ایالات متحده آمریکا کشوری در قاره آمریکای شمالی است که با سیستم جمهوری فدرال اداره می‌شود. پایتخت این کشور شهر واشنگتن دی.سی است.آمریکا سومین کشور پرجمعیت و چهارمین کشور پهناور جهان بوده و از لحاظ نژادی و گوناگونی مردم، متنوع‌ترین کشور جهان شناخته می‌شود.

این کشور از شرق به اقیانوس اطلس، از غرب به اقیانوس آرام، از شمال به کانادا و از جنوب به مکزیک محدود می‌شود. البته مجموعه‌ای از جزیره ها، ناحیه ها و مناطق متعلق به آمریکا، در سراسر جهان پراکنده‌است.

آمارکلی کشورآمریکا
مساحت:9,826,675کیلومترمربع(رتبه4درمیان کشورهای جهان).
جمعیت: 312میلیون و400هزار نفر (رتبه3 در میان کشورهای جهان).
تراکم جمعیت: 32 نفر در کیلومتر‌مربع (رتبه179درمیان کشورهای جهان).
امید به زندگی: مردان 75سال- زنان 80 سال.
درصد افراد باسواد: 99 درصد.

آماراقتصادی
واحدپول: دلار
تولیدناخالص ملی: 14500میلیارددلار-سرانه46800دلار
اشتغال: کشاورزی2 درصد-صنعت20 درصد- خدمات69 درصد-بیکار9 درصد.
صادرات عمده: ماشین‌آلات صنعتی-کالاهای سرمایه‌ای و مصرفی – وسایل نقلیه موتوری وتجهیزات حمل ونقل-موادخوراکی وآشامیدنی.
مقاصد صادرات: کانادا 23 درصد-مکزیک 14 درصد - ژاپن 7 درصد - انگلستان5 درصد- چین 4 درصد - اتحادیه اروپا21 درصد و بقیه کشورها 26 درصد.
واردات عمده:تجهیزات حمل ونقل - محصولات شیمیایی و معدنی- محصولات و ماشین آلات مهندسی -موادغذایی
منابع واردات:کانادا 17 درصد - چین 13 درصد - مکزیک 11 درصد - ژاپن 9 درصد - آلمان5 درصد-سایرکشورهای اتحادیه اروپا 19 درصد و بقیه کشورها 26 درصد.
دولت آمریکا، دارای وزارت فرهنگ نیست و امور فرهنگی کشور توزیع شده‌اند. به همین جهت و با ظهور بعضی دغدغه‌ها و مسائل، بسیاری بر این باورند که اگر حداقل وزارت فرهنگی (به‌صورت مستقل) تاسیس نمی‌شود در عوض دفتر ریاست جمهوری، تمهیدی جدی برای یکپارچه سازی امور فرهنگی کشور بیندیشند.
کشور آمریکابه دلیل وجود انواع نژادها، زبان رسمی‌ندارد.البته انگلیسی آمریکایی نقش زبان ملی را دارد و در عمل نیز زبان اصلی کشور است و در ۲۸ ایالت نیز به عنوان زبان رسمی‌ شناخته می‌شود. فعالیت‌هایی برای به رسمیت شناختن انگلیسی به عنوان زبان رسمی ‌دولتی نیز در جریان است.
زبان‌های مرسوم در آمریکا به ترتیب عبارتند از:
• انگلیسی آمریکایی: 82 درصد
• اسپانیولی: 11 درصد
• زبان‌های هند و اروپایی:8/3 درصد
• زبان‌های آسیایی و اقیانوسیه: 7/2 درصد
• سایر زبان‌ها: 7/0 درصد
ایالات متحده بزرگ‌ترین واردکننده وپس از آلمان و چین، سومین صادرکننده بزرگ جهان است. کانادا، چین، مکزیک، ژاپن وآلمان، به ترتیب بزرگ‌ترین شرکای تجاری آمریکا هستند.
بزرگترین محصولات تولیدی آمریکا مواد شیمیایی، تولیدات نفتی، فولاد، خودرو، تولیدات صنایع هوایی، ارتباطات، الکترونیک، تولیدات غذایی و مصرفی و صنایع معدن و چوب هستند. آمریکا همچنین در تولیدبرق، ظرفیت پالایش نفت، ذخیره‌های زغال سنگ، تولید انرژی بادی و انرژی هسته‌ای در جهان، رتبه نخست
را دارا است.
بر اساس متمم اول قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، هیچ دینی به طور رسمی‌در این کشور وجود ندارد، همچنین همین متمم نیز آزادی تمام ادیان را تضمین کرده است.
سهم اقتصادی فرهنگ درکل اقتصاد کشور، بسیار اساسی و قابل‌ملاحظه است. در ایالات متحده آمریکا، «محصولات دارای کپی رایت» (حق‌ تکثیر) که شامل فیلم، ویدئو، موسیقی، نشر و نرم‌افزار می‌شود، سالانه حدود 450 میلیارد دلار درآمدزایی برای کشور دارند که تقریبا 3 درصد تولید ناخالص داخلی آمریکارا تشکیل می‌دهد. همچنین سهم آمریکا در صادرات فرهنگی جهانی بیش از 79 میلیارد
دلار است.

