ایده «هزینه سرمایه» برای کاری که حرفه‌ای‌های مالی و حسابداری، مستقیم یا غیرمستقیم، به عنوان ‏بخشی از مشارکتشان در گروههای تصمیمگیری چندوظیفه¬ای متقابل انجام می‌دهند، نقشی اساسی ‏دارد.سه روش متفاوت تعیین میانگین موزون هزینه سرمایه برای شرکتهای مایکروسافت و جنرال­الکتریک منجر به نتایج متفاوتی برای هر یک از این شرکتها شد.

محاسبه هزینه سرمایه واحد تجاری

مقدمه

سه روش متفاوت تعیین میانگین موزون هزینه سرمایه برای شرکتهای مایکروسافت و جنرال¬الکتریک منجر به ‏نتایج متفاوتی برای هر یک از این شرکتها شد. بنابراین، قضاوت دقیق و تجزیه و تحلیل حساسیت، عناصر ‏مهمی برای تخمین قابل اتکای هزینه سرمایه  شرکت به شمار می‌روند.‏

ایده «هزینه سرمایه» برای کاری که حرفه‌ای‌های مالی و حسابداری، مستقیم یا غیرمستقیم، به عنوان ‏بخشی از مشارکتشان در گروههای تصمیمگیری چندوظیفه¬ای متقابل انجام می‌دهند، نقشی اساسی ‏دارد. آنها نیاز دارند که تکنیکهایی را برای تخمین هزینه سرمایه به منظور بودجه‌بندی سرمایه‌ای درازمدت، ‏تجزیه¬وتحلیل در مورد ادغام و تحصیل شرکتها، کاربرد ارزش افزوده اقتصادی به عنوان شاخص عملکرد مالی ‏در سطح شرکت، سیستمهای تشویقی برای کنترل مالی، استفاده از سود باقیمانده برای ارزیابی عملکرد ‏مالی، تجزیه و تحلیلهای ارزش ویژه و حسابداری سرقفلی خریداری شده، درک کنند و به کار ببرند.‏

در این مقاله موضوعهای نظری و تجربی مرتبط با تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه شرکت مرور می¬‏شود و سپس چندین روش برای تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه دو شرکت بزرگ یعنی جنرال الکتریک ‏و مایکروسافت  بررسی و استفاده خواهد شد. مشکلترین مسئله در ارتباط با تخمین میانگین یاد شده در ‏یک شرکت، مربوط به هزینه سرمایه سهام(‏Ks‏) است که در عمل به علت نیاز به مفروضات و روشهای  ‏مختلف، فرایند پیچیده‌ای است. روشهای متداول برای تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه، با توجه به ‏مفروضات مورد استفاده در تخمین هزینه سرمایه سهام، ممکن است به تقریبهای متفاوتی منجرشود، ‏بنابراین قضاوت درست و تجزیه و تحلیل حساسیت به هنگام تلا‌ش جهت تخمین هزینه سرمایه شرکت به ‏منظور کاربردهای مالی و حسابداری ضرورت دارد.‏

‏ ‏

چارچوب نظری

از لحاظ مفهومی، هزینه سرمایه یک شرکت، عبارت است از هزینه فرصت سرمایه‌گذار برای سرمایه‌گذاری ‏در آن شرکت. تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه در شرکت، تلا‌شی در جهت کمی کردن بازده متوسط ‏مورد انتظار کلیه سرمایه‌گذاران در شرکت، شامل: بدهی مرتبط با بستانکاران کوتاهمدت و درازمدتی که به ‏آنها بهره تعلق می‌گیرد، سهامداران ممتاز، و سهامداران عادی است. هزینه سرمایه شرکت به صورت ‏میانگین موزون محاسبه می‌شود که وزنهای آن برحسب ارزشهای منابع مختلف سرمایه تعیین می‌شوند.‏

در معادله 1 فرمول متداول برای تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه یک شرکت نشان داده شده است.‏

معادله 1:‏Wi*Kj‏  ‏WACC=‎

که در اینجا:‏

Wi‏= وزن ‏iامین منبع سرمایه می‌باشدn)‎‏...,‏‎1‎‏=‏‎(i‏ که براساس ارزش کلی بازار آن منبع در ارتباط با ارزش کل ‏شرکت تعیین می‌شود، و

