آی بی ام خالق صنعت رایانه های شخصی است. اما مدت زمان زیادی باقی نمانده که نام این شرکت از عرصهٔ صنعت رایانه های شخصی پاک شود و آی بی ام این صنعت را ترک کند.

وقتی تولیدکنندهٔ پیمانی شما به رقیبتان تبدیل می شود
 
آی بی ام خالق صنعت رایانه های شخصی است. اما مدت زمان زیادی باقی نمانده که نام این شرکت از عرصهٔ صنعت رایانه های شخصی پاک شود و آی بی ام این صنعت را ترک کند. تنها عاملی که ممکن است این مسئله را به تاخیر بیاندازد، سرمایه گذاری مشترکی است که آی بی ام اخیراً با شرکت لنوو که یک شرکت تولیدکنندهٔ رایانه است، انجام داده است. لنوو که در سال ۱۹۸۴ به عنوان توزیع کنندهٔ تجهیزات آی بی ام و دیگر شرکتها در چین، تاسیس شد، هماکنون رایانه هایش را با لوگوومارک خودش روانهٔ بازار می کند. مسلماً، لنوو راه زیادی در پیش دارد. همین وضع در مورد شرکت سانمینا اس سی آی صادق است که تولیدکنندهٔ برخی از رایانه های خانگی آی بی ام در ایالات متحده است: به تازگی، سانمینا برخی از کارخانه های تولید رایانه را خریده است. همانند لنوو، سانمینا محصولات بسیاری از مارکهای معتبر را مونتاژ می کند. این شرکت نقش خود را توسعه داده و هم اکنون طراحی و مهندسی قطعات الکترونیک را خودش انجام می دهد. این دو شرکت نماد تولیدکنندگانی هستند که زمانی گمنام بودند اما حالا نام و اعتباری برای خود فراهم کرده اند. در واقع، پیچیدگی های محیط آ ی بی ام، این ایده را به چالش می کشد که تولیدکنندگان پیمانی دیگرحاضر نیستند با سودی کم برای شرکتهای دارای نامهای تجاری معتبر کار کنند.
در حقیقت ، با واگذار کردن کل فرآیند تولید یک محصول به خارج، تولیدکنندگان تجهیزات اصلی امکان می یابند تا هزینه های کار خود را کاهش دهند، سرمایهٔ خود را آزاد کنند و بهره وری نیروی کارشان را افزایش دهند. سپس آنها می توانند بر موضوعاتی تمرکز کنند که به بهترین شکل ممکن باعث افزایش ارزش یک محصول می شود مانند تحقیق و توسعه، طراحی و بازاریابی. بدین ترتیب، نقاط قوت خاص تولیدکنندگان پیمانی که ممکن است شامل داشتن کارخانه ای در کشوری با دستمزدهای پایین، معیارهای مناسب اقتصادی، توانمندی¬های تولیدی واستفاده از فرآیندهای توسعه و مهندسی باشد، بیش از پیش تقویت شود.
همان طورکه آی بی ام و دیگر شرکتها آموخته اند، داشتن تولیدکنندگان پیمانی به مثابهٔ یک شمشیر دو لبه است. از یک سو، تولیدکنندهٔ پیمانی، ازداراییهای فکری تولیدکنندگان تجهیزات اصلی برخوردار می شود و ممکن است آن را در اختیار دیگر مشتریانش هم قرار دهد. از سوی دیگر، با واگذار کردن کل فرآیند تولید به تولیدکنندگان تجهیزات اصلی، ممکن است تولیدکنندگان پیمانی تصمیم بگیرند تا یک نام تجاری برای خود دست وپا کنند وازطریق آن با فروشندگان و توزیع کنندگان از جمله تولیدکنندگان تجهیزات اصلی رابطه ایجادکنند. وقتی چنین حالتی رخ دهد، ممکن است تولیدکنندگان تجهیزات اصلی نه تنها با خطر شرکتهای تازه وارد بلکه با نوعی رقابت جدید مواجه شوند: این موضوعی است که ممکن است تولیدکنندهٔ پیمانی آن را نادیده بگیرد.
