وقتی در یک شرکت و یا موسسه برای تولید یک محصول و یا سرویس جدید ، نظرات و پیشنهادات مختلفی ارائه می شود ، که هریک از افراد آن شرکت معمولا این پیشنهادات را با توجه به تولید کنونی و دیدی که از شرکت خود دارند ارائه می دهند،

هوش بازرگانی Business Intelligence
 
وقتی در یک شرکت و یا موسسه برای تولید یک محصول و یا سرویس جدید ، نظرات و پیشنهادات مختلفی ارائه می شود ، که هریک از افراد آن شرکت معمولا این پیشنهادات را با توجه به تولید کنونی و دیدی که از شرکت خود دارند ارائه می دهند، اما نکته مهم این است که آیا شنیدن آن نظر ها و پیشنهادها با تقاضای مشتری و افراد ذی نفع منطبق است ؟
در این حالت باید بخش های تحقیق و توسعه مطمئن شوند که صدای مشتری را شنیده اند. درک این خواسته های ناگفته نکته بسیار مهم و اساسی در تولید یک محصول جدید است.
برای بدست آوردن یک برتری و به روز کردن هوش بازرگانی و هوش رقابتی، شرکتها قبل از هر توسعه محصولی باید استراتژیها، میزان فروش، امور مالی، توسعه و تحقیق، تولید، خرید، بازاریابی و غیره رقبا را بررسی کنند و هدف ازآنالیز کردن (بررسی نقاط قوت و ضعف) این فعالیت جدید شامل مواردی مانند، رقبا در بازار، بررسی استراتژیهای آنها و موانعی که بر سر راه رقابت وجود دارد نیز می شود.
● اما این اطلاعات را باید از کجا یافت؟
این اطلاعات اغلب در روزنامه ها، مطالب منتشر شده توسط یک شرکت، گزارش سالیانه، مطالب و یافته های علمی، دستاوردهای جدید در تکنولوژی و غیره پیدا میشوند. این اطلاعات به دو نوع کیفی و حقیقی تقسیم می شوند.
اطلاعات کیفی آن دسته از اطلاعاتی هستند که براساس آنالیزها و یا اظهار نظرات دیگران استوار است. اطلاعات حقیقی آمار و ارقامی است که در منابع اطلاعاتی و بصورت موثق وجود دارند.
● آیا بررسی کردن اطلاعات با حجم زیاد ضروری است ؟
در دنیای اطلاعات و اطلاع رسانی حجم اطلاعات پردازش نشده زیاد است و داده ها آن قدر زیادند که در هر دقیقه ۲۰۰۰ صفحه مطلب علمی به حجم اطلاعات افزوده می شود و یا هر روز بیش از ۳۰۰ میلیون صفحه در اینترنت فرستاده می شود و حدودا ۵ سال طول می کشد که مقالات و مطالب به روز شده در ۲۴ ساعت را به تمامی خواند و در کل تمام داده ها و اطلاعات از این نرخ رشد برخوردارند.
در بخشهای توسعه و تحقیق برای کسب اطلاعات باید اغلب یک گروه چند نفری شروع به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز بکنند و اطلاعاتی را بایگانی کنند که معمولا چندین و چند با ر تکرار نشده باشد و اطلاعات باید طبقه بندی شده و بر اساس نیاز کد گذاری و داده پردازی شود.
بنابراین نیاز تحلیل سیستم و پردازش اطلاعات یک شرکت را بصورت زیر عنوان کرد:
▪ کدام بازار و کدام رقبیب؟
▪ میزان شدت رقابتی در بازار چقدر است؟
▪ نوع آوریها و ابتکارات موجود کدامند؟
▪ آیا آخرین اطلاعات موجود همانی است که جمع آوری شده است؟
▪ آیا نیروی ماهر و متخصص برای جمع آوری و پردازش اطلاعات بکار گمرده شده اند؟
▪ حوزه ی جمع آوری اطلاعات در چه سطوحی است؟ آیا نگاه محلی (منطقه ای) به اطلاعات داشتیم یا سطح بین المللی مورد نظر است؟
چه باید کرد تا در هوش تجارتی کارآمدی مطلوب را ایجاد کرد؟ پروسه ایجاد هوش با یک سوال آغاز می شود و یافتن پاسخ آن همان هوش تجارتی کار آمد است. برای یافتن پاسخ همان یک سوال مورد نظر برای آنالیز یا بررسی کردن اطلاعات پس از جمع آوری آن کافی است که بدانیم، اینها فقط اطلاعات هستند و نه آگاهی و هوش. اطلاعات بعد از آنالیز و پردازش به هوش تبدیل می شوند. در این قسمت منابع مختلف مورد تحقیق و بررسی قرار می گیرند تا اطلاعات لازم و مناسب برای سوالات و خواسته ها بدست آید.
● پردازش داده ها
در این قسمت داده های خام بصورتهای قابل آنالیز شدن تبدیل می شوند. این می تواند بصورت ایجاد و یا افزودن داده ها به فعلی و موجود و یا نمودار و گراف باشد. این مرحله را به اصطلاح مرحله استخراج، دگرگونی و بارگذاری (Extract, Transform, Load) می نامند.
● آنالیز و تولید
تیم بررسی کننده از ابزارهای کاوش اطلاعات برای دسته بندی داده ها و آنالیز آنها استفاده کرده آگاهی و هوش ایجاد می کند. نتیجه این کار درواقع جواب سوال است که گاهی اوقات می تواند بصورت یک گزارش معمولی و یا یک ارزیابی دقیق و موشکافانه باشد. در این قسمت سوالات جانبی دیگری نیز ممکن است ایجاد شود که برای حل و رسیدن به جواب، به فاز اولیه فرستاده می شود.
● چه باید کرد تا هوش تجاری کارآمدی داشت؟
ـ اولا شرکتها باید در مسیر تجارت خود باقی بمانند و اطمینان حاصل کنند که نتایج و پیامدهای این هوش تجاری با اهداف شرکت در یک سمت و سو قرار دارند.
ـ دوم اینکه شرکتها باید یک استراتژی مدیریت اطلاعات کلی داشته باشند که سبب کاهش وقت و هزینه در کسب اطلاعات و پردازش آنها می شود. همچنین بهتر است از کارایی نرم افزارهای تحلیل کننده و ابزارهای هوش تجاری بهترین استفاده را ببرند.
ـ آخر اینکه ، شرکت ها ابتدا باید راه بروند قبل از آنکه بدوند. یعنی ا باید نقشه ی راه کوتاه مدت ایجاد نمایند که با اهداف و تکنولوژیهای موجود هم مسیر باشد و واقعی و قابل پذیرش باشد. این نقشه باید از ابزارها و تکنولوژیها و داده ها موجود در شرکت حداکثر بهره را ببرند و بعنوان پایه ای برای قدمهای بعدی استفاده شود. نکته مهم این است که برای جواب به سوالات احتیاجی به خرید تکنولوژی اضافی نیست و باید بهترین بهره از نیروی انسانی و تکنولوژی موجود گرفته شود