Ki‏= بازده مورد انتظار ‏iامین اوراق بهاداراست.‏

قسمت سمت راست معادله را به هنگامی که فقط دو منبع سرمایه شامل بدهی درازمدت دارای بهره و ‏سهام عادی وجود داشته باشد، می‌توان به صورت معادله ساده شده 2 نشان داد.‏

معادله  2: ‏WACC= WdKd(1-T)+ WsKs

که در اینجا:‏

Kd‏=هزینه مورد انتظار بدهی درازمدت،

T‏=نرخ نهایی مالیات بردرامد شرکت،

Ks‏=هزینه مورد انتظار سهام عادی، و

Wd‏ و ‏Ws‏ وزنهای بدهی¬درازمدت و سهام عادی در ساختار سرمایه شرکت هستند. توجه داشته باشید که ‏ساختار سرمایه ممکن است برحسب ساختار سرمایه هدف یا ساختار سرمایه بهینه مورد نظر باشد.‏

به هنگام تعیین وزنهای بدهی و سهام، از ارزشهای بازار به جای ارزش دفتری استفاده شده است زیرا ‏ارزشهای بازار، ارزش شرکت را بهتر منعکس می‌کند. مدلهای قابل استفاده جهت تخمین ‏Ks‏ عبارتند از: ‏الف- مدل تک عامله که مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه‌ای نامیده می‌شود و ب- مدل چند عامله که مدل ‏قیمتگذاری آربیتراژ نامیده می‌شود. در ادامه به‌طور خلا‌صه این دو مدل و مدل سومی به‌نام «مدل بازده ‏اوراق قرضه به اضافه صرف ریسک»، که تحلیلگران مالی بسیار از آن استفاده می¬کنند، بیان خواهد شد.‏

‏ ‏

تخمین هزینه سرمایه سهام با استفاده از مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای ‏

برای محاسبه معادله 2، تخمین بازده‌های مورد نیاز (‏Ki‏) برای هر عنصر ساختار سرمایه مورد نیاز است. یک ‏مدل قیمتگذاری دارایی مانند مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه ای می‌تواند یک مجموعه مناسب و از لحاظ ‏نظری سازگار را برای تخمینهای بازده فراهم کند. روش استاندارد مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای ‏می‌گوید که بازده مورد نیاز روی یک دارایی ریسک دار، همانند سهام عادی، به‌طور خطی به یک ریسک ‏تنوع‌ناپذیر مرتبط است که از جهت دیگر به عنوان ریسک «سیستماتیک» شناخته می‌شود. ریسک ‏سیستماتیک، درجه ریسک «پرتفوی بازار» همه داراییهای ریسک پذیر قابل معامله در بازاراست. این ارتباط را ‏می‌توان به‌طور فشرده در معادله 3 خلا‌صه کرد.‏

معادله 3:‌ ‏Ki=Krf+ßi(km+Krf)‎

که در آن:‏

Krf‏=بازده مورد انتظار روی اوراق بهادار بدون ریسک

Km‏=بازده مورد انتظار روی عامل ریسک سیستماتیک، به عنوان مثال، بازده پرتفوی بازار، که بوسیله بازده ‏پرتفوی سهام بزرگی مانند استاندارد اند پورز 500(‏S&P500‎‏) ارائه می‌شود، و

