پیر کاردین طراحی فرانسوی با اصلیت ایتالیایی است که در «سانبیاگو دی کالاتا» در ایتالیا متولد شد.

از طراح مدی تا سفیر حسن نیت یونسکو

پیر کاردین طراحی فرانسوی با اصلیت ایتالیایی است که در «سانبیاگو دی کالاتا» در ایتالیا متولد شد. 

بیشتر معروفیت کاردین به خاطر وسعت و سبک طراحی‌اش است. او برای طراحی لباس‌ها از اشکال هندسی و عمده بهره می‌گرفت و اعتقاد زیادی به طراحی لباس زنان نداشت. او مدل‌های لباس را به مرحله تازه‌ای ارتقا داد. لباس‌هایی که هم برای مردان و هم برای زنان طراحی می‌شدند.
طراحی‌های آوانگارد و بی نظیرش او را مشهور ساخت. آوانگارد یا پیشتاز، به هنرمندان، نویسندگان و شاعرانی گفته می‌‌شود که در یک دوره معین، پیشروترین اسلوب یا مضمون را در آثارشان استفاده کرده اند و اغلب بانی جنبش‌های نو بوده‌اند. گاهی اوقات طراحی‌های او به صورت تجربی بودند و همیشه هم جنبه کاربردی نداشتند.
او در سال ۱۹۴۵ به پاریس نقل مکان کرد و در آنجا به مطالعه معماری پرداخت و بعد از جنگ جهانی دوم در این حوزه با ژان پاکوین (Jeanne Paquin) همکاری کرد. او همچنین تا پیش از پیوستن به کریستین دیور با «السا شاپارلی» کار می‌‌کرد. در سال ۱۹۴۷ کار در «بالنچیا» را رد کرد و به ریاست آتلیه تیلور کریستین دیور منصوب شد.
کاردین در سال ۱۹۵۰ منزل شخصی‌اش را بنا کرد و دوره حرفه‌ای کارش را با طراحی 30 مدل لباس برای جشن بالماسکه‌ای که در روز 3 سپتامبر 1953 در «پالازو لابیا» و توسط «کارلوس دبیستگی» صاحب پالازو برگزار می‌‌شد، آغاز کرد. او یک موسسه طراحی لباس زنان هم در سال ۱۹۵۳ به راه انداخت.
او کسی بود که لباس‌های مدل حبابی را در سال ۱۹۵۴ رواج داد. این طراح مشهور که سال‌ها برای کریستین دیور کار می‌‌کرد، بنیان‌گذار سبک پیشرو در مد بوده و عمده طرح‌های معروف او طرح‌هایی هندسی و گاهی فضایی (مانند پوشش ساکنین کرات دیگر) بودند.
وقتی که کاردین برای نخستین بار در سال ۱۹۵۹ به ژاپن سفر کرد، تصمیم گرفت که نخستین خیاطخانه زنانه مد روز را در آنجا تاسیس کند. او پس از بازگشت به پاریس، به عنوان اولین خیاطخانه زنانه عرضه کننده لباس‌های آماده برای برخی از فروشگاه‌های این شهر، از دفتر سندیکا اخراج شد. ولی پس از مدتی در سال 1966 دوباره به این سندیکا بازگشت.
پیر کاردین پس از بازگشت به سندیکا شروع به عرضه کلکسیون‌های جدید خود به شیوه جدیدی نمود. او فروشگاه خود را در محل قدیمی‌‌ تئاتر سفارت آمریکا در نزدیکی سفارت این کشور در پاریس در سال 1971 بنا نمود که مورد توجه هنرمندان زیادی از جمله بازیگران تئاتر، موسیقی‌دانان و طراحان برجسته قرار گرفت.
همچنین هواپیمای بین‌المللی پاکستان برای طراحی لباس فرم کارکنان خود با پیر کاردین قرارداد بست. این لباس‌ها که سمبل پرچم پاکستان بود در سال 1971 معرفی شد و موفقیت بزرگی برای کاردین رقم زد.
یکی از مطمئن‌ترین محصولاتی که با این مارک فروخته می‌‌شد، عطرهای پیر کاردین بود. البته پیر کاردین در کل مارک لوکس و گران‌قیمتی نبوده و در اروپا و آمریکا جزو مارک‌های بسیار اقتصادی و ارزان به حساب می‌‌آمد.
پس از آن کاردین بازار خود را به جاهایی گسترش داد که منجر به بستن قراردادهایی با «امریکن موتورز» شد. بعد از موفقیت «آلدو گوچی» در طراحی داخلی واگن‌های قطار، پیر کاردین هم شانس خود را در این حوزه با طراحی داخلی خودروهای امریکن موتورز امتحان کرد که جزو اولین خودروهای آمریکایی طراحی شده توسط یک طراح مشهور بود. این اتومبیل با رنگ‌های متنوع بیرونی و دکوراسیون داخلی متفاوت، توجه بسیاری را به خود جلب کرد.پیر کاردین در سال 1991 به عنوان سفیر حسن نیت سازمان یونسکو انتخاب شد. در سال 2003 نیز برای شرکت در نمایش موزیکال خود با نام «تریستان و ایزولد» (که در مسکو روسیه تولید شده بود) در مراسم رقص دسته جمعی کودکان چچن دعوت شد. او همچنین در 16 اکتبر سال 2009 نامزد دریافت عنوان سفیر حسن نیت سازمان بین‌المللی غذا و کشاورزی سازمان ملل (فائو) گردید.
موریکا بیدرمن (یا در اصل موریس زیلبربرگ) با داشتن ۱۳ هزار کارگر در ۳۴ کارخانه خود، تولیدکننده کت و شلوارهای پیرکاردین و ایوس ساینت لورنت در کارخانه‌های خود در فرانسه، ایالات متحده و هنگ کنگ است. به علاوه گفته می‌‌شود که این شرکت همه ساله، ۲۰۰ میلیون دلار در طراحی لباس‌های تولیدی خویش، سرمایه‌گذاری می‌‌کند.