فرهنگ کسب وکاردرآمریکا
دراین هفته که به بررسی مجزای کشورآمریکا اختصاص داده شده است، اطلاعات جامعی پیرامون فرهنگ تجاری وفضای کسب‌وکار این کشور ارائه می‌شود. هرچندهرکدام اززیررده ها بر یک زمینه خاص درفرهنگ کسب وکاردرآمریکاتمرکزدارد،پیشنهادمی‌شود این بخش‌ها به ترتیب چاپ و مورد بررسی قرارگیرند.
ممکن است پس از مطالعه این بخش پیرامون فرهنگ کسب‌وکارآمریکا، به مطالعه فرهنگ تجاری سایرکشورهایی که با آنها سروکار دارید، احساس نیازکنید. درآینده نزدیک این کشورها نیز مورد بررسی قرارخواهند گرفت.

مدیران به تنهایی مسوول واحد تحت‌کنترل خود هستند

آمریکا بیش از هر کشور صنعتی جهان، با رویکرد علمی‌کسب و کار گره خورده است. تمامی‌جنبه‌های زندگی تجاری، آزموده می‌شود و مورد تحلیل قرار می‌گیرد. رویکرد علمی‌اصولا مقبول است و مورد احترام قرار می‌گیرد.

منابع آموزشی که برای یادگیری متدولوژی کسب و کار در آمریکا وجود دارد، از تمامی‌کشورها بیشتر است و اکثر تئوری‌ها و مکاتب جدید مدیریت از این کشور برخاسته‌اند.
در آمریکا همه‌چیز ‌اندازه‌گیری و محاسبه می‌شود. تمامی ‌فرآیندها از مهم‌ترین آنها تا کوچک‌ترین موارد حتی آموزش منابع انسانی با جزئیات بررسی شده و نتایج آنها سهم بزرگی در تصمیم‌گیری‌های آتی دارد.
رویکرد علمی «جست‌وجو برای روش‌های بهتر با کارآیی بیشتر» منجر به ایجاد محیط کسب و کاری شده است که به تغییر بها می‌دهد و مدیریت تحول در آن از اهمیت زیادی برخوردار می‌شود. بهترین پاسخی که به تغییر می‌توان داد، تجدیدنظر در شیوه‌ کار سازمان است.
کارکنانی که شغلی را ترک می‌کنند، یا اخراج و تعدیل می‌شوند، به سرعت در جایی دیگر مشغول به کار می‌شوند. البته این جابه‌جایی کارکنان نباید با عدم وفاداری به سازمان یا کارفرمای قبلی، اشتباه گرفته شود. چرا که تا زمانی که برای یک شرکت کار می‌کنند، کاملا درگیر آن کار هستند و تمام تلاش خود را در آن شغل به کار می‌گیرند. با این حال به راحتی به تغییر تن می‌دهند و آن را می‌پذیرند.
ساختار کسب و کار آمریکایی
ساختارهای کاری در آمریکا بسیار متنوع است، ولی چندین ویژگی مشترک دارد.
اول از همه اینکه شرکت از لحاظ حقوقی یک نهاد مستقل است و از کارکنان خود مجزا محسوب می‌شود. افراد مختلفی وارد و خارج می‌شوند، کارهای لازم سازمان را در بازه زمانی خاصی انجام می‌دهند و سپس هنگامی‌که دیگر نیازی به آنها نبود، شرکت را ترک می‌کنند. روابط میان کارکنان و کارفرما رابطه مالی خاصی است که ارتباط و احساسات در آن دخیل نیست یا معیار عمل قرار نمی‌گیرد.
دوم اینکه مدیر اجرایی یک سازمان آمریکایی از تنوع زیادی در شیوه مدیریت برخوردارند. برخلاف کشورهای دیگر مانند آلمان که مدیران رویکرد دانشگاهی دارند، مدیریت ارشد در آمریکا بیشتر از هر چیز دیگری در شخصیت افراد تعبیه شده است. با وجود اینکه تمامی‌شرکت‌ها دارای هیات‌مدیره هستند، این گروه هیچ دخالتی در امور روزمره سازمان نخواهد داشت و تمامی ‌مسوولیت‌ها به عهده مدیر اجرایی است که موفقیت او از روی نتایج حاصل شده برای سازمان مورد قضاوت قرار می گیرد.
ویژگی سوم آن است که پاسخگویی در شرکت به صورت عمودی، سلسله مراتبی و کاملا ساده و مشخص است. آمریکایی‌ها دوست دارند بدانند که دقیقا در چه موقعیتی قرار دارند، چه مسوولیت‌هایی به عهده آنها است و به چه کسانی باید گزارش بدهند.
سبک مدیریت آمریکایی
سبک مدیریت در آمریکا رویکردی فردگرایانه دارد، چرا که یک مدیر، مسوول تمامی ‌تصمیماتی است که در حیطه اختیاراتش در شرکت گرفته می‌شود. با وجود اینکه تصمیمات مهم در بین عموم به مشورت گذاشته می‌شود، کماکان مسوولیت نهایی عواقب آن تصمیمات با رییس شرکت است و در صورت بروز هرگونه اشتباهی تمامی‌حمایت‌ها سلب می‌شود و اجماع از بین می‌رود. حد اعلای این مسوولیت‌پذیری فردی به رویای قدیمی‌آمریکایی‌ها ختم می‌شود که می‌گویند: «موفقیت‌های بزرگ، پاداش‌های بزرگی به دنبال دارد.»
لذا مدیران آمریکایی سعی می‌کنند نسبت به سایر کشورهایی که فرهنگ سازش و مصالحه دارند، اهمیت کمتری به نظرات کارمندان خود بدهند. این باعث ناامیدی کارکنان خواهد شد و این ناامیدی ممکن است در شرایط خاص بروز پیدا کند. عناوین شغلی (که بر حسب شرح وظایف تعیین می‌شوند)، می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد (مثل: قائم مقام دوم). عناوین شغلی انعکاس ضعیفی از اهمیت نسبی یک فرد در درون شرکت دارند و نام‌ها به صورت سلسله مراتبی انتخاب می‌شود. این اهمیت به صورت مستقیم به قدرت فرد بستگی دارد که فاکتورهای مختلفی در آن دخیل است، از جمله: تعداد افراد تحت مسوولیت، سودآوری بخش تحت نظارت و اهمیت استراتژیک آن بخش برای سازمان در آن بازه زمانی.

کارآفرینی در آمریکا
کسب‌وکار و کارآفرینی در آمریکا در سال‌های اخیر رشد بسیار زیادی داشته است. دانشمندان اروپایی همواره به این رشد توجه خاصی داشته‌اند.

موفقیت کسب وکاردرآمریکا و ایجاد30 میلیون شغل درمدت 20 سال برای آنها بسیار جالب توجه است؛ زیرا در اروپا باجمعیتی بیش ازآمریکا درهمان مدت 20 سال فقط 5 میلیون شغل ایجادشده است. درحالی که شاخص‌های توسعه درآمریکا فاصله زیادی بااروپا ندارد.
یکی از موارد بارزی که در این قضیه به چشم می‌خورد، خوش‌بینی مردم آمریکا است. آنان معتقدند که فردا می‌توانند بهتر از امروز باشند. این طرز فکر موجب ایجاد انگیزه قوی در آمریکایی‌ها شده است.
به نظر می‌رسد راز توفیق مردم آمریکا نیروی برآمده از خوش‌بینی آنها است که همراه با اعتقاد به قداست کار بوده است و لذا ثروت ناشی از تلاش جسمی‌و فکری را محترم می‌شمارند. آنها اعتقاد دارند که تولید ثروت در جامعه، نوعی ارزش اجتماعی است؛ به طوری که افراد به داشتن ثروت بیشتر افتخار می‌کنند. لذا سالانه جشنواره‌ا‌ی برگزار می‌کنند و ده نفر از ثروتمندترین افراد را معرفی و از آنان تجلیل می‌کنند.
این یک مساله مهم از لحاظ فرهنگی است که ثروتی که از مسیر قانونی و شرعی و با تلاش جسمی‌ و فکری حاصل می‌شود نه تنها باید امنیت داشته باشد، بلکه مورد تجلیل نیز قرار گیرد.
این مساله وقتی تبدیل به یک عادت اجتماعی می‌شود و در فرهنگ نهادینه می‌شود نقش بسیار زیادی در کار آفرینی، افزایش تولید و نهایتا ایجاد اشتغال ایفا می‌کند.
سابقه طولانی آمریکا در توسعه کارآفرینی باعث توانا بودن بخش خصوصی این کشور در انجام بسیاری از برنامه‌های توسعه کارآفرینی شده است. قانونگذاری ایالات متحده آمریکا با حمایت از کارآفرینان اقتصادی و تصویب قانون کسب‌وکارهای کوچک، قدیمی‌ترین سابقه سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی دولتی برای توسعه کارآفرینی محسوب می‌شود.
دپارتمان دفاع و محافظت از منافع کسب‌وکارهای کوچک و کارآفرینان اقتصادی درنظام حکومتی ایالات متحده آمریکا، برنامه‌های متعددی را در سطوح ملی و محلی در جهت بهبود موقعیت کارآفرینان و این گروه ازکسب‌وکارها به اجرا گذاشته است.
این دپارتمان علاوه بر تامین اطلاعات کامل درمورد شرکت‌های کارآفرین و مراکز وابسته، منبع منحصر به فردی نیز برای کارآفرینان اقتصادی داخل این کشور محسوب می‌شود. مرکز فوق همانند کتابخانه‌ای الکترونیکی، منابع نوشتاری متعددی را درخصوص سیاست‌ها و برنامه‌های توسعه کارآفرینی درایالات متحده آمریکا در دسترس قرار می‌دهد.
اهداف این دپارتمان عبارتند از: تسهیل موفقیت برای کسب وکارهای کوچک، تبدیل سازمان‌های کارآفرین به تشکیلاتی مناسب با مقتضیات قرن آینده، مساعدت به افراد و کسب و کارها در زمان‌های بحران و مخاطرات طبیعی و اقتصادی، هدایت کسب‌وکار در مشارکت برای استخدام بیکاران و حفاظت از منابع کسب‌وکارهای کوچک در نظام حکومتی این کشور.
تعداد واقعی کسب‌وکارها درآمریکا کاملا مشخص نیست. ولی حدودا بین 13 تا 16 میلیون کسب‌و‌کار در آمریکا وجود دارد که کسب‌و‌کارهای کوچک 99 درصد ازکل این شرکت‌ها را تشکیل می‌دهند و52 درصد ازکارکنان شاغل در بخش خصوصی را در استخدام خود دارند. 96 درصد ازکل صادرات متعلق به این کسب و کارها است و حدود 35 درصد ازقراردادهای دولتی توسط کسب‌وکارهای کوچک اجرا می‌شود.
به دلیل قدمت سیاستگذاری برای توسعه کارآفرینی در این کشور، استانداردهای متعددی برای تعیین حدود و مشخصات شرکت‌های کوچک و متوسط از یکدیگر و از شرکت‌های بزرگ تدوین شده است. مطالعه این استانداردها نشان می‌دهد که این استانداردها در طول زمان ثابت نبوده ومرتبا مورد بازبینی و اصلاح قرار می‌گیرند. تعاریف این استانداردها درحوزه‌های مختلف یکسان نیست و بسته به زمینه کاری این کسب و کارها، استاندارد آنها متغیراست.
در آمریکا تقسیم بندی کسب و کارهای کوچک برحسب اوضاع و ویژگی‌های مالکان و کارآفرینان است. به این معنی که توجه سیاست‌گذاران توسعه کارآفرینی دراین کشور بر ارائه انواع حمایت‌ها به کارآفرینانی است که به دلایل تاریخی، جنسی، نژادی یا جغرافیایی نسبت به سایر کارآفرینان ازموقعیت مشابهی برخوردار نبوده اند.
در یک جمع بندی از تجارب این کشور در زمینه توسعه کارآفرینی می‌توان اظهار کرد که اصولا سیاست‌های توسعه کارآفرینی در ایالات متحده آمریکا برای بسترسازی و متناسب کردن محیط اقتصادی گذاشته می‌شود و می‌توان آنها را بر حسب محورهای مختلفی از جمله: سیاست‌های حمایت و پشتیبانی مالی، سیاست‌های حمایت وپشتیبانی اطلاعاتی، سیاست‌های آموزشی، شبکه سازی و تحول اداری تفکیک کرد.

