تعطیلات سال نو آمد و رفت، خیلی از هدیه گرفتگان ناامید حالا به فروشگاه‌ها هجوم می‌برند که هدیه‌های بی‌مصرف، بی‌مزه و سبک سرانه شان را پس بدهند یا تعویض کنند. چرا سال بعد از این دردسر خلاص شان نکرده و مستقیم به آنها پول نقد ندهیم؟

چطور پول هدیه بدهیم؟

به لحاظ اقتصادی کاملا معقول است،. خیلی از اقتصاددان‌ها پول نقد را کارآترین هدیه‌ای می‌دانند که می‌توان به کسی داد، زیرا در واقع با اینکار اجازه انتخاب را به دوست مان هدیه کرده‌ایم.
اما سنت‌گرایان وحشت زده پول نقد دادن را نشانه کالایی کردن کریسمس و سنت‌های باارزش گذشته می‌دانند. برای کمک‌های خیریه یا اعانه دادن پول را می‌پذیرند، اما وقتی پای دوستان یا خانواده به میان می‌آید به هیچ وجه زیر بار نمی‌روند.
به نظر می‌رسد که هم اقتصاددان‌های واقع‌گرا که به جای کادو پول می‌دهند و هم سنت‌گرایان اجتماعی در عقاید خود دارای پشتوانه تاریخی هم هستند، چون این بحث اولین بار همان اوایل قرن بیستم مطرح شده است. هرچه که جامعه مصرفی گسترده‌تر شد و کادو دادن و کادو گرفتن هم بیشتر باب شد، خود پول به عنوان یک هدیه قابل‌قبول‌تر به نظر می‌رسید. یکی از ویژه نامه‌های کریسمس سال 1912 در این باره نوشته بود: «پول خواستنی‌ترین آرزوها را برآورده می‌کند، نگرانی انتخاب را از بین می‌برد و فرصت‌های بی‌نظیری فراهم می‌کند که با هیچ هدیه دیگری قابل‌مقایسه نیست.»
اما چطور می‌توان برای دریافت‌کننده روشن کرد این پولی که می‌گیرد، «پول هدیه» است نه یک پول معمولی؟ چطور می‌توان نشانش داد همین وسیله‌ای که هر روزه برای خریدن روزنامه، انعام دادن به مستخدمان و رشوه دهی به‌کار‌می‌رود، این بار هدیه‌ای است شخصی که متضمن عمیق‌ترین احساسات عاطفی است؟
در این نمایش واریته دهه 1920 می‌توان چالش‌های پول هدیه دادن را به خوبی درک کرد:
مرد: اگر برچسب قیمت را از هدیه‌ای برنداریم، خیلی بد می‌شود؟
زن: بله و من خاطرم هست یک بار خانم کم عقلی که می‌خواست برای کریسمس اسکناس 50 دلاری هدیه بدهد، داشت سعی می‌کرد عنوان قیمت را از روش پاک کنه... این پنجاه دلاری برای دخترش بود و مادر نمی‌خواست که دخترش بفهمه ارزش این اسکناس چقدر است!
مرد: دخترش وقتی پول را گرفت چه کار کرد؟
زن: پول را گرفت و بدهی بقال را داد.
مرد: مادرش چکار کرد؟
زن: مادرش زد زیر گریه. می‌گفت هر چند دوست داشته به دخترش هدیه کریسمس بده، اما نه اینکه هدیه‌اش صرف پرداخت بدهی دامادش به بقالی شود.
هدیه دهندگان اوایل قرن بیستم خیلی زود فهمیدند که مساله این است که ارزش پول را زیر لوای یک هدیه سنتی بپوشانند. این کار زحمت می‌خواست و هیچ موافقتی با کارآیی نداشت، هرچند که به این طریق می‌شد پول را در حد هدیه شخصی بالا برد.
سال 1909 باز در همان ویژه نامه نویسنده‌ای به اسم لو النور کولبی نوشته بود که او راهی برای اختفای پول پیدا کرده، به‌طوری که دیگر هدیه دادنش مثل یک معامله بازرگانی به نظر نخواهد رسید. او توضیح داد که چطور اسکناس ده دلاری را که می‌خواست به مادرش هدیه بدهد به اثری هنری تبدیل کرده. اسکناس‌های یک دلاری را به هم چسبانده و با آنها دو پوستر درست کرده بود که یکی می‌خندید و دیگری غمناک بود. پایین این دلارها هم عکس کیف پول مادرش را کشیده بود.
زن‌های خانه دار زمانی سکه‌های طلا توی دل شیرینی و کیک‌هایشان پنهان می‌کردند، از اسکناس همین طور می‌توان برای تزئین قاب عکس یا چیزهای دیگر هم استفاده کرد. البته وقتی گیرنده هدیه نمی‌فهمید که کادوی واقعی پول‌های تزئین شده است خانم‌ها خیلی کفری می‌شدند. مردها هم همین طور پول‌هایی که برای هدیه به همسرهایشان می‌دادند تزئین می‌کردند تا تفاوتش با پول خرجی خانه معلوم شود. مجله بانوان توصیه می‌کرد که: «اگر چک می‌دهید در یک کیف زیبا بپوشانیدش یا توی جعبه جواهر بگذاریدش که خودش هم می‌تواند هدیه کوچکی محسوب شود.» هرچه فرآیند اختفا حرفه‌ای‌تر باشد، هدیه جالب‌تر از آب درمی‌آید.
سپس در 1910 آمریکن اکسپرس شروع کرد به تبلیغ ارسال پول، به عنوان هدیه‌ای پذیرفتنی و مقبول. وسترن یونیون قدمی جلوتر گذاشت و تلگرام‌هایی مخصوصی طراحی کرد که برای ارسال پول در مناسبت‌های خاص به کار می‌رفتند، شرکت‌های کارت تبریک هم کارت‌هایی طراحی کردند که در قالبشان از اسکناس استفاده شده بود.
از 1905 فروشگاه‌های زنجیره‌ای حتی نوعی پول جدید خلق کردند: رسید هدیه؛ که همین طور کوپن تجاری یا برگه هدیه نیز نامیده می‌شدند. این رسیدها حاوی مقدار مشخصی پول بودند که می‌توانستید برای برخی کالاهای خاص صرف کنید – دستکش و کفش محبوب‌ترین هدایا بودند – یا اینکه مثل امروزه مجاز بودید با برگه هدیه هر کالایی که در آن فروشگاه پسند می‌کردید بردارید.
انتظار نمی‌رود که همه مان به اندازه النور کولبی باهوش باشیم، اما هدیه دادن کارت‌هایی که امکان خرید برخی کالاهای خاص را می‌دهند خودش راهی است برای متمایز کردن پول معمولی از پول هدیه و به این طریق همچنین می‌توانید ثابت کنید که درباره علایق شخص هدیه گیرنده اطلاعات شخصی دارید.
سنت‌گرایان حسرت خوار و واقع گرایان سنگدل هردو موضوع را اشتباه فهمیده‌اند. حدود یک قرن است که مردم آمریکا دارند نبوغ شان را در اختفای ارزش پول با ظاهر هدایای مختلف نشان می‌دهند. همین طور ادامه دهید. سال بعد یاد بگیرید که شخصا راه جدیدی برای اختفای پول به شکل هدیه پیدا کنید.