اگرچه بدست آوردن یک نام تجاری برای همهٔ تولیدکنندگان پیمانی میسر نیست اما هویت چنین نامی، ریشه در توانمندی تولیدی این گونه شرکتها دارد و میتواند به سرعت اعتبار بالایی را برای آنها موجب شود. به علاوه، یک تولیدکنندهٔ پیمانی با تعدادی زیادی از تولیدکنندگان تجهیزات اصلی کار میکند که این امر به آن اجازه می دهد تا بر تولید سودآورترین محصولات تمرکز نماید. همچنین ساختار هزینه ای آن نیزالزاماً باری بردوش سرمایهگذاری های حوزهٔ تحقیق و توسعه تحمیل نخواهد کرد.
به طور خلاصه، تلاشهای تولیدکنندگان تجهیزات اصلی برای دستیابی به پیشرفتهای عملیاتی وصرفه جویی های مالی ،می تواند آنها را در موقعیتی برتر قرار دهد. اما باید گفت که دیگر عاملان بازار سریعاً خود را به آنها نزدیک میکنند.
تولیدکنندگان تجهیزات اصلی نمی توانند تنها از طریق واگذار نکردن فعالیتهایشان به دیگران ازاین معضل بپرهیزند. محرمانه بودن برخی فعالیت های تولیدی و کاهش هزینهٔ این فعالیت ها، باعث می شود که به هرحال، تولیدکنندگان پیمانی به سراغ تولیدکنندگان تجهیزات اصلی بروند. اما تولیدکنندگان تجهیزات اصلی می توانند رابطهٔ خود با تولیدکنندگان پیمانی را به گونه ای مدیریت نمایند که نه خودشان بیش از حد ضعیف و نه تولیدکنندگان پیمانی بیش از حد قوی شوند. این کار نیازمند چند چیز است: عدم آشکار کردن رازها و اسرار دیگران؛ احتیاط در قبال کسانی که با آنها ارتباط برقرار می شود؛ و حفظ وفاداری و سخاوت نسبت به شرکا و مشتریان.
● رقابت فشرده
تنها چند شرکت صنعتی هنوز هم تولید را بخشی الزامی در کسب و کارشان می دانند. دارندگان قدیمی نامهای تجاری آنچه ما امروزه به نام تولیدکنندگان تجهیزات اصلی می شناسیم ترجیح می دهند بر تحقیق، طراحی و فروش تمرکز کنند و تولید را به متخصصان جدید یعنی تولیدکنندگان پیمانی واگذار کنند.
تولید پیمانی دربرگیرندهٔ تامین منابع کل فرآیند تولید از بیرون است به صورتی که هیچ یک از کارکنان تولیدکنندگان تجهیزات اصلی در تماس فیزیکی با محصولاتی نباشند که آنها رابازاریابی کرده و به فروش میرسانند. این روش با تولید نخستین محصولات آی بی ام در سال ۱۹۸۱ آغاز شد اما یک دهه طول کشید تا به وضع امروزی خود برسد و همه چیز از تولید اسباببازی تا لباس، کفش، نوشیدنی و فرآورده های دارویی را در بگیرد. امروزه، حتی بخشهایی از صنعت خودروسازی نیزازاین روش استفاده می¬کند. شرکت فنلاندی تولید قطعات خودرو والمت محصولات پورشه باکسستر را مونتاژ میکند و شرکت اتریشی مگنا استیر مونتاژکنندهٔ خودروهای مرسدس ، بی ام و ساب است.
به چهار طریق، گسترش تولید پیمانی رقابت را تشدید کرده است.
ایجاد شرکتهای جدید- تولید پیمانی، ایجاد شرکتها و بخشهای جدید را تسهیل کرده است. شرکتهایی که منابعشان را از بیرون تامین میکنند، مجبور نیستند سرمایهٔ خود را افزایش دهند، دست به سرمایهگذاریهای جدید بزنند یا سرمایهٔ خود را برای استفاده از امکانات جدید به خطر اندازند. بنابراین، آنها می توانند از رقبای قدیمی پیشی گرفته و وارد بازارهای جدیدی شوند. در واقع، هر شرکتی حتی شرکتی که فروش زیادی ندارد می تواند به کمک یک تولیدکنندهٔ پیمانی، هزینه هایش را کاهش دهد. به همین طریق، دل و گیت¬وی توانستند فراتر از رایانه¬های خانگی خود سرمایه گذاری کنند و وارد بازارهای داخلی لوازم الکترونیک برای تلویزیونهای پلاسما و ال سی دی، دستگاههای پخش دی وی دی و بسیاری از محصولات جدید دیگر شوند.
ایجاد نامهای تجاری جدید تکامل اوضاع تولیدکنندگان پیمانی آنها را ترغیب می کند تا نامهای تجاری خود را توسعه دهند. این امر بدین صورت اتفاق می افتد: همچنان که تولیدکنندگان پیمانی به وضع اثربخش و مناسب میرسند، سطح هزینه های آنها یکسان می شود. در عین حال، ممکن است آنها شروع به تولید محصولاتی نمایند. در پاسخ، تولیدکنندگان پیمانی تلاش میکنند از طریق فعالیت های دارای ارزش افزوده همچون تحقیق و توسعه و بازاریابی، به یک مزیت رقابتی پایدار دست یابند. با توجه به حضور تعداد زیادی از شرکتهای نوآور، تولیدکنندگان تجهیزات اصلی برخی از کارهای خاص خود را به تولیدکنندگان پیمانی نخواهند داد و عملاً تولیدکنندگان پیمانی مجبور می¬شوند خودشان چنین تخصص هایی را پیدا کنند تا بتوانند در آینده از آنها به عنوان تهدیدی در مقابل تولیدکنندگان تجهیزات اصلی استفاده کنند. بدین ترتیب، تولیدکنندگان پیمانی خودشان به تولیدکنندگان تجهیزات اصلی تبدیل می شوند. لنوو و تولیدکنندگان پیمانی مستقر در چین همچون حایر (تولیدکنندهٔ لوازم خانگی) و تی سی ال (تولیدکنندهٔ تلویزیون) به سه شرکت پیشروی جهانی در زمینهٔ صنایع خود تبدیل شده اند.
اگر تولیدکنندگان پیمانی دریابند که نمی توانند تمام اطلاعات لازم برای فروش و بازاریابی یک محصول جدید را از مشتریانشان به دست آورند، می ¬توانند کل بخشهای مورد نیازشان را از تولیدکنندگان تجهیزات اصلی بخرند. بنکیو همین کار را انجام داده و در سال ۲۰۰۵، کسب و کار تلفن های همراه زیمنس را خرید. با این کار، نه تنها بنکیو فناوری زیمنس را خرید بلکه توانست به تجربهٔ مدیریتی آن، حجم بالای نیروهای با استعداد آن، نام تجاری معروف آن و چشم انداز جهانی فعالیت های آن دست یابد. وقتی تولیدکنندگان پیمانی به چنین امکاناتی دست یابند، میتوانند شروع به نوآوری در حوزه ¬هایی نمایند که مدت مدیدی در آن تجربه اندوخته اند. استفاده از حقوق انحصاری پیمان تولیدکنندگان انحصاری اروپا در چین ۲۶ مورد در سال ۱۹۹۰ و ۹۶۱ مورد در سال ۲۰۰۰ مؤید همین موضوع است. تولیدکنندگان پیمانی می توانند اطلاعات تحقیق و توسعه را نیز از تولیدکنندگان تجهیزات اصلی بخرند. در سال ۲۰۰۴، شرکت صنعتی خودروسازی شانگهای در چین که برخی فعالیت¬ های تولیدی را برای شرکتهای فولکس واگن و جنرال موتورز انجام می داد، شرکت ورشکستهٔ ام جی روور را خرید و اقدام به تولید مدلهای روور ۲۵، روور ۵۴ و روور ۷۵ کرد. هم اینک، این شرکت قصد دارد تا خطوط تولیدی خود را در اروپا، چین و آمریکای شمالی به فروش برساند.
بهبود زنجیرهٔ ارزشی- پر قدرت ترین فروشندگان وتوزیع کنندگان می توانند از کارآمدترین وبزرگ ترین تولیدکنندگان پیمانی برای تولید محصولاتی استفاده کنند (تحت نام فروشنده یا عرضه¬کننده) که از نظر کیفیت دقیقاً همانند محصولات تولیدی تولیدکنندگان تجهیزات اصلی هستند. این محصولات شبیه به محصولات تولیدکنندگان تجهیزات اصلی هستند اما با نصف قیمت آنها عرضه می شوند. سولکترون که یک تولیدکنندهٔ پیمانی است، تخصص خود را با تولید محصولاتی برای آی بی ام، هاولت پاکارد و میتسوبیشی توسعه داد. بعدها، توزیع¬کننده ای به نام اینگرام میکرو از سولکترون درخواست کرد تا بازاریابی رایانه های خانگی، سرورها ودیگرتجهیزات رایانه ای را تحت نام تجاری خود وفروشندگان برعهده بگیرد. فروشندگانی همچون بست بای ، کارفور ، سیرز و وال مارت محصولات الکترونیک را تحت نام تجاری خود می فروشند و در نتیجه قدرت بازاریابی تولیدکنندگان تجهیزات اصلی را تضعیف کرده اند. تولیدکنندگان پیمانی نیزکه نامهایی تجاری برای خود دست و پا کرده اند از این موضوع رنج می برند زیرا محصولات آنها به سختی دارای کیفیت، نوآوری و قدرت رقابت با قیمتهای فروشندگان اصلی است .
انتقال داراییهای فکری- تولید پیمانی باعث میشود که دارایی های ناملموس فکری تولیدکنندگان تجهیزات اصلی وارد بازی شود. یک تولیدکنندهٔ پیمانی می تواند از مزایای یک نام تجاری استفاده کند که آن را از طریق همکاری با تولیدکنندگان تجهیزات اصلی به دست آورده است؛ همچنین این تولیدکنندهٔ پیمانی میتواند (به طور مشروع یا غیرمشروع) این اطلاعات را دراختیاردیگر مشتریان تولیدکنندگان تجهیزات اصلی قرار دهد. چنین انتقالی میتواند حتی زمانی رخ دهد که تولیدکنندهٔ پیمانی ،دیگر، قطعات مورد نیازدیگران را نمی سازد: دستگاههای اسکن سه بعدی، طراحی های رایانه ای، و تولید رایانه ای به شرکتها اجازه می دهد تا درعرض چند ساعت قطعاتی راکه طراحیشان ممکن است سالها به طول انجامد،کپی کنند. بدین ترتیب امکان سوء استفاده بسیار بالا است. مثلاً شرکت بین المللی سی اف ام که محصولات خود را در ایالات متحده ارایه می کند، یک سرمایه گذاری مشترک با جنرال الکتریک وSNECMA که یک تولیدکنندهٔ فرانسوی قطعاتی از موتور هواپیما است، انجام داده است.● رابطه ای اجتناب ناپذیر
تولید پیمانی امری اجتناب ناپذیر است هر چند که خطرهای زیادی دارد.
نخست) تولیدکنندگان تجهیزات اصلی که وارد تولید پیمانی میشوند می توانند هزینه هایشان را کاهش دهند حتی اگر تعداد واحدهای فروش آنها کمتر از حد کافی از نظر صرفهٔ اقتصادی باشد. مثلاً فلکسترونیکس را در نظر بگیرید: کارخانهٔ تولیدکنندهٔ پیمانی در گوادالاجارا در مکزیک، می تواند لوازم الکترونیک شرکت فیلیپس رویال را برای تلویزیونهایی که به اینترنت متصل میشوند با هزینه ای بسیار کم مونتاژ کند زیرا این شرکت به طور هم زمان تولیدکنندهٔ دستگاههای مشابهی برای سونی در خط تولیدی مجاور خویش است. در واقع، همکاری با تعداد زیادی از تولیدکنندگان تجهیزات اصلی به تولیدکنندگان پیمانی اجازه می دهد تا از درآمدشان برای سرمایهگذاری در خودکار ساختن فعالیتهای کارخانه ها استفاده کنند. این امر برای آی بی ام، هاولت پاکارد یا سانمینا دشوارتر است که بخواهند فقط از طریق کارخانه هایشان و تنها با تولید تحت نام تجاری خودشان، به مزایای اقتصادی هم دست یابند.
دوم) تولید پیمانی به تولیدکنندگان تجهیزات اصلی اجازه می دهد تا برسودآورترین فعالیت هایشان تمرکز نمایند ( مانند تحقیق و توسعه یا فروش و بازاریابی). مسلماً آی بی ام پول و دانش لازم رابرای سرمایهگذاری در "خود کار کردن کارخانه اش " دارد و از داشتن رابطه با سانمینا که محصولاتش را با قیمت دل ارایه می¬کند، راضی است. اما نکات متمایز آی بی ام، بخشهای مهندسی و خدمات آن هستند ، تخصص هایی که تامین منابع آنها از بیرون، باعث شده که این شرکت بتواند بر آنها تمرکز کند.
سوم) شرکتها می توانند بهتر از قبل اقدام به ایجاد هماهنگی در بین خود نمایند. متعاقباً، منطق اقتصادی که تولیدکنندگان تجهیزات اصلی را ترغیب می کرد تا تقریباً تمامی کارهای تخصصی خود را در داخل انجام دهند، دیگر کاربرد ندارد. اینترنت بخش زیادی ازاین مسایل را حل کرده که همین موضوع در مورد شیوه های استاندارد تولید، رویکردهای مدیریتی، پروتکل های ارتباطات الکترونیک وقالبهای طراحی های دیجیتالی نیزکه سازمانهای بین المللی یا فدراسیونی از سازمانهای ملی برای استانداردسازی معرفی می کنند ، صادق است. مثلاً شرکت هاولت پاکارد می تواند از فناوریهایی همچون تبادل الکترونیک داده ها برای انتقال مشخصات خود مستقیماً از واحدهای طراحی به ماشین آلات ورباتها درکارخانهٔ یک تولیدکنندهٔ پیمانی استفاده کند. چنین اقداماتی، تولیدکنندگان تجهیزات اصلی را از جدا کردن فعالیت های نوآورانهٔ خویش از فعالیت های تولیدی آنها رها می سازد.
چهارم) سامانه های تولیدی انعطاف پذیر به تولیدکنندگان تجهیزات اصلی اجازه می دهند تا یک محصول را درمدت زمانی کوتاه جایگزین محصولی دیگر کنند. مثلاً شرکت والمت فنلاند توانسته در عرض چند ماه شروع به مونتاژ پورشه باکسستر نماید و به یک تولیدکنندهٔ پیشرو در این عرصه تبدیل شود. فورد نیز سه نوع شاسی مختلف را در کارخانه هایش میسازد که هر کدام از آنها متناسب با ۹ نوع مدل مختلف خودروست. این امر به فورد اجازه می دهد تا تولیدش را سریعاً به مدلهایی تغییر دهد که بیشترین تقاضا را در بازار دارند.
نهایتاً، ترکیب استانداردسازی و تولید انعطاف پذیر، به تولیدکنندگان تجهیزات اصلی اجازه می دهد تا به سرعت، تولیدکنندگان پیمانی ضعیف یا فاقد همکاری را عوض کنند. ماهیت متقابل این روابط و البته توانایی هر یک از طرفین برای پایان دادن به آن، استفاده از چنین ارتباطاتی را تسهیل می نماید.
تولیدکنندگان تجهیزات اصلی پیشرو نمی توانند با اطمینان دست به تلفیق های عمودی بزنند هر چند که مزایای این کار بسیار زیاد است. یک جایگزین بهتر توسعهٔ وضع فعلی ،تامین منابع از بیرون و در عین حال جلوگیری از اقدامات فرصت طلبانهٔ تولیدکنندگان پیمانی و دیگر شرکا است.
تمایل دارید چه نوع ارتباطی با تولیدکنندهٔ پیمانی خود داشته باشید؟
شرایط سازمانی میان تولیدکنندگان تجهیزات اصلی و تولیدکنندگان پیمانی بسیار مهم است ( از قراردادهای یکجانبه تا قراردادهای مستقل تر که ممکن است تمدید بشوند یا نشوند). جدول زیر میتواند به سازمانها کمک کند تا سطح تعهداتشان و در نتیجه ریسکی راکه میخواهند در زمان تامین منابع از بیرون بپذیرند ، مشخص سازند.
▪ نوع ارتباط ویژگی ها سطح تعهد هزینهٔ کنترل
▪ توافق بازار حضور یک مرتبه ای پایین
▪ قراردادهای قابل تمدید حضور مستمر اما نامعین متوسط
چارچوب توافق در زمینهٔ تولید مدلهای مختلف در یک زمان مشخص؛ پرداخت بر مبنای واحدها یا قطعات تولیدی در کارخانهٔ تولیدکننده متوسط – بالا
اتحادهای استراتژیک توافقی بلند مدت؛ فرآیندهای آزاد تبادل اطلاعات و دارایی های فکری؛ سازگاری؛ ارتباطات متقابل بالا
● چگونه تولیدکنندگان تجهیزات اصلی می توانند از عهدهٔ خطرها برآیند .
مسلماً، تولیدکنندگان تجهیزات اصلی هیچ چاره ای ندارند جز اینکه به سراغ تولید پیمانی بروند. خوشبختانه، تحرکات دفاعی خوبی برای مقابله با خطرهای ناشی از این کاروجود دارد.
مراقب باشید منابع خود را از کجا تامین میکنید. فرآیندهایی که بخشی از توانمندی های محوری تولیدکنندگان تجهیزات اصلی هستند یا آنچه جزء دارایی های اصلی این تولیدکنندگان به شمار می روند، به هیچ وجه نباید از بیرون تامین شوند. مثلاً سونی اریکسون فقط منابع تولید محصولات قدیمی خود را از بیرون تامین میکند. شرکت سیستمهای سیسکو توانایی تولیدی داخلی خوبی برای بسیاری از محصولاتش دارد. اگر چه در سال ۲۰۰۰، شرکت آلکاتل شروع به فروش تمامی ۱۰۰ کارخانهٔ خود کرد وبرخی ازآنها را به تولیدکنندگان پیمانی همچون سولکترون و سانمینا فروخت اما حدود نیمی از محصولات جدید و نیازمند فناوریهای پیشرفته را خودش تولید می کند.
رابطهٔ خود را بر اساس واقعیات ایجاد کنید. وقتی محصول تولیدکنندگان تجهیزات اصلی، ممتاز و منحصر به فرد نیست، میزان نوآوری، پیچیدگی و بلوغ آن در بازار مدت زمان رابطهٔ میان تولیدکنندگان پیمانی و تولیدکنندگان تجهیزات اصلی را مشخص میسازد.
اگر ممتاز و پیچیده بودن یک محصول، یک تولیدکنندهٔ پیمانی را وادار کند تا زمان و منابع را به تولیدآن اختصاص دهد، آنگاه چنین تولیدکننده ای باید قراردادی بلند مدت را برای چنین سرمایه گذاری¬هایی منعقد کند. یک قرارداد بلند مدت، تولیدکنندگان تجهیزات اصلی را از سرمایه گذاری در فرآیندهای تولیدی تولیدکنندگان پیمانی مصون نگه می¬ دارد.هنگامی که محصولات تولیدکنندگان تجهیزات اصلی ممتاز و پیچیده هستند، تقریباً برای چنین تولیدکنندگانی غیرممکن است که به سرعت تولیدکنندگان پیمانی دیگری را بیابند. بنابراین، یک قرارداد بلند مدت ارزش پیدا میکند زیرا مانع از آن می شود که تولیدکنندگان پیمانی نیز تولیدکنندگان تجهیزات اصلی را به حال خود رها سازند.
بر عکس، اگر تولیدکنندگان تجهیزات اصلی بتوانند به راحتی تولیدکنندگان پیمانی را به این دلیل جایگزین کنند که محصول آنها بیش از حد ساده و عمومی است، می توانند از قراردادی کوتاه مدت تر برای تولیدکنندگان تجهیزات اصلی استفاده کنند. در چنین وضعی ، هیچ عاملی نمی تواند مانع از آن شود که تولیدکنندگان تجهیزات اصلی به سراغ تولیدکنندگان پیمانی جذاب تر بروند یا حتی عکس این موضوع رخ دهد.