جلسات در آمریکا
وقتی از یک آمریکایی می‌خواهید جلسات در آمریکا را با یک کلمه توصیف کند، جوابی که معمولا می‌شنوید این است: «سلطه جویانه و جدی».

این رویکرد مقابله‌ای (که به صورت راحت و آزاد درباره تمامی‌موضوعات مختلف بحث صورت می‌گیرد و حتی در آن هزینه‌های برقراری روابط شخصی نیز محاسبه می‌شود) برای اکثر کسانی که دارای فرهنگ بسته‌تر، محتاط‌تر و باسیاست‌تر هستند، نامانوس است. این افراد چون عادت دارند در جلسات و برخوردهای خود با افراد دیگر حساب شده و محتاطانه رفتار کنند و نظرات خود را به صورت غیرمستقیم و در لفافه بگویند، با این فرهنگ آمریکایی بیگانه هستند.
البته بسیاری از فرهنگ‌ها این رویکرد رفتاری بین همکاران را نشانه خصومت شخصی و نارضایتی می‌دانند، ولی معمولا این‌گونه نیست و صرفا این رویکرد طرز برخورد متفاوتی برای بیان اختلافات موجود است. این یک رویکرد آمریکایی ارتباط در جلسات است و در خود آمریکا به عنوان یک قدم مثبت تلقی می‌شود که مشخص می‌کند موضوعات اصلی و حیاتی چگونه باید باشند.
روسای پرمشغله و جاه طلب آمریکایی فرصت زیادی برای تحمل ابهام، سیاست‌مداری و حاشیه پردازی ندارند. تمرکز روی موضوعات جلسه به آنها بسیار کمک می‌کند که سریع‌تر به نتیجه برسند، لذا برخلاف کشورهایی مانند ژاپن و انگلستان به اصل مطلب پرداخته و به صراحت آن را بیان می‌کنند.
جلسات معمولا با معرفی رسمی‌ اولیه توسط یک یا چند نفر از شرکت‌کنندگان آغاز خواهد شد که این مرحله یکی از ارکان بسیار مهم در نشان دادن برخورد حرفه‌ای و حساب شده است. به همین دلیل شروع بحث و مرحله معرفی نه تنها باید بسیار حساب شده و مرتبط باشد، بلکه به شیوه کاملا مثبت و جذابی نیز بیان شود که تاثیر زیادی روی مخاطب داشته باشد.
سعی کنید همیشه در جلسات خنده بر لب داشته باشید و افراد را با اسم کوچک خطاب کنید. وقت شناسی نکته خیلی مهمی‌است، لذا سعی کنید دیرتر از زمان مقرر به جلسه نرسید، زیرا به منزله بی‌احترامی ‌به مخاطبان تلقی می‌شود. به همین دلیل جلسات از ابتدای کار رسمی هستند و صحبت‌های جسته گریخته کمتری نیز در ابتدای جلسات مشاهده می‌شود.
جلسه و ملاقات‌های خاصی که در آنها قرار است معرفی صورت بگیرد، فرصت مناسبی برای تحت تاثیر قرار دادن مخاطب به شمار می‌رود. هدف جلسات معمولا رسیدن به یک نقطه مشترک و نهایتا بستن قرارداد است تا ایجاد ارتباط شخصی. اینگونه ارتباطات اصولا بعد از بستن قرارداد اول برقرار می‌شود.

کار گروهی در آمریکا
در این کشور تیم‌ها مجموعه‌ای از افراد مستقل هستند که برای مدت زمان خاصی دور هم جمع می‌شوند تا وظیفه یا پروژه مشخصی را انجام دهند. در طول این دوره که گروه با هم کار می‌کنند، همه افراد تیم موظف هستند که به ارزش‌ها و اهداف مشترک گروه متعهد و پایبند باشند و به گونه‌ای کار کنند که از برآورده شدن این اهداف اطمینان حاصل شود.
علاقه نشان دادن به پروژه و ایمان داشتن به دستاوردهای نهایی آن، نکته بسیار حائز اهمیتی است. بدبینی و یاس که در روزگار قدیم رواج داشت، در آمریکای کنونی اصلا قابل درک و پذیرفتنی نیست.
وقتی که پروژه‌ای به پایان رسید، تمامی ‌اعضای آن از هم جدا شده و هرکدام با خونسردی خاصی وارد پروژه‌ها و کارهای بعدی می‌شوند. منحل کردن یک گروه نیز در محیط اشتغال سیال آمریکا کار راحت تری نسبت به سایر کشورهای گروه محور است که در آنها هویت فرد در گروهش خلاصه می‌شود. در آمریکا تیم‌ها زودگذر و ناپایدارتر از سایر کشورها هستند.

نقش زنان در کسب‌و‌کار آمریکا
سال‌های سال است که زنان نقش بسیار پررنگی در کسب‌و‌کار آمریکا دارند. با وجود اینکه هنوز هم مسیر رسیدن به سطوح بالای مدیریت برای زنان دشوارتر از مردان است، درصد بسیار زیادی از مدیران ارشد سازمان‌های بزرگ را زنان تشکیل می‌دهند و این درصد روز به روز در حال افزایش است.
این قضیه خیلی مهم است که در برابر مسائل و موضوعات در رابطه با زنان سیاست درستی اتخاذ کنید. با زنان دقیقا طوری رفتار کنید که در همان شرایط با مردان رفتار می‌کنید. هرگونه پیشداوری شما نسبت به زنان می‌تواند یک امتیاز منفی برایتان به همراه
داشته باشد.

سبک ارتباطی آمریکایی -رک و صریح باشید، چون وقت طلاست

نحوه برقراری ارتباط در آمریکا به رویکردهای مختلفی که قبلا به آنها اشاره کرده بودیم بستگی دارد. علاقه به مذاکره صریح منجر به این می‌شود که آمریکایی‌ها به عنوان مردمانی با فرهنگ خشن و حتی بی‌ادب و گستاخ معرفی شوند.

