در مورد اعلام نتایج بحثی ندارم جز اینکه در صد قبولی‌های آن باید بسیار پایین باشد. برای اینکه عنوان «حسابدار رسمی» بتواند در جامعه کل کشورمان جایگاه واقعی خود را پیدا کند، نیاز است که فقط افرادی بتوانند این عنوان را به‌دست آورند که واقعا از نظر معلومات حرفه‌ای در سطح بسیار عالی (و نه بسیار بالا) و از نظر شخصیتی هم نمونه باشند.

مراحل حسابدار رسمی شدن(5)
اعلام نتایج آزمون جامعه و اعتراض به نتایج

به نظر نگارنده افرادی که امتحانات بسیار مشکلی را گذرانده‌اند (منظور این است که به امید خدا، در آینده امتحانات بسیار مشکلی را خواهند گذراند و صحبت من به هیچ وجه در رابطه با گذشته نیست)، باید از یک فیلتر دیگر هم بگذرند و آن هم این است که از سه نفر حسابدار رسمی قدیمی (دارای سابقه کاری به مدت ده سال و بالاتر)، معرفی‌‌نامه کتبی دریافت کنند که از هر لحاظ شایسته داشتن این عنوان هستند. (البته در حال حاضر که سابقه داشتن عنوان حسابدار رسمی هنوز به ده سال نرسیده، می‌توان حداکثر سابقه حسابداران رسمی را قبول کرد). به نظر من، لازمه بدست آوردن عنوان حسابدار رسمی نیاز به یک مورد دیگری نیز دارد و آن هم تکمیل و تایید «دفترچه سابقه کاری برای کسب عنوان حسابدار رسمی» است که در این مورد به طور مفصل در مقالات بعد بحث خواهم کرد. و اما در مورد اعتراض به نتایج آزمون جامعه حسابداران رسمی ایران. از اول موضع خود را کاملا روشن می‌سازم. تحت هیچ شرایطی اعتراض به نتیجه آزمون جامعه حسابداران رسمی ایران را نمی‌توانم بپذیرم. نتیجه اعلام شده توسط مسوولان آزمون جامعه باید قطعی باشد و غیرقابل تغییر، زیرا اعتبار جامعه حسابداران رسمی ایران در میان است. باید این اصل را پذیرفت و به عموم شرکت‌کنندگان در آزمون جامعه قبولاند که نتیجه اعلام شده از طرف برگزارکنندگان آزمون، قطعی و غیرقابل تغییر است و امکان هیچگونه اشتباهی در تصحیح ورقه‌های آزمون وجود ندارد.
علت این امر این است که حتی اگر در یک مورد، نتیجه اعلام شده از مردود یا مشروط به قبولی منجر شود، این امر باعث می‌شود که در ذهن شرکت‌کنندگان در آزمون جامعه این سوال پیش آید که پس امکان دارد موارد اشتباه دیگری هم وجود داشته باشد. بنابراین، نتیجه اولیه اعلام شده از طرف جامعه یا سازمان برگزارکننده آزمون جامعه باید قطعی و غیرقابل تغییر باشد، حتی اگر برای برگزارکنندگان این امر مسلم و حتمی شود که اشتباهی در تصحیح ورقه‌ای صورت گرفته است.
بله، شاید از نظر خوانندگان عزیز این امر یک نوع ظلم به کسانی باشد که ماه‌ها یا سال‌ها برای این منظور زحمت و بی‌خوابی کشیده‌اند تا خود را آماده این آزمون بسیار سخت کنند، (منظور نوع آزمون‌هایی است که در مقاله‌های قبلی پیشنهاد کرده‌ام که باید در حد بسیار سخت و کاملا حرفه‌ای باشد و هیچ چیزی کمتر از امتحانات انجمن‌های حرفه‌ای حسابداری معتبر انگلستان، آمریکا یا سایر کشورهایی که دارای انجمن‌های حرفه‌ای حسابداری بسیار معتبر هستند، نداشته باشد). ولی چنین سختگیری‌هایی برای بالا بردن اعتبار و نام یک انجمن حرفه‌ای لازم است. باید همه بدانند که بدست آوردن این عنوان ساده نیست و کسانی هم که این عنوان را به‌دست می‌آورند، نظر به اینکه با سختی، ریاضت و مشقت فراوان بدست آورده‌اند، ارزش آن را بسیار خوب خواهند دانست.
در زمانی که من در امتحانات انجمن حسابداران خبره مدیریت انگلستان شرکت می‌کردم، نحوه اعتراض به نتیجه آزمون به این صورت بود که شخص اعتراض‌کننده نامه‌ای به انجمن حسابداران خبره مدیریت انگلستان می‌نوشت و در مورد مشروط شدن یا مردود شدن خود اعتراض می‌کرد.
 پاسخی که متن آن برای همه معترضین یکی بود، ظرف چهل و هشت ساعت برای اعتراض‌کنندگان ارسال می‌شد. مضمون آن پاسخ چیزی بود به این صورت: «نامه اعتراض شما را دریافت کردیم، پس از رسیدگی، پاسخ آن را ظرف دو هفته خواهیم داد».
 بعد از گذشت دو هفته، نامه‌ای که باز متن آن برای کلیه معترضین یکی بود، از طرف انجمن یادشده ارسال می‌شد: «آقای/خانم ........، به اعتراض شما رسیدگی شد ولی نتیجه رسیدگی همانی است که قبلا اعلام شده بود. با آرزوی موفقیت در امتحانات بعدی». پاسخ انجمن حسابداران خبره مدیریت انگلستان برای کلیه معترضین به نتایج امتحانات یکی بود. استادی داشتیم که از اساتید قدیمی و با تجربه بود می‌گفت که تا به حال به هیچ وجه به یاد ندارد که نتیجه اعلام شده قبلی کسی بعد از اعتراض، تغییر یافته باشد. بله، این اعتبار آن انجمن را بالا می‌برد.
 دیگر جای هیچگونه حرف و حدیثی برای کسی باقی نمی‌ماند. نتیجه اعلام شده آزمون قطعی و نهایی و غیرقابل تغییر بود. به‌نظر اینجانب لازم است جامعه حسابداران رسمی ایران نیز این خط مشی را انتخاب کند تا برای عموم شرکت‌کنندگان در آزمون جامعه، جای هیچگونه حرف و حدیثی باقی نماند که چرا فلانی اعتراض کرد و قبول شد و من قبول نشدم.
موردی که باز هم تکرار می‌کنم آن است که از هر شخصی (حقیقی یا حقوقی) که نسبت به مقاله‌های من از هر نظر انتقادی، سوال، اعتراض و به احتمال بسیار بعید، نظر تمجیدی دارد، درخواست می‌کنم نظرات خود را به صورت کتبی در همین روزنامه درج کند.