‏ ‏ßi‏ = معیار حساسیت ‏iامین اوراق بهادار نسبت به عامل ریسک سیستماتیک است.‏

بتای شرکت را می‌توان از طریق رگرسیون با استفاده از داده‌های تاریخی بازده سهام (‏Ks‏) و نماینده بازده ‏بازار (‏Km‏)، تخمین زد. نوعاً  به هنگام تخمین این رگرسیون، داده‌های بازده ماهانه مورد استفاده قرار ‏می‌گیرند. بتای مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه ای به هنگامی که تخمینی آینده‌نگر برای هزینه سرمایه ‏سهام انجام می‌شود، دارای اریب خواهد شد. یک تخمین آینده‌نگر برای بازده سهام (‏Ks‏) جهت این تجزیه و ‏تحلیل مهم است، زیرا مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای (همینطور مدل قیمتگذاری آربیتراژ)  فرض می‌کند ‏که سرمایه¬گذاران تصمیمهای سرمایه¬گذاریشان را براساس بازدههای مورد انتظار  روی همه اوراق بهادار ‏قابل معامله در بازار بنا می¬نهند. شرکتهای کارگزاری و تحلیلگر مانند مریل لینچ(‏Merrill Lynch‏)، بلوم ‏برگ(‏Bloomberg‏)، و ولیولا‌ین (‏Value Line‏) جهت به¬دست آوردن تخمینهای بتای شرکتهای منتشر شده¬‏شان از ایده مارشال بلوم (‏‎ (Marshall Blumجهت کاهش اریب در داده¬های تخمینی استفاده کرده¬اند و از ‏لحاظ نظری نیز توانایی خود را جهت تهیه تخمینهای بازده آینده¬نگر، بهبود بخشیده¬اند. تکنیک تعدیل ولیولاین، ‏چنان که در معادله 4 نشان داده شده است به نسبت ساده است.‏

معادله4: ‏‎ 0.35+0.67ßi‏ =‏‎^βi

که در آن:  ‏

βi‏ = بتای تخمینی از معادله شماره 3 با استفاده از داده¬های تاریخی سریهای زمانی، و ‏

‎^βi‏ = بتای تعدیل شده که اریب متوسط برگشت در بتای تخمینی را ارائه می¬دهد.‏

تخمین دو عنصر کلیدی دیگر معادله 3، یعنی نرخ بدون ریسک (‏Krf‏) و صرف ریسک بازار (‏Km-Krf‏)، نیز ‏مستلزم قضاوت تحلیلگر است. ‏

از زمان ابداع  مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای در دهه 1960 جهت تشریح قیمتگذاری داراییها، ‏پیشرفتهای نظری و تجربی متعددی در این زمینه صورت پذیرفته است. به‌ویژه، رابطه مدل قیمتگذاری ‏دارایی سرمایه¬ای تک عامله را که در معادله 3 توصیف شد می¬توان جهت منظورکردن عوامل چندگانه ریسک ‏سیستماتیک با استفاده از منطق مبتنی بر «آربیتراژ مالی» تعمیم داد. این رهیافت جدیدتر که مدل ‏قیمتگذاری آربیتراژ نامیده می¬شود، صریحا عوامل ریسک را جدا از عامل پرتفوی بازار منظور می‌کند اما این ‏مدل  به وضوح نمی¬گوید که عوامل اضافی چه باید باشند، بنابراین محققان مجبور بوده‌اند که به آزمونهای ‏تجربی گسترده متغیرهای متعدد اقتصاد کلا‌ن و مالی جهت یافتن عوامل اضافی که ممکن است قدرت ‏تشریح مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای را بهبود بخشد، اتکا کنند.‏

دیوید یانگ(‏David Young‏) و استفان اوبایرن(‏Steffan O Byrne‏) پیشنهاد می¬کنند از نرخهای رشد ‏تولید ناخالص داخلی (‏‎(GDP‏ واقعی و تورم، همچنین نرخهای بهره به عنوان عوامل اضافی در تخمین(‏Ks‏) ‏استفاده شود.‏

سایر محققان استفاده از یک مدل سه عامله شامل موارد زیر را به عموم عرضه داشته‌اند:‏

‏1- «بازده مازاد» یا صرف ریسک برای پرتفوی بازار(‏Km - Krf‏ از معادله 3)؛

‏2- بازده روی پرتفویی که تفاوت بین بازده‌های روی گروه کوچکی از سهام سرمایه¬گذاری شده و بازده‌های ‏روی گروه بزرگی از سهام سرمایه¬گذاری شده را ارائه می‌کند (که از آن به عنوان پرتفوی «کوچک منهای ‏بزرگ» یا عامل «‏SMB‏» یاد می‌شود و با اندازه شرکت مرتبط است)؛

‏3- بازده روی پرتفویی که گویای تفاوت بین بازده روی گروهی از سهام دارای نسبتهای بالا‌ی ارزش بازار به ‏ارزش دفتری و بازده روی یک گروه از سهام با نسبتهای پایین ارزش بازار به ارزش دفتری است (که از آن به ‏عنوان پرتفوی «بالا‌ منهای پایین» یا عامل «‏HML‏» یاد می‌شود و با ارزشیابی نسبی شرکت مرتبط است).‏

این دو بسط از مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای مبتنی بر روابط تجربی مشاهده شده بوده و توجیه نظری ‏متقاعدکننده‌ای برای عوامل اضافی ندارند. این امر باعث شده است که تعدادی از شاغلان حرفه به روش ‏پذیرفته¬شده‌تر و ساده‌تر این مدل روی آورند. با این حال هنوز هم استفاده از مدل قیمتگذاری آربیتراژ مزایایی ‏را دربردارد که  برجسته¬ترین آنها این حقیقت است که قدرت تشریح¬کنندگی آن برای بازده‌های سهام در ‏دنیای واقعی در مقایسه با  مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای  بیشتر است.‏

‏ ‏

روش «بازده اوراق قرضه به اضافه صرف ریسک»‏

روش دیگر برای تخمین(‏Ks‏) بازده اوراق قرضه به اضافه صرف ریسک  (‏BY+P‏) است. این  روش در میان  ‏برخی از شاغلان حرفه از جمله سرمایه¬گذار میلیاردری به نام وارن بوفت (‏Warren Buffett‏)به خاطر ‏سادگی و تعداد مفروضات محدود، متداول است.  این روش دراساس رابطه تجربی ویژه¬ای است که فاقد ‏توجیه نظری محض  است. با این حال به نظر می¬رسد با توجه به اینکه بازده سهام شرکت با داشتن بازده ‏اوراق قرضه شرکت در سررسید (‏YTM‏)، و افزودن یک صرف ریسک ثابت به این بازده تخمین¬پذیراست، از ‏لحاظ تجربی این روش معتبر باشد. بنابراین، به عنوان مثال، یک شرکت با بازده فعلی اوراق قرضه شرکت در ‏سررسید معادل 7درصد، در صورتی که صرف ریسک ثابت 3درصد به بازده یادشده اضافه شود، دارای بازده ‏سهام (‏Ks‏) تخمینی 10درصد خواهد بود. هرچند دلیل نظری برای افزدودن 3درصد صرف ریسک موجود ‏نیست، به نظر می‌رسد که این رابطه برای بسیاری از سهام نسبت به استفاده از یک مدل رسمی همانند ‏مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای خوب و حتی بهتر ‌باشد.‏

‏ ‏

محاسبه  میانگین موزون هزینه سرمایه برای شرکتهای جنرال الکتریک و مایکروسافت

در اینجا این موضوع که چگونه معادلا‌ت 1 و 4 جهت تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه یک شرکت درخور ‏استفاده‌اند مورد بررسی قرار می‌گیرد. در این تجزیه و تحلیل از داده‌های 60 ماهه اخیر بازده سهام کلیه ‏سهام موجود در پایگاه داده‌های مرکز تحقیقات قیمتهای اوراق بهادار(‏CRSP‏) استفاده شده است.‏

‏ بازده‌های مازاد بازار (صرف ریسکهای بازار) با کم کردن بازده اوراق خزانه یک ماهه ایالا‌ت متحد از بازده‌های ‏پرتفوی بازار، محاسبه شد. برای عامل پرتفوی بازار، از بازده‌های ماهانه روی شاخص سهام با ارزش موزون ‏موجود در پایگاه یاد شده، استفاده گردید. افزونبر داده‌های  پیشگفته، متغیرهای مالی  نیز برای  تخمین ‏مدل سه عامله یوجین اف فاما(‏EugeneF.Fama‏) و کنت فرنچ(‏KennethFrench‏) یعنی مدل قیمتگذاری ‏آربیتراژ گردآوری شد.‏

بنابراین، درمجموع  از سه مدل جهت مشتق ساختن  تخمینهای میانگین موزون هزینه سرمایه برای ‏شرکتهای جنرال الکتریک  و مایکروسافت استفاده شد : 1- بتای تعدیل شده، 2- مدل قیمتگذاری آربیتراژ  و ‏‏3- بازده اوراق قرضه به اضافه صرف ریسک.‏

‏ ‏

هزینه سرمایه سهام

در جدول1، بازده سهام (‏Ks‏) یعنی هزینه سرمایه سهام  با استفاده از روش مدل قیمتگذاری دارایی ‏سرمایه¬ای با بتای تعدیل شده تخمین زده شد و چندین فرض مختلف  در مورد صرف ریسک مناسب بازار ‏‏(‏Km-Krf‏) و نرخ ریسک مرتبط با آن (‏Krf‏) به‌کار رفته است.‏

‏                ‏

‏ ‏

از آنجایی که در بسیاری از وضعیتها تخمین صرف ریسک بازار (‏Km-Krf‏) و نرخ بدون ریسک (‏Krf‏) با عدم ‏اطمینان روبه¬رو می شود، تحلیلگر باید به بهترین قضاوتش اتکا کرده و تجزیه و تحلیلهای حساسیت را جهت ‏کمک به شناسایی اثر مفروضات متفاوت روی خروجی مدل تصمیم مورد استفاده، انجام دهد.‏

به منظور استفاده از رهیافت مدل قیمتگذاری آربیتراژ، بسادگی می‌توان همان گامهای مدل قیمتگذاری ‏دارایی سرمایه¬ای  را به منظور تخمین پارامترهای مدل رگرسیون تکرار کرد، با این تفاوت که درمدل اول ‏رگرسیون شامل متغیرهای چندگانه- بازده‌های بازار، عامل «‏SMB‏»، و پرتفوی «‏HML‏» خواهد بود. ‏تخمینهای بازده سهام«‏Ks‏»  مشتق شده از تجزیه و تحلیلهای مبتنی بر مدل قیمتگذاری آربیتراژ در جدول2 ‏گزارش شده است.‏

اکنون، با استفاده از روش بازده اوراق قرضه به اضافه صرف ریسک (‏BY+P‏)، بسادگی می توان بازده مورد ‏انتظار روی اوراق قرضه درازمدت شرکت را تخمین زد و صرف ریسک ثابت 3درصد را جهت تخمین بازده سهام ‏‏(‏Ks‏) شرکت به آن افزود. مشابه با تخمینهای مدل قیمت گذاری آربیتراژ تخمینهای روش بازده اوراق قرضه به ‏اضافه صرف ریسک درخصوص بازده سهام (‏Ks‏) شرکت در جدول 2 گزارش شده است.‏

‏                ‏

هزینه بدهی و ساختار سرمایه

بعد از تخمین هزینه سرمایه سهام، یعنی بازده سهام (‏Ks‏)، می‌توان تخمین سایر عناصر میانگین موزون ‏هزینه  شرکت جنرال الکتریک و مایکروسافت را انجام داد. برای اغلب شرکتها، این امر شامل تخمین هزینه ‏بعد از مالیات بدهی (که به آن بهره تعلق می‌گیرد) و وزن مرتبط با بدهی در ساختار سرمایه است. به ‏هرحال، برخی شرکتها مانند مایکروسافت، بدهی (و حتی سهام ممتاز) در ساختار سرمایه‌شان ندارند. ‏بنابراین تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه شرکت مایکروسافت تا حد زیادی فقط بدین خاطر که هزینه ‏سرمایه سهام آن مورد نیاز است، ساده شده است.‏

اکنون با داشتن تخمینی از ساختار سرمایه شرکت می‌توان درخصوص گام نهایی محاسبه میانگین موزون ‏هزینه سرمایه شرکتهای جنرال الکتریک و مایکروسافت، یعنی تخمین هزینه پس از مالیات بدهی (که در ‏معادله  2به صورت ‏Kd(1+T)‎‏ نشان داده شده است) اقدام کرد. این کار نوعاً به وسیله الف-  یافتن بازده به ‏سررسید (‏YTM‏) یک نمونه از اوراق قرضه عمومی که براساس قضاوت دارای ریسک اعتباری مشابهی برای ‏شرکت است یا  ب- استفاده ازبازده به سررسید (‏YTM‏) اوراق قرضه معوق یا وامهای بانکی شرکت، صورت ‏می‌پذیرد.‏

