کریستین ساینس مانیتور - ماهاتیر محمد*

1389-08-16

G20 و نیاز اقتصاد جهان به سیاست بنیادین و کارآمد 
 
سران کشورهای عضو گروه 20 که در سئول برای برگزاری اجلاس جدید گردهم می آیند باید بدانند که تصمیم گیری هایشان بر کل جهان تاثیر خواهد گذاشت. اینکه اعضای گروه 20  چگونه انتخاب شده اند و چه توانایی هایی باعث صلاحیت آنها برای حضور در این گروه شده به طور دقیق مشخص نیست. اعضای این گروه باید بدانند که تصمیم گیری هایشان نباید فقط به نفع کشورهای ثروتمند باشد بلکه باید در بهبود شرایط کشورهای فقیرتر نیز تاثیر سازنده ای داشته باشد.
 
در نشست آتی گروه 20 همانند چند نشست گذشته این گروه، بررسی موضوع بحران مالی در جهان در دستور کار اصلی مقامات  قرار خواهد گرفت. تاکنون راه حل های مطرح شده از سوی گروه 20 یا دیگر نهادهای مهم بین المللی در حل و فصل بحران اقتصادی جهان تاثیر اندکی داشته است. آیا باید شاهد اجلاس جی 20 متفاوتی باشیم؟
 
مردم مالزی نیز همچون کشورهای دیگر پیشتر طعم بحران ارزش واحد پولی در جهان را چشیده اند. بحران فعلی همانند بحران مالی سالهای 1998-1997 در شرق آسیا نیست. حجم آن نیز متفاوت است. اگر اکنون صدام دیکتاتور سابق عراق زنده بود بحران فعلی را "مادر همه بحران ها" توصیف می کرد. اما بحران مالی سال 1997 در شرق آسیا و بحران مالی فعلی در جهان یک وجه مشترک دارد. هر دو این بحