتمند شدن دارند؛ مثل برنارد مست که از بیم تورم و کاهش قدرت خریدش در دوران پیری ثروتمند می*شود.

تورم را رصد کنید تا ثروتمند شوید

این قسمت از کتاب 23 اصل موفقیت وارن بافت که روایتگر زندگی نامه جالب این سرمایه*گذار ناشناخته از قول یکی از نزدیکانش است را در ادامه بخوانید:
هنگامی که در هنگ*کنگ مشغول آزمایش طرح خود با عنوان خصوصیات شخصیتی سرمایه*گذار (این طرح، نقاط ضعف و قوت یک سرمایه*گذار را مشخص می*کند) بودم، برای اولین بار با برنارد ملاقات کردم. از پاسخ*های او به پرسشنامه، کاملا متوجه شدم که او تمام روش*های پیروزمندانه سرمایه*گذاری به غیر از یک مورد را رعایت می*کند، که این امر مرا متحیر کرد. به نظر می*رسید که از یکی از روش*های مهم ـ هنگامی که تصمیم خود را در مورد خرید یا فروش چیزی گرفتید، فورا اقدام به انجام آن کنید ـ پیروی نمی*کند.
در این مورد از او پرسیدم، زیرا *تردید داشتم که شاید در ساختار پرسش*های من نقصی وجود داشته باشد. او به من گفت که صبح هر روز به بررسی پرتفوی سهام خود می*پردازد و تصمیمات سرمایه*گذاری خود را اتخاذ می*کند، اما تمام سفارش*های خود را به بانکی در سوئیس می*سپارد. با توجه به اختلاف زمانی، برنارد برای انجام سفارش*های خود از طریق تلفن باید در هنگ*کنگ تا بعد از ظهر صبر کند، زیرا در آن موقع است که در زوریخ بازار شروع به کار می*کند. هنگامی که با او آشنا شدم و روش او را درک کردم، مشخص شد که او در واقع از تمام 23 روش پیروی می*کند.
برنارد گواه زنده*ای است مبنی بر اینکه لازم نیست شما سرمایه*گذاری با صدها میلیون دلار سبد سهام یا حتی متخصص*سرمایه*گذاری باشید تا با موفقیت از این روش*های پیروزمندانه پیروی کنید.
علاوه بر این، برنارد هیچگونه انگیزه جاه طلبی برای مطرح*شدن نام خود، همچون بافت یا شوارتز ندارد. او نمی*خواهد سرمایه دیگران را مدیریت کند و *ترجیح می*دهد ناشناس بماند. هدف او بسیار ساده است، همانطور که به من گفت: «در حالی که در سن هفتاد و پنج سالگی هستم، نمی*خواهم قفسه*های یک سوپر مارکت را پر کنم تا از این طریق هزینه*های زندگی*ام را تامین کنم. شاهد بوده*ام که این روند برای دیگران رخ داده است اما چنین اتفاقی برای من رخ نخواهد داد».
آنچه برنارد به عنوان بزرگ*ترین تهدید برای امنیت مالی آینده خود مورد توجه قرار می*دهد، زیانی است که در اثر تورم در قدرت خرید پول ایجاد می*شود. همان طور که او می*گوید، امروزه ارزش یک دلار کمتر از 5 درصد ارزش یک دلار در صد سال قبل، می*باشد. در مقابل، قدرت خرید یک اونس طلا نسبتا ثابت مانده است.
این بحث، موضوعی است که برنارد به طور مفصل به مطالعه آن پرداخته است. او حتی پایان نامه مقطع دکترای خود در دانشگاه «سنت گالن» را در مورد بانک*های مرکزی و ذخایر طلای آنها نوشته است (گرچه به دلیل دریافت یک پیشنهاد جالب کاری در آسیا در واقع او هرگز پایان نامه خود را ارائه نداد). او مجذوب تاریخ و نظریه پول شده است و امروزه دانش او در این زمینه، مبنای فلسفه سرمایه*گذاری او را تشکیل می*دهد.
اولین سرمایه*گذاری او روی نقره و در سال 1985 بود. او به یاد می*آورد که به تعطیلات رفته بود و حتی به مدت ده روز هیچگونه روزنامه*ای نخوانده بود. هنگامی که با تاکسی به سوی فرودگاه می*رفت تا به خانه برگردد، در روزنامه از رشد 20 درصدی نقره باخبر شد. او فورا به شناسایی سود خود اقدام کرد.
