چرا استفاده‌ دائمی از گوشی‌های هوشمند بهره‌وری را کاهش می‌دهد؟


شما به معنای کاملا تحت‌اللفظی کلمه تنها زمانی بیکار هستید که خواب باشید در غیراین صورت، مدیر، کارکنان، مشتریان و شرکایتان می‌توانند به راحتی با شما ارتباط برقرار کنند. عقل سلیم می‌گوید این کار شما را چابک‌تر و شرکت‌تان را پاسخگوتر می‌سازد. اما آیا واقعا این ادعا صحت دارد؟ آیا کسب و کار شما با این اتصال دائمی به شبکه بهتر می‌شود؟ پژوهشگران هاروارد معتقدند بر اثر این اتفاق، بهره‌وری دقیقا جهت عکس را طی می‌کند و کسب و کار بدتر می‌شود.
لزلی پرلو، در کتاب خویش با نام «خوابیدن همراه با تلفن‌های هوشمند: چه‌طور از عادت قابلیت دسترسی همیشگی خلاص شوید و شیوه‌ کارکردن خود را تغییر دهید» استدلال می‌کند وقتی شما «حقیقتا» از دفتر کار خود بیرون نمی‌روید ــ یعنی همیشه در ارتباط باقی می‌مانید ــ آنگاه بهره‌وری و اثربخشی کاهش می‌یابند.
در پشتیبانی از این ادعا می‌توان داده‌هایی را شاهد آورد. وقتی پرلو درباره‌ رضایت شغلی چند آزمایش انجام داد، 78 درصد افرادی که بعدازظهرها پس از کار دیگر به شبکه‌ متصل نبودند، ابراز رضایت کردند. اما میزان افرادی که پس از کار همچنان به چک‌کردن ایمیل‌ها و پاسخ‌دادن به آنها از طریق تلفن می‌پرداختند و از کار خود راضی بودند، تنها 49 درصد بود.
قضیه از این هم بدتر است: رضایت مشتری نیز هنگام اتصال همیشگی کارکنان پایین‌تر است. نوبوئیسی اککوه، بنیانگذار موسسه‌ غیرانتفاعی تکنولوژی آفریقا، توضیح می‌دهد که سازمان او تصمیم گرفت تا کارکنان خود را از خلال گوشی‌های هوشمند به صورت 24 ساعته در هفت روز هفته در دسترس مراجعان قرار دهد. با این حال، پس از شش ماه نتیجه‌ حاصله افزایش شکایت‌های مراجعان بود نه کاهش آنها.
اگر در نظر بگیرید که در شرایط اتصال همیشگی به شبکه کارکنان عموما عجولانه پاسخ می‌گویند ــ زیرا خسته شده اند و تحت فشار قرار دارند ــ آن وقت داده‌های بالا معنادار می‌شود. کارکنان در چنین شرایطی بدون در اختیار داشتن وقت کافی برای اندیشیدن به مسائل و یافتن راه‌حل‌های بهتر، نخستین راه حلی را که به ذهنشان می‌رسد، عنوان می‌کنند. اما نخستین راه‌حل‌ها به ندرت بهترین راه‌حل‌ها هستند.
من در سازمان خودم سیاستی برقرار کرده ام مبنی بر اینکه مدیران پس از ساعات کاری حق ارسال‌کردن ایمیل ندارند. اینکه نیمه‌شب‌ها هم مدیران به ایمیل پاسخ بگویند، ایده‌ خوبی نیست. زیرا به کارکنان تلویحا اشاره می‌کند تعادل میان کار و زندگی اولویت ندارد و از آن هم بدتر، کارکنان باید همین رویه را اتخاذ کنند تا جزء تیم محسوب شوند. به عقیده‌ من، روحیه‌ افراد و بهره‌وری آنها ارتباط مستقیمی با این سیاست داشته است: هر بار این سیاست به درستی انجام شده روحیه و بهره‌وری بهبود یافته و هربار که مورد غفلت واقع شده، روحیه و بهره‌وری نیز بدتر شده‌ است.
اکنون شما هم می‌توانید به تجربیات خود در کار با گوشی‌های هوشمند خود فکر کنید. آیا اتصال همیشگی به شبکه شما را خسته، مضطرب و نگران نمی‌کند؟ آیا اگر بعدازظهرهای آرام‌تری داشته باشید، بهره‌وری بیشتری نخواهید داشت؟