بابای دارا و بابای نادار

مترجم : عبدالرضا رضایی نژاد، نشر فرا.     

    کتاب بابای دارا، بابای نادار یکی ازپروفروش ترین کتاب های مدیریتی چند سال اخیر است. نویسندگان کتاب، روش های آموزشیمدارس را برای عصر حاضر مناسب و کافی نمی دانند و معتقدند که مدرسه ها کارمندپرورندو نه کارآفرین پرور، آموزش هایی که برای عصر سازمان های بزرگ و بوروکراتیک مناسببود، دیگر جوابگوی نیازهای سازمان های پیچیده، شبکه ای و مبتنی بر دانش امروزنیستند و درواقع فرزندان ما را برای دنیایی تربیت می کنند که دیگر وجودندارد.
    پیام اصلی کتاب این است که: برای پول کار نکنید، بگذارید پول برایشما کار کند.
    در زیر داستان بابای دارا، بابای نادار به زبان رابرت کیوساکی( یکی از نویسندگان کتاب) به اجمال آمده است.
    من دو بابا داشتم، یکی دارا ودیگری نادار. یکی بسیار درس خوانده و زیرک بود، مدرک دکترا داشت و دوره چهار سالهکارشناسی را دوساله گذرانده بود. از سه دانشگاه مدرک معتبر استانفورد، شیکاگو ونورث وسترن با استفاده از بورس کامل، مدرک عالی گرفته بود. اما بابای دیگر هرگزنتوانسته بود کلاس هشتم را هم به پایان برساند.
    هر دو مرد سختکوش و در کار وزندگی خود پیروز بودند. درآمد هر دو نفر رضایتبخش بود، ولی یکی از آنان در زمینهمالی پیوسته مشکل داشت. بابای دیگر از ثروتمندترین مردان ایالت هاوایی شد. یکی پساز مرگ، ده ها میلیون دلار برای خانواده و دیگران به ارث گذاشت. درحالی که از دیگریتنها صورتحساب هایی به جا ماند که باید پرداخت شوند.
    هر دو به من اندرزهاییدادند، ولی اندرزهای آنها متفاوت بود. هر دو به درس خواندن سخت عقیده داشتند، ولیموضوعات یکسانی را توصیه نمی کردند.
    اگر من یک بابا داشتم، ناچار بودم تااندرزهای او را بپذیرم یا رد کنم. با داشتن دو بابا، این فرصت را یافتم تا دیدگاههای آنان را با هم بسنجم. دیدگاه یک مرد دارا با یک مرد نادار.
    از آنجا کهمن دو پدر اثرگذار داشته ام، از هر دو نفر چیزهایی آموختم. ناچار بودم تا دربارهاندرزهای هرکدام بیندیشم و از بررسی تاثیر اندیشه هر کدام بر زندگی اش. بینشارزشمندی پیدا کنم. برای مثال یکی عادت داشت که بگوید از عهده من برنمی آید. دیگریاز به کار بردن این واژه ها پرهیز می کرد. به جای آن می گفت: چگونه می توانم ازعهده این کار برآیم؟ عبارت نخست، حالت خبری داشت و عبارت دوم جنبه پرسشی. از عهدهمن برنمی آید. مغز را از کار می اندازد و عبارت چگونه می توانم از عهده این کاربرآیم، مغز را به حرکت و جست وجو وامی دارد.
    هر دو آنها بینش مخالفی دراندیشیدن داشتند، یکی فکر می کرد که ثروتمندان باید مالیات بیشتری بپردازند تاهزینه کسانی شود که از امکانات زندگی، بهره کمتری نصیبشان شده است، دیگری می گفت: مالیات ابزار تنبیه کسانی است که بیشتر تولید می کنند و پاداش به آنانی است کهتولید نمی کنند.
    یکی از آنان توصیه می کرد خوب درس بخوان تا در شرکت معتبریاستخدام شوی. دیگری توصیه می کرد، خوب درس بخوان تا بتوانی شرکت ارزشمندی برای خودداشته باشی.
    یکی از آنان می گفت دلیل اینکه ثروتمند نشده ام، شما بچه هاهستید و دیگری می گفت دلیل اینکه باید ثروتمند شوم، شما بچه ها هستید.
    یکیعقیده داشت خانه ما بزرگترین دارایی خانواده است به عقیده دیگری خانه بزرگترینبدهکاری بود و بر این باور بود هرکس بیشترین درآمدش را در خرید خانه سرمایه گذاریکند، دچار دردسر می شود.
    به عقیده یکی دولت یا کارفرما باید نیازهای انسانها را برآورده سازد. او همواره دل نگران اضافه حقوق، طرح بازنشستگی، مزایای بهداشتیو درمانی، مرخصی و دیگر مزایای استخدامی بود و چنین می نمود که تضمین شغلی برایتمام عمر و مزایای ناشی از آن، از خود شغل بااهمیت تر است. اما دیگری به خوداتکاییمالی فراگیر، عقیده داشت و من را از استخدام رسمی مادام العمر در شرکت ها منع میکرد.
    یکی به من آموخت که چگونه شرح معرفی خود را بنویسم تا شغل های بهتریبیابم، دیگری چگونگی نوشتن برنامه های پرتوان مالی و کسب و کار را یادم داد تا شغلآفرینی کنم.
    به راستی انسان ها با اندیشه هایشان زندگی خود را شکل می دهند،دست پرورده دو بابا بودن، به من فرصت داد تا تاثیر اندیشه های هرکدام را در زندگیخودشان ببینم، دریافتیم که به راستی انسان ها با اندیشه های خودشان زندگی را شکل میدهند.
    برای مثال بابای نادار پیوسته می گفت: من هرگز ثروتمند نخواهم شد. اینپیش بینی هم به حقیقت پیوسته بود. از سوی دیگر، بابای دارا همواره خود را ثروتمندمی دید. سخنانی از این دست بر زبان می آورد من یک مرد ثروتمندم. حتی هنگامی که بهشکست های مالی بزرگ دچار شده و نزدیک به نابودی بود، خود را همچنان ثروتمند میپنداشت. خود را اینچنین دلگرمی می داد شکست خورده و نادار متفاوتند .شکست گذرا وناداری همیشگی است.
    بابای نادار می گفت: من به پول علاقه مند نیستم. پول چهاهمیتی دارد. بابای دارا پیوسته می گفت: پول قدرت است.
    شاید هرگز نتوان قدرتفکر را اندازه گیری کرد یا ستود، ولی برای من از همان زمان جوانی روشن شد که بایددر چگونگی معرفی و عرضه خود هوشیار باشم. دریافتم که بابای نادارم به دلیل مقدارپولی که به دست می آورد نادار نبود، بلکه اندیشه ها و عمل او چنین نتیجه ای بارآورده بود، به عنوان یک نوجوان، آگاهانه تصمیم گرفتم تا پیوسته متوجه برگزیدناندیشه ها باشم. اندرز کدام را آویزه گوش کنم بابای دارا یا باباینادار؟
    هرچند که دو مرد سخت بر لزوم آموزش و یادگیری تاکید داشتند. ولیدیدگاهشان در اینکه چه باید آموخت متفاوت بود. یکی از من می خواست تا خوب درسبخوانم، به درجات تحصیلی بالا برسم و برای پول درآوردن کار کنم و دیگری مرا تشویقمی کرد تا برای ثروتمندشدن درس بخوانم. دریابم که چگونه کار می کند و چگونه میتوانم آن را به خدمت خود بگیرم. پیوسته می گفت: من برای پول کار نمی کنم، پول برایمن کار می کند.