نابغه سرمایه*گذاری محو می*شود
در آن زمان، برنارد تنها به صورت تفننی در بازارها مشغول بود. تمرکز اصلی او به ایجاد شرکتش معطوف بود. او به من گفت که تا سال 1992 هیچگونه سرمایه*گذاری مهمی انجام نداده است. یکی از دوستان برنارد در بخش بازرگانی بانک بزرگی در سوئیس کار می*کرد. آنها با یکدیگر وارد بازار معاملات آپشن نقره شدند و به میزان 60000 دلار خرید کردند. کمی پس از ورود آنها به بازار، قیمت نقره به شدت افزایش یافت. به این*ترتیب آنها سرمایه خود را ده برابر کردند!
برنارد اینگونه به خاطر آورد: «ما احساس نابغه بودن کردیم!»
می*خواستم بدانم که پس از آن چه اتفاقی افتاد. آنها از طریق فروش استقراضی شاخص S&P سعی در تکرار موفقیت خود داشتند. اما قیمت سهام شرکت*های موجود در بورس آمریکا پایین نیامد و آنها افزایش سرمایه*گذاری خود را آغاز کردند. در حالی که احساس نابغه بودن داشتند، برنارد و دوستش به فروش استقراضی خود افزودند، اما تنها شاهد رشد شدید بازار بودند. برنارد گفت: «نابود شدم. تمام سود حاصل از سرمایه*گذاری روی نقره به علاوه سرمایه*گذاری ابتدایی خود را از دست دادم و سپس متحمل زیان بیشتری نیز شدم».
در آن زمان بود که برنارد متوجه این واقعیت شد، که اولین اقدام برای سرمایه*گذاری موفق «حفاظت از خود در برابر خویشتن» می*باشد.
ایجاد قوانین
برنارد دست به کاری زد که افراد بسیار کمی اقدام به انجام آن می*کنند. او چندین ماه را به ایجاد یک روش کامل سرمایه*گذاری اختصاص داد و زمان بیشتری را صرف آزمایش این روش کرد و به این*ترتیب توانست به هدف اصلی خود دست یابد: اطمینان یافتن از داشتن استقلال و امنیت مالی در باقی زندگی.
او هدف اصلی سرمایه*گذاری خود را حفظ قدرت خرید سرمایه خود تعریف کرد. برنارد بر این باور است که *ایمن*ترین راه برای رسیدن به این هدف، سرمایه*گذاری روی فلزات گرانبها، به ویژه طلا می*باشد.
برنارد دارایی*های خود را به چهار بخش تقسیم کرد: بیمه عمر، املاک و مسکن، شمش طلا و یک پرتفوی سهام متشکل از سهام مربوط به معادن و سرمایه*گذاری در معاملات آتی فلزات گرانبها.
او تمام این چهار گروه را کاملا مجزا از یکدیگر حفظ می*کند، تا حدی که برای رهن دارایی*های خود و برای نگهداری از شمش*های طلای خود از بانک*های مختلفی استفاده می*کند.
سه گروه اول از دارایی*های او ستون اصلی امنیت مالی او را تشکیل می*دهند. هدف او از حفظ این سبد سهام و ایجاد سودی است که از طریق آن می*تواند مالکیت خود در مورد طلا را افزایش دهد.
برنارد تصور می*کند که کالاها، از جمله طلا، در حال حاضر پایین*تر از ارزش واقعی خود ارزش*گذاری شده*اند و این باور، مبنای اصلی سیستم سرمایه*گذاری طراحی شده توسط او می*باشد.
طلا یا سهام طلا؟
برنارد مالک مقداری طلا است اما از آنجا که بهره*ای به طلا تعلق نمی*گیرد، داشته*های او در طول زمان افزایش نمی*یابد. برای محقق ساختن این هدف او اقدام به خرید سهام شرکت*های حفاری معادن طلا نمود. خود او اینگونه می*گوید: «افزایش قیمت سهام این معادن به طور معمول در حدود 2 یا 3 برابر افزایش قیمت خود این فلز است.»
برنارد سیستم سرمایه*گذاری کاملی با معیارهای دقیق برای انتخاب سهام معادن، در هنگام خرید، طراحی کرده است. اولین معیار مورد توجه او مکان سرمایه*گذاری است. او از سرمایه*گذاری در شرکت*هایی که در کشورهای خاصی واقع شده*اند، خودداری می*کند. علت این کار او چیست؟ او می*گوید: «من به هیچ وجه به این بازارها اطمینان نمی*کنم. حقوق اموال و دارایی در این کشورها حوزه*ای کاملا نا*امن است. آنها دچار فساد هستند و دولت*ها هر کاری که مایلند انجام می*دهند».
