در مقاله‌ای با عنوان راه‌حل آمریکا در آخرین شماره مجله آتلانتیک، آدام دیویدسون لطیفه‌ای از یک شهر پنبه‌خیز نقل می‌کند که نشان می‌دهد کارخانه نساجی مدرن تا چه حد مکانیزه شده است: یک کارخانه متوسط امروزی فقط دو کارگر دارد؛ «یک سگ و یک مرد. کار مرد غذا دادن به سگ و کار سگ دور نگه داشتن مرد از دستگاه‌هاست».

مقاله دیویدسون یکی از مطالبی است که اخیرا ظهور کرده و اثبات می‌کنند اینکه امروز این قدر لجوجانه از بیکاری بالا و کاهش درآمد طبقه متوسط رنج می‌بریم عمدتا به خاطر افت شدید تقاضای حاصل از رکود بزرگ است، اما دلیل دیگری نیز دارد؛ پیشرفت‌های کوآنتومی جهانی‌سازی و نیز انقلاب فناوری اطلاعات که اکنون بیش از هر زمانی نیروی انسانی کار را با ماشین یا کارگران خارجی جایگزین می‌کنند.
در گذشته کارگرانی با مهارت متوسط که کاری متوسط انجام می‌دادند می‌توانستند حقوق لازم برای داشتن سبک زندگی متوسط را دریافت کنند؛ اما اکنون متوسط رسما به پایان خود رسیده است. متوسط بودن دیگر مثل سابق برای شما دریافتی ایجاد نمی‌کند. در واقع دیگر نمی‌تواند چون بسیاری از دیگر کارفرمایان دسترسی بسیار بیشتری به تعداد بسیار بیشتری از کارگران خارجی بالای سطح متوسط، دستگاه‌های روباتیک ارزان، نرم‌افزار ارزان، اتوماسیون ارزان و نبوغ ارزان داشته باشند. پس همه باید به دنبال مزیت خود نسبت به دیگران باشند؛ مزیت به معنای سهم ارزشی خاص خودشان که آنها را در هر حوزه کاری که هستند متمایز می‌سازد. متوسط به پایان رسیده است.
بله فناوری جدید مشاغلی را برای ابد بلعیده است و از این به بعد هم این روال ادامه دارد. به قول معروف، اگر اسب‌ها حق رای داشتند، هرگز خودرویی به وجود نمی‌آمد، اما شتابی هم اتفاق افتاده است. همان‌طور که دیویدسون اشاره می‌کند «در ده ساله قبل از ۲۰۰۹، شرکت‌ها [ی آمریکایی] با چنان سرعتی کارگران را اخراج کردند که تقریبا تمام نفع ۷۰ سال قبل را از بین برد؛ تقریبا یکی از سه شغل تولیدی که در کل حدود ۶ میلیون شغل بود به کلی از صحنه روزگار محو شد».
و به قول پینک فلوید هنوز چیزی ندیدی! آوریل گذشته بود که انی لووری از اسلیت مطلبی راجع به ایده جدیدی به نام E la Cart نوشت که نیاز به پیشخدمت زن و مرد را از بین می‌برد: شرکت «یک نوع ارتقایافته آی‌پد تولید کرده است که به شما اجازه می‌دهد سر میزتان سفارش داده و‌‌ همان جا پرداخت بفرمایید. این اختراع جالب که ‌زاده فکر یکی از شاخه‌های مهندسین ام‌ای‌تی است، پِرِستو نام دارد و احتمالا به زودی در یکی از رستوران‌های نزدیک خودتان آن را خواهید دید... تصور کنید هر چیزی که میل دارید را انتخاب کرده و مورد‌ها را به سفارش اضافه می‌کنید. طبق اولویت‌های رستوران، این کنسول می‌تواند ارزش غذایی، فهرست مواد مورد استفاده در غذا یا عکس آن را به شما نشان دهد. می‌توانید درخواست‌های ویژه نیز بدهید؛ مثلا سس را کنار غذا بریزند «یا» بیکون پنج‌تکه. وقتی سفارشتان تمام شد، سفارش در آشپزخانه زنگ می‌خورد و پِرِستو به شما می‌گوید که تا رسیدن غذا چقدر باید منتظر بمانید... از همراه‌تان خسته شده‌اید؟ روی این دستگاه قادر به انجام بازی هم هستید! وقتی غذایتان تمام شد روی کنسول پرداخت کنید؛ در صورت تمایل می‌توانید صورت‌حساب را مورد به مورد کنید و هر طور که می‌خواهید پرداخت را انجام دهید و حتی می‌توانید صورت‌حساب را برای خود ایمیل کنید... هر کنسول ماهانه ۱۰۰ دلار تمام می‌شود. اگر رستورانی ۸ ساعت در روز و هفت روز در هفته غذا سرو کند، پِرِستو برای هر میز در ساعت، ۴۲ سنت آب می‌خورد که از ارزان‌ترین پیشخدمت‌ها هم ارزان‌تر است.»