در سال ۱۹۹۹، شرکت دایملر کرایسلر (که در آن زمان در غالب دایملر بنز کار میکرد)، از مگنا استیر که یک تولیدکنندهٔ پیمانی است، خواست تا مدل SUV کلاس ام مرسدس بنزهای آن را مونتاژ کند. نخستین دستگاه، تنها هشت ماه پس از توافق اولیه از کارخانه بیرون آمد. در این مورد، قراردادی با مدت محدود، باعث مصون ماندن سرمایه گذاری های هر دو طرف شده بود. البته وقتی بی ام و از مگنا استیر خواست تا مدل X۳ آن را مونتاژ کند، طرفین قراردادی بلند مدت تر انعقاد کردند. در این مورد، بی ¬ام¬ و به دنبال کمک مگنا برای نیل به فناوری پیشرفتهٔ خودروهای دو دیفرانسیل بود که هدف اصلی بی ام و در مورد این مدل بود.
قراردادهای سازمانی میان تولیدکنندگان تجهیزات اصلی و تولیدکنندگان پیمانی از قراردادهای یکجانبه ( تحت عنوان قراردادهای بازاری شناخته می شوند ) تا قراردادهای مستمر و مستقل تر را در بر می گیرد همچون قراردادهای شبکه ای، سرمایهگذاری های مشترک و دیگر قراردادهای شراکت. یک قرارداد بازاری که ممکن است قابل تمدید باشد یا نباشد، تولید یک محصول مشخص همچون MP۳ را شامل میشود. چنین قراردادی دارای ابعاد فنی و طراحی زیادی است. بر عکس قراردادهای شبکه ای دربرگیرندهٔ آن هستند که یک تولیدکنندهٔ پیمانی چند نوع ازاین دستگاه را در عرض یک سال تولید کند. البته قرارداد مشارکت میتواند تولیدکنندهٔ پیمانی را متعهد نماید تا مدت زمان بیشتری به کارش ادامه دهد و به عرضهکنندهٔ انحصاری دستگاههای تولیدکنندهٔ تجهیزات اصلی تبدیل شود.
دو نوع قرارداد کوتاه مدت وجود دارند. الامکس یک تولیدکنندهٔ پیمانی قطعات الکترونیک است که به مشتریانش اجازه میدهد یک قرارداد آزاد یا یک قرارداد دارای میزان همکاری مشخص را انتخاب کنند. در مورد قرارداد اول، مشتریان الامکس در خط مونتاژ با دیگر مشتریان شریک می شوند و هر یک بنا بر تعداد واحدهایی که شرکت تولید کرده، مبالغی را به الامکس می پردازند. در قرارداد دارای حداکثر تولید مشخص، بخشی از کارخانه به تولید محصولات یک مشتری مشخص اختصاص می یابد و آن مشتری نیز هزینهٔ آن را می پردازد تا مدیران بتوانند فرآیندهای آتی را پیشبینی کنند. از آنجا که الامکس فاقد توانایی های طراحی است، این شرکت وارد قراردادهای بلندمدت تر میشود تا بتواند ازتبحرتولیدکنندگان باتجربه تر برخوردار شود.
به شرکای قابل اعتماد خود آزادی عمل بدهید. همان طور که ذکر شد، تولیدکنندگان تجهیزات اصلی برای به حداقل رساندن میزان خطر و محافظت از سرمایه گذاری های خود، باید به دنبال روابطی نزدیک با تولیدکنندگان پیمانی قابل اعتماد باشند. چنین ارتباطی دارای مزایای زیادی برای تولیدکنندگان قراردادی است تا بتوانند مستقل از پول و هدایت فنی تولیدکنندگان تجهیزات اصلی عمل کنند. اما چنین ارتباطاتی نباید انحصاری باشند. در غیر این صورت، تولیدکنندگان تجهیزات اصلی از نوآوران صنایع خود مجزا یا اینکه طرد خواهند شد.