برنارد به طور توجیه*پذیر از این موضوع هراس دارد که روزی از خواب بیدار شود و متوجه شود که معادن شرکتی که او در آن سرمایه*گذاری کرده است تعطیل شده و سهام او بی*ارزش شده است.
در مرحله بعد برنارد به انواع ارز توجه می*کند. در آن زمان که با او مصاحبه کردم، یعنی ژوئن 2004، او از هیچ*گونه سهام معادن در استرالیا یا آفریقای جنوبی «عمده*ترین کشورهای تولید*کننده طلا در جهان» برخوردار نبود. دلیل آن این بود که دلار استرالیا و راند آفریقای جنوبی هر دو به شدت در برابر دلار آمریکا با افزایش ارزش روبه*رو شده بودند.
برنارد گفت: «تا حدود یک سال پیش، مقداری سهام طلای آفریقای جنوبی را داشتم، اما هنگامی که متوجه شدم آنها نمی*توانند برای من سودی ایجاد کنند، آنها را فروختم. با وجود اینکه آنها دارای حجم زیادی از طلا هستند، اما به دلیل رشد بسیار زیاد راند در برابر دلار، آنها نمی*توانند آنرا با سود چندانی از زمین خارج کنند.»
معیار بعدی او، مدیریت است. همچون بافت، او نیز می*خواهد از رفتار مناسب مدیران با سهامداران مطمئن باشد. برنارد می*خواهد با مدیرانی سرمایه*گذاری کند که در گذشته با موفقیت سپرده*ها را توسعه داده*اند. او همچنین پروژه*های کنونی آن شرکت را بررسی می*کند تا دیدگاه*های آنها را ارزیابی نماید.
برنارد تمام اطلاعات خود را از طریق اینترنت جمع آوری می*کند. او می*گوید: «شما پنج سال قبل امکان انجام چنین کاری را نداشتید. اما اکنون حجم زیادی از اطلاعات در دسترس شما قرار دارد.» وب سایت شرکت*ها، گزارش*های سالانه، اطلاعات مالی، اطلاعیه*های رسمی و مواردی از این قبیل را در دسترس قرار می*دهند. اطلاعات مربوط به قیمت سهام در کنار نمودارهای قیمت*های گذشته آنها کاملا در دسترس می*باشد که ابزار بسیار سودمندی برای برنارد هستند.
اهمیت حجم سرمایه*گذاری
از میان حدود 350 سهمی که او بررسی کرد، 47 سهم با معیارهای او مطابقت داشت. به تبعیت از رویکرد آماری ویژه، او مالکیت تمام آنها را به دست می*آورد اما سرمایه*گذاری مشابهی در تمام آنها انجام نمی*دهد. میزان تخصیص سرمایه برای هر یک از آنها به ارزیابی او از جایگاه آن شرکت در چرخه توسعه، بستگی دارد.
برای او، سهام معادن به سه دسته تقسیم می*شوند:
• شرکت*های تولید*کننده*ای که معمولا سود سهام پرداخت می*کنند.
• شرکت*هایی که به واسطه اکتشافات اثبات شده خود همچنان در فرآیند توسعه قرار دارند، که اغلب در شراکت با یکی از شرکت*های عمده معدنی می*باشند.
• شرکت*های اکتشافی که صرفا در زمینه اکتشافات فعالیت دارند و احتمال از بین رفتن تمام سرمایه آنها در کنار احتمال کسب سودی کلان از طریق یک کشف بزرگ، وجود دارد.
برنارد احساس می*کند که شرکت*های قرار گرفته در دسته دوم ـ آنهایی که به تولید نزدیک*تر هستند ـ دارای بهترین تناسب از نظر ریسک*پذیری ـ پاداش هستند. آنها در حال تبدیل شدن از مصرف*کنندگان پول نقد به تولیدکنندگان بزرگ پول نقد هستند. بنابراین پرتفولیوی سهام برنارد به سوی این دسته از شرکت*ها بیشتر است.
در حال حاضر او کمترین حجم از سرمایه*گذاری خود را به تولید*کنندگان موجود اختصاص می*دهد، زیرا احساس می*کند که این شرکت*ها کمترین میزان اهرم در مورد قیمت طلا را ارائه می*کنند. برنارد همچنین قوانین مفصلی در مورد زمان*بندی خرید و فروش سهام خود دارد.