استون مارتین لاگوندا یک شرکت انگلیسی تولید کننده خودروهای لوکس است. دفتر مرکزی این شرکت در گایدون، وارویکشایر انگلستان قرار دارد. نام استون مارتین از دهکده «استون کلینتون» در باکینگهام شایر، به همراه یکی از بنیانگذاران شرکت به نام «لیونل مارتین» گرفته شده‌است.

استون مارتین چگونه از ورشکستگی‌های پیاپی نجات یافت

در سال ١٩١٣ لیونل مارتین (Lionel Martin) و رابرت بمفورد (Robert Bamford) کمپانی Bamford & Martin را در شهر گایدون کشور انگلستان تاسیس کردند. دو سال بعد اولین محصول این کمپانی به بازار عرضه شد. البته به دلیل تقارن زمانی جنگ جهانی اول با به تحقق پیوستن رویای چند ساله خود یعنی تولید اتومبیل، نتوانستند به موفقیتی دست پیدا کنند. تا پیش از آن، لیونل و رابرت فروشنده محصولات کمپانی سینگر بودند که بعدها توسط برادران روتس خریداری شد. آنها همچنین مدتی تعمیرکار محصولات کمپانی‌های GWK و Calthorpe بودند.
در سال ١٩٢٠ کمپانی به دلیل شرایط جنگی، عملا تعطیل شده بود و رابرت بمفورد هم کمپانی را ترک کرده بود. ولی با کمک و حمایت مالی کنت لوئیز زبوروفسکی (Count Louis Zborowski) این شرکت دوباره احیا و بازسازی شد. کنت لوئی خودش یک راننده اتومبیل‌های مسابقه و همینطور مهندس و طراح اتومبیل‌های اسپرت بود. کارخانه جدید در جاده آبینگدون در محله «کنسینگتون» (Kensington) بنا شد.آنها در سال ١٩٢٢ توانستند اولین محصول کارخانه جدید را برای مسابقات جایزه بزرگ فرانسه آماده کرده و در آن مسابقات رکوردهای سرعت و پایداری را از آن خود کنند. دو سال بعد کمپانی Bamford & Martin اعلام ورشکستگی کرد و توسط خانم چارنوود Charnwood خریداری شد. خانم چارنوود مدیریت کارخانه را به پسرش جان بنسون (John Benson) سپرد، ولی او هم نتوانست نوار ممتد ورشکستگی‌های این کمپانی را متوقف کند و پس از یک سال مجددا به ورشکستگی دچار شدند.در سال ١٩٢٦ وضعیت به قدری نابسامان بود که حتی لیونل مارتین آخرین بازمانده از هیات موسسان کمپانی Bamford & Martin هم مجبور به ترک شرکت شد. در اواخر همان سال، بیل رنویک (Bill Renwick) و آگوست برتلی (Augustus Bertelli) با کمک مالی عده ای سرمایه گذار از جمله خانم چارنوود، کمپانی را خریداری کرده و ضمن احیای آن توانستند گام‌های بزرگی در جهت پیشرفت شرکت بردارند.آنها نام کمپانی را به «استون مارتین موتورز» (Aston Martin Motors) تغییر دادند. این نامگذاری از دو کلمه الهام گرفته‌بود. «استون» از نام دهکده استون کلینتون Aston Clinton که یک دهکده تاریخی و اسطوره ای در نزد ساکنان انگلستان به شمار می‌رفت، گرفته شده بود و «مارتین» برای تقدیر از زحمات موسس کمپانی یعنی لیونل مارتین که در شرایط سخت اقتصادی آن زمان، تا آخرین لحظه دست از تلاش برای بقای کارخانه نکشید، در نام این شرکت گنجانده شد.از سال ١٩٢٦ تا ١٩٣٧ آگوست برتلی مدیر فنی استون مارتین موتورز بود. در تمامی‌این سال‌ها آنها توانستند انواع مختلف موتورهای اتومبیل مسابقه‌ای نسبتا موفق را عرضه کنند. گرایش آگوست برتلی به اتومبیل‌های مسابقه‌ای زیاد بود و در این دوره اغلب محصولات استون مارتین موتورز برای شرکت در مسابقات طراحی و ساخته می‌شدند.مدیران کمپانی در سال ١٩٣٦ تصمیم گرفتند که تمرکز خود را از خودروهای اسپرت برداشته و به تولید ماشین‌های جاده‌ای هم بپردازند. حاصل این تصمیم، تولید ٧٠٠ دستگاه اتومبیل بود، ولی با شروع جنگ جهانی دوم و رکود مجدد صنایع در سال ١٩٣٩، کمپانی نتوانست تیراژ تولیداتش را بالا ببرد.در سال ١٩٤٧ شرکت «دیوید براون» به مالکیت شخصی به همین نام، توانست شرکت استون مارتین موتورز را خریداری کرده و با استفاده از شرایط رکود اقتصادی بعد از جنگ جهانی دوم، حتی کمپانی اتومبیل سازی لاگوندا (Lagonda) را هم بخرد. این شرکت همچنین کمپانی «تیکفورد» که یک شرکت مهندسی و تست انواع اتومبیل بود را خریداری کرد.دیوید براون مرکز فعالیت این ٣ کمپانی ادغام شده را در محل دفتر شرکت تیکفورد در شهر کوچک «نیوپورت» در نزدیکی لندن قرار داد. این سرآغازی برای تولید استون مارتین سری DB بود که متعاقب آن، دوران طلایی استون مارتین شروع شد. در سال 1950 این کمپانی مدل DB2 را معرفی کرد و از آن زمان محصولات استون مارتین همواره مورد توجه علاقه‌مندان اتومبیل بوده‌است. بین سال‌های 1994 تا 2007 استون مارتین در گروه «پریمیر اتوموتیو» که بخشی از شرکت فورد است، قرار داشت. در 2 مارس 2007 و در قراردادی به ارزش ۴۷5 میلیون پوند معادل 848 میلیون دلار، استون مارتین به کنسرسیومی‌انگلیسی که توسط دیوید ریچاردز از شرکت «پرودرایو» اداره می‌شد واگذار گردید، اما شرکت فورد ۷0 میلیون دلار از سهام استون مارتین را حفظ کرد که با احتساب این مبلغ، ارزش کل شرکت ۹18 میلیون دلار برآورد می‌شود.در سال 2008 این شرکت تعداد کارکنان خود را از 1850 به 1250 کاهش داد. در سال جاری میلادی نیز اولین خودرو اسپرت چهار در خود را در کارخانه گراتز اتریش تولید کرد.