در حالی که صحبت کردن در لفافه و گزاف گویی معمولا نوعی هدر دادن زمان به شمار می‌رود که در فرهنگ زمانی فشرده این کشور اصلا پذیرفته نیست.
این کشور نمود بارز ضرب المثل «وقت طلاست» را در کسب‌وکار خود می‌بیند. مردم آمریکا در صرفه‌جویی و هزینه کردن زمان دقت و توجه زیادی نشان می‌دهند و مدیریت زمان هر شخص نشان دهنده شخصیت وی خواهد بود.
لذا وقتی که شرایط جلسات به وضعیت بغرنج می‌رسد، عکس‌العمل شما معمولا باید بیان کاملا مستقیم و واضح جزئیات البته همراه با کمی‌احساسات باشد. این نوع مذاکره صریح می‌تواند در فرهنگ‌هایی که به دنبال سازش و هماهنگی هستند، نشان‌دهنده پایان مذاکرات هدفمند و تلاش در جهت مختل کردن تعامل موثر باشد، در حالی که در فرهنگ آمریکایی نشانه مثبتی از انجام دقیق رویه‌ها است.
آمریکایی‌ها به طور کاملا متناقض، ممکن است در نگاه اول بسیار دوستانه، با ادب و مشتاق ارتباط با شما به نظر برسند. چیزی که با نحوه مذاکراتی که نیم ساعت بعد و با شروع جلسه انجام می‌گیرد بسیار متفاوت است. این خودمانی بودن آشکار و بیش از حد (شامل حال و احوال روزمره و انواع وقت بخیر به طرف مقابل) باید به عنوان قسمتی از فرهنگ زبانی این کشور تلقی شود، یعنی نه به عنوان تلاشی برای برقرار کردن رابطه دوستانه بلندمدت.
بیان غیرمستقیم و حاشیه‌پردازی در فرهنگ این کشور چندان قابل قبول نیست اما از آنجا که نتیجه نهایی مذاکرات باید در جمع اعلام شود، برخی حاشیه‌پردازی‌ها برای بیان این نتیجه نهایی لازم است. زیرا مذاکره ممکن است به نفع یکی از طرفین تمام شده باشد و این امر نباید صریح مورد اشاره قرار بگیرد. این حاشیه‌پردازی‌ها با بیان صریح حین جلسه تناسبی ندارد. از این‌رو است که فرهنگ آمریکایی در برخی موارد نامتجانس و تکه‌پاره به نظر می‌رسد.
آمریکایی‌ها اصولا در رابطه با مسائل شخصی و خانوادگی بسیار راحت بوده و برخلاف اکثر کشورهای اروپایی به اینگونه سوالات بیشتر پاسخ می‌دهند. البته برعکس این قضیه هم در آمریکا وجود دارد و ممکن است در همان ساعات اولیه آشنایی، سوالات بسیار شخصی و محرمانه‌ای از شما پرسیده شود که در فرهنگ سایر کشورها پسندیده نیست.
آمریکایی‌ها در بسیاری از مواقع از تلفن برای ارتباطاتی استفاده می‌کنند که در سایر کشورها نیازمند قرارهای رودررو است. برای آنها تفاوتی نمی‌کند که چه کسی با آنها صحبت می‌کند و برای دیدن یا آشنایی با کسانی که با آنها مراودات تجاری دارند، پافشاری نمی‌کنند.

گذران اوقات فراغت سفر تجاری در آمریکا
به چشم افراد تازه وارد، زمانبندی وعده‌های کاری درآمریکا بسیارعجیب است، اولا دعوت شدن به یک قرار کاری برای صرف صبحانه اصلا کار غیررایجی نیست و این قرار ملاقات حتی می‌تواند در ساعت ۷ صبح آغاز شود. دوما دعوت شدن برای شام می‌تواند در ابتدای شب و حتی ساعت 6 عصر باشد!
شاغلان در آمریکا ازاینکه سر غذا راجع به مسائل جدیدمالی صحبت کنند کوچک‌ترین ناراحتی ندارند. اصلا این عقیده که وقت غذا جدای ازمسائل کاری بوده یا پیش کشیدن مسائل مالی هنگام صرف غذا نامناسب است، یک عقیده کاملا نسنجیده است. در واقع این عملی عادی است که وعده غذایی را به عنوان ادامه جلسه کاری به شمار بیاوریم (یعنی پیش کشیدن مسائل غیرکاری امری ناپسند نیست.)
اهالی آمریکای شمالی از چاقو فقط برای برش غذا استفاده می‌کنند و پس ازبریدن غذا چاقو را روی میز می‌گذارند و غذا را با استفاده از چنگال میل می‌کنند، برخی غذا‌ها ممکن است با دست خورده شوند که در این مواقع هم چنگال و هم چاقو استفاده ندارند.
اکثر کارکنان رستوران‌ها بسیار متکی به انعام هستندکه تکمیل کننده حقوق ثابت آنها است، بنابراین انعام دادن در این کشور حیاتی و واجب است.عجیب نیست که انعام‌ها برای سرویس‌های خوب ۱۰ تا ۲۰ درصد کل سرویس را شامل شود.سرویس و خدمات اکثر رستوران‌ها در این کشور بسیارعالی است