مدیران فناوری اطلاعات همیشه تحت فشار هستند تا برای شرکتی که در آن کار می‌کنند، ارزش‌آفرینی کنند. بسیاری از آنها از این موضوع ضربه می‌خورند. تحقیقی که موسسه گارتنر انجام داده پیشنهادهایی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهند این افراد چگونه می‌توانند غرایز نوآورانه خود را راحت‌تر به کار گیرند.

رویکرد نوآوران ماهر


در جریان سفری که به تازگی از سیدنی، مومبای، سئول و پکن داشتم، بسیار شگفت زده شدم که دیدم موضوع ثابتی که در جریان گفت‌وگو با مدیران ارشد فناوری اطلاعات پیش آمد، بحث نوآوری بود. در هر یک از این شهرها که در نقاط مختلفی واقع شده‌اند، در طیف وسیعی از شرکت‌های تجاری و دولتی، در بخش‌های مختلف، نوآوری علاقه اصلی بود. این نوآوری در هر موضوعی که باشد – چه نوآوری برای اپلیکیشن‌ها، چه نوآوری به عنوان اهرمی برای نشان دادن ارزش فناوری اطلاعات و چه نوآوری به عنوان سکویی برای استفاده مجدد از داده‌ها - مشخص بود که بسیاری از این مدیران در قاره‌های آسیا و اقیانوسیه، تمرکز خاصی بر نوآوری دارند.
در گزارش تحقیقاتی جدید موسسه گارتنر، تحلیلگرانی چون دیو آرون، ماری میساگلیو، و کریستینا لازارو، تحقیق کرده اند که چگونه نوآوران ماهر، در روشی کاملا متفاوت با تلاش‌های نوآورانه رایج، اقدام به نوآوری می‌کنند. همچنین آنها به شناسایی چهار رفتار پرداخته‌اند که رویکرد نوآوران ماهر را مشخص می‌نماید: آنها چگونه تمرکز می‌کنند، چگونه با ابهام رفتار می‌کنند، زمان خود را کجا سپری می‌کنند و کجا کار خود را آغاز می‌کنند. نوآوران ماهر که در این گزارش به آنها پرداخته شده، افرادی هستند که همراه با تیم هایشان، نتایج موفقیت آمیزی را از «نوآوری سریالی» ایجاد نموده‌اند. محققان مذکور نیز برای شناسایی نوآوران ماهر، بررسی‌هایی خارج از دنیای عادی فناوری اطلاعات انجام داده‌اند.
حال اجازه دهید با برخی از این نوآوران ماهر آشنا شویم:
پائول گاس، فردی که نوآوری‌های متعددش توسط شرکت‌های قایقرانی مورد پذیرش واقع شد؛ کیوشی آمیمیا، فردی که همراه با تیمش، سیستمی را برای نابودکردن مین‌های زمینی از راه دور اختراع کرد؛ فیران آدریا، که یکی از مشهورترین سرآشپزهای دنیا است و در نهایت، آلکس کیپمن، مدیرکل بخش تجارت سرگرمی تعاملی مایکروسافت. هر یک از این افراد فوق‌العاده، یک نوآور ماهر محسوب می‌شوند، زیرا آنها نتایج موفقیت آمیزی را از نوآوری سریالی ایجاد نموده‌اند- کاملا برخلاف روشی که در آن، رویکرد بسیاری از شرکت‌ها به نوآوری، در یک محیط سازمانی است.
نوآوران ماهر، رفتارهایی را به نمایش می‌گذارند که تمامی مدیران فناوری اطلاعات، آن را می‌پذیرند. آن دسته از مدیران فناوری اطلاعات که تفاوت‌های موجود در رفتار یک نوآور ماهر و یک نوآور معمولی را درک می‌کنند، می‌توانند عملکرد نوآوران ماهر را پذیرفته و آن را با محیط فناوری اطلاعات خود تطبیق دهند.
چهار رفتار خود را تغییر دهید تا بتوانید به یک نوآور ماهر تبدیل شوید.
اولین رفتار متمایزکننده، تمرکز است. برای یک نوآور ماهر، نوآوری یک چاره‌اندیشی موقت، نیست که قرار باشد نصف روز در هفته وقت او را بگیرد. نوآوران ماهر، نوآوری را در تمام سطوح، در تمام جهات و در هر زمانی، دنبال می‌کنند. در حقیقت محصولات تولیدی آنها (دستورالعمل‌ها، محصولات، تجربیات مشتری و غیره) و نحوه تولید آن (فرآیندها، شیوه‌های مدیریتی، روش‌های ارتباطی و غیره)، یک بدعت به شمار می‌رود. ابداع آنها برای همه ذی‌نفعان و سهامداران، یعنی مشتریان، کارمندان، جوامع، و غیره نفع دارد. اگر بخواهیم مقایسه کنیم، نوآوران معمولی، تمرکز خود را تقسیم کرده و تنها بر یک جنبه از نوآوری، مثلا تولید یک محصول، تمرکز می‌کنند.
رفتار بعدی ابهام است. نوآوران ماهر، نمی‌توانند وجود ابهام در هدف را تحمل کنند. آنها ممکن است برای رسیدن به هدف نهایی خود، با چندین روش کار کرده و کنار آیند. با این وجود، آنها قاطعانه بر نتایجی که به خوبی تعریف شده باشد، تمرکز می‌کنند.
مدت زمان صرف شده در بخش‌های مختلف فرآیند نوآوری، سومین رفتار متمایزکننده می‌باشد. نوآوران معمولی زمان بیشتری را صرف طراحی یک راه‌حل جدید می‌کنند و از طرف دیگر، مدت زمان نسبتا کمتری را صرف درک مشکل، قبل از آغاز کار، خواهند کرد. نوآوران ماهر، زمان، منابع و انرژی بیشتری را صرف درک یک مشکل می‌کنند و بنابراین برای تسلیم شدن در برابر فشارهای ناشی از یافتن یک راه‌حل سریع، زمان کمتری صرف می‌کنند. آنها قبل از اینکه راه‌حلی را به ذهنشان بیاورند، به طور قابل ملاحظه‌ای، زمان بیشتری را صرف کشف عواملی که آن مشکل را به وجود آورده‌اند می‌کنند.
چهارمین رفتار متمایزکننده، مربوط به نقطه‌ای است که در آن، نوآوران در هر سطحی که باشند، طراحی و بررسی نوآوری خود را آغاز می‌کنند. یک نوآور معمولی، از شرایط موجود برای شروع کار خود استفاده می‌کند، در حالی که نوآور ماهر به دنبال نیازهایی است که باید به آنها دست یابد و اجازه نمی‌دهد که موقعیت کنونی سد راه رسیدن او به هدفش شود. حتی هنگامی که نوآوران ماهر با کمبود منابعی مانند زمان و پول، روبه رو می‌شوند، باز هم با صراحت مفروضات کنونی را رد می‌کنند. این امر به آنها کمک می‌کند تا راه‌حل‌هایی را برای مشکلاتی که ظاهرا لاینحل هستند، بیابند. آنها با حرکت در این فرآیند، غالبا به تغییر قوانین نیز می‌پردازند.
برخلاف باور عموم، نوآوران ماهر، همواره به مهارت‌های ذاتی توجه نمی‌کنند. مدیران فناوری اطلاعات از این قدرت برخوردار هستند که رفتار خود را در این چهار حوزه تغییر دهند تا فارغ از اینکه در چه نوع فضای سازمانی کار می‌کنند، تبدیل به نوآورانی ممتاز شوند.