‏ ‏

نتایج

جدول 2 یک ستون برای هر شرکت در این تجزیه و تحلیل گزارش می‌کند. سه سطر اول جدول، ساختار ‏سرمایه (برای مثال وزنها)  وتخمینهای هزینه بعد از مالیات بدهی (بدهی درازمدت) را برای هر شرکت ارائه ‏می¬کند. سه سطر بعدی، تخمینهای هزینه سرمایه سهام را برای هر یک از سه مدل گزارش می‌کند. برای ‏تخمینهای مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه ای  با  بتای تعدیل شده، از میانگین کلی مقدار (‏Ks‏) از جدول1 ‏استفاده شده است (3/9درصد  برای مایکروسافت و 7/7درصد برای جنرال الکتریک). این تخمینها را می¬توان ‏به عنوان تخمینهایی مبتنی بر متوسط صرف ریسک بازار به میزان 4درصد و متوسط نرخ فاقد ریسک به ‏میزان  33/3درصد پنداشت (که از محاسبه میانگین یک ماهه، پنج ساله، و ده ساله بازدههای اوراق خزانه ‏از جدول 1 حاصل شده¬اند). همانگونه که در جدول 2 نشان داده شده است، تفاوتهای درخور ملا‌حظه¬ای در ‏تخمینهای بازده سهام (‏Ks‏) در بین این سه مدل وجود دارد. برای شرکت جنرال الکتریک، دامنه‌های ‏تخمینهای بازده سهام (‏Ks‏) از 65/7درصد (برای روش مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای با بتای تعدیل ‏شده) تا 06/12درصد ( برای مدل قیمتگذاری آربیتراژ) است. هر یک از روشهای تخمین میانگین موزون هزینه ‏سرمایه، از درجه تغییر بااهمیتی برخوردارند. باید یادآوری شود که تخمینهای مدل قیمتگذاری آربیتراژ ‏براساس مدلهای رگرسیونی قرار گرفته¬اند  که به نظر می¬رسد بازده‌های سهام دنیای واقعی را دقیقتر از ‏نتایج رگرسیونهای مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای تشریح می‌کنند. برای مثال آماره تعدیل شده ‏R2‎‏ ‏شرکت جنرال الکتریک، برای دو مدل یادشده، به ترتیب  66/0 و 51/0هستند. شرکت مایکروسافت نیز ‏بهبود مشابهی را در آماره ‏R2‎‏ نشان داد که دارای افزایشی از 34/0 به 49/ 0به هنگام استفاده از روش ‏مدل قیمتگذاری آربیتراژ بود. بنابراین نتایج این ادعا را که مدل قیمتگذاری آربیتراژ اغلب تشریح کننده بهتری ‏درخصوص بازده‌های واقعی سهام نسبت به مدل قیمتگذاری دارایی سرمایه¬ای می‌باشد پشتیبانی ‏می‌کند. ‏

سه ردیف آخر جدول 2، سه مجموعه تخمینهای میانگین موزون هزینه سرمایه را برمبنای مدل قیمتگذاری ‏دارایی سرمایه¬ای با بتای تعدیل شده، مدل قیمتگذاری آربیتراژ و روش بازده اوراق قرضه به اضافه صرف ‏ریسک ارائه می‌کند. با درنظر گرفتن میزان تغییرات در تخمینهای هزینه سرمایه سهام در جدول1، جای ‏تعجب نیست که سه روش محاسبه میانگین موزون هزینه سرمایه نیز منجربه تفاوتهای اساسی شوند. ‏برای مثال میانگین موزون هزینه سرمایه  شرکت جنرال الکتریک دامنه‌ای از 06/6درصد (با استفاده از مدل ‏قیمتگذاری دارایی سرمایه ای با  بتای تعدیل شده) تا 55/8 درصد (براساس مدل قیمتگذاری آربیتراژ) ‏داشته است. تخمینهای شرکت مایکروسافت دارای گستردگی کمتری نسبت به جنرال الکتریک بوده‌اند اما ‏هنوز هم   دامنه درخور ملا‌حظه‌ای به میزان5/1درصد (از حد پایین 33/8درصد  تا حد بالا‌ی 83/9درصد) دارد. ‏به‌طورکلی، انحرافاتی با همین درجه گزارش شده در جدول 2 (اگر بیشتر نباشد) عموماً به هنگام استفاده ‏از نظریه تخمین هزینه سرمایه در بین شرکتهای دنیای واقعی، یافت می‌شوند.‏