اگر کاری باشد که آی‌پد به نحوی بهتر از متوسط انجامش ندهد، آن کار را کارگران چینی خواهند کرد. به این پاراگراف از مقاله فوق‌العاده روز یکشنبه تایمز که چارلز دوئیگ و کیت برادشر مشترکا درباره علت انتقال بخش عظیمی از تولید شرکت اَپل به چین نوشته‌اند، نگاهی بیندازید: اپل در آخرین لحظات طراحی صفحه‌ نمایش آیفون را تغییر داده بود که باعث شد یک خط مونتاژ یک بار پیاده و سوار شود. صفحه ‌نمایش‌های جدید حوالی نیمه شب به کارخانه [چینی] رسید. به گفته یکی از مدیران، یکی از سرکارگران فورا ۸۰۰۰ کارگر را از خوابگاه‌های کارخانه بیدار کرد. به هر کارگر یک بیسکویت و یک فنجان چای دادند و آنها را به کارگاه هدایت کردند. ظرف نیم ساعت، کارگران یک شیفت کاری ۱۲ ساعته برای سوار کردن صفحه‌نمایش‌های شیشه‌ای روی قاب‌های زاویه‌دار آغاز شد. در ۹۶ ساعت، کارخانه به تولیدی بیش از ۱۰ هزار آیفون در روز رسید. این مدیر کارخانه می‌گوید: «سرعت و انعطاف‌پذیری در اینجا نفس‌گیر است. هیچ کارخانه آمریکایی به این حد نمی‌رسد.»
کورتیس کارلسون، مدیر ارشد اس‌آر‌آی اینترنشنال که یک بنگاه ایده‌پردازی در سیلیکون‌ولی است و برنامه آیفون آپل موسوم به Siri، دستیار شخصی دیجیتال، را اختراع کرده توضیح می‌دهد که اتوماسیون فقط وارد فرآیند تولید نشده است. «Siri آغاز تحولی در نحوه تعامل با بانک‌ها، شرکت‌های بیمه، خرده‌فروشی‌ها، شرکت‌های خدماتی مراقبت‌های بهداشتی، شرکت‌های خدماتی بازیافت اطلاعات و خدمات محصولی است.»
تغییر همیشه هست؛ مشاغل جدید، محصولات جدید، خدمات جدید، اما فقط می‌توانیم با قطعیت بگوییم که با هر پیشرفت در جهانی‌سازی و انقلاب فناوری اطلاعات، بهترین مشاغل به کارکنانی نیاز دارند که تحصیلاتی بیشتر و بهتر داشته باشند تا آنها را از سطح متوسط بالا‌تر ببرد. این آخرین نرخ بیکاری از دیوان آمار کار آمریکاست که بیش از ۲۵ سال قدمت دارد: افرادی که زیر مدرک دبیرستان هستند ۸/۱۳ درصد، افراد دارای مدرک دبیرستان که به دانشگاه نرفته‌اند ۷/۸ درصد، افراد دارای تحصیلات کالج یا مدرک کاردانی، ۷/۷ درصد و افراد دارای مدرک کار‌شناسی به بالا، ۱/۴ درصد.
در جهانی که متوسط رسما تمام‌ شده است کارهای زیادی هست که باید برای حمایت از اشتغال انجام دهیم، اما مهم‌تر از هر کار، تصویب یک قانون حمایت مالی برای قرن بیست و یکم است که متضمن دسترسی هر آمریکایی به تحصیلات پس از دوره متوسطه باشد.
منبع: نیویورک تایمز