‏ ‏

تغییرات در تخمینهای میانگین موزون هزینه سرمایه  ‏

با چنین درجه تغییرات زیادی در میانگین موزون هزینه سرمایه شرکتها، تحلیلگر باید  قضاوت را به هنگام ‏انتخاب تخمین نهایی هزینه یاد شده به‌کار گیرد. برای مثال، تحلیلگر ممکن است میانگین ساده‌ای از ‏تخمینهای مختلف میانگین موزون هزینه سرمایه را در نظر گیرد. از لحاظ نظری، این فرایند میانگین‌گیری ‏ممکن است منجربه ایجاد تخمین نهایی دقیقتری از میانگین موزون هزینه سرمایه شود زیرا خطاهای یک ‏روش تخمین ممکن است به‌وسیله خطاهای قابل انتساب به روش دیگر بی‌اثر شوند. به عنوان یک روش ‏جایگزین، تحلیلگر ممکن است اجرای تجزیه و تحلیلهای حساسیت را با استفاده از هر یک از تخمینهای ‏متفاوت میانگین موزون هزینه سرمایه در داخل یک مدل تصمیم خاص- مانند مدل بودجه‌بندی سرمایه‌ای  به ‏روش جریان وجوه تنزیل شده (‏DCF‏) انجام دهد. تحلیلگر ممکن است دریابد که محاسبه خالص ارزش ‏فعلی (‏NPV‏) در مدل مورد نظر تا حدزیادی به وسیله انتخاب تخمینهای بالا‌، پایین یا متوسط تحت تاثیر قرار ‏نمی¬گیرد. در این حالت، وی ممکن است احساس اطمینان بیشتری درخصوص تصمیم بودجه‌بندی سرمایه¬‏ای و تخمین ارزشیابی داشته باشد. به هرحال، وقتی که تخمینهای مختلف میانگین موزون هزینه سرمایه  ‏منجربه «علا‌ئم» متفاوت بااهمیتی از مدل ارزشیابی می‌شود، مشکل بغرنجی پیش می‌آید. در این حالت ‏افشای حساسیت مدل ارزشیابی در مورد انتخاب روش میانگین موزون هزینه سرمایه ممکن است مناسب ‏باشد. برای مثال وقتی که تخمینهای مدل ارزشیابی نسبت به انتخاب میانگین موزون هزینه سرمایه شدیداً ‏حساس هستند، تحلیلگر می‌تواند تخمینهای ارزشیابی حداقل و حداکثر را گزارش کند تا به درجه اهمیت ‏حساسیت اشاره شود.‏

شیوه برخورد با مسئله تخمینهای نادقیق

حرفه‌ای‌های مالی و حسابداری باید که توانایی انجام تخمینهایی از میانگین موزون هزینه سرمایه شرکت را ‏داشته باشند زیرا به عنوان مثال آنان تخمینهای میانگین موزون هزینه سرمایه را برای پیاده‌سازی الزامات ‏داراییهای مرتبط با بیانیه استاندارد حسابداری مالی شماره 144(‏FAS144‎‏) تحت عنوان «حسابداری ‏کاهش ارزش داراییهای درازمدت» نیاز دارند. آنها تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه را برای تجزیه و ‏تحلیلهای بودجه‌بندی سرمایه‌ای، ارزشیابی سرمایه سهام، محاسبه شاخصهای اندازه‌گیری عملکرد مالی ‏همانند ارزش افزوده اقتصادی و سود باقیمانده، نیز نیاز دارند.‏

بنابراین یک واقعه پیش‌رو برای حرفه¬ای‌های مالی و حسابداری شرکت، استفاده از چندین روش تخمین ‏میانگین موزون هزینه سرمایه و انتخاب میانگین ساده آن تخمینهاست. همچنین به خاطر اینکه فرایند ‏تخمین میانگین موزون هزینه سرمایه، ماهیت انتزاعی دارد، توصیه می¬شود، هرجا از چنین تخمینهایی در ‏مدلهای تصمیم مدیریتی استفاده می‌شود، از تجزیه و تحلیل حساسیت نیز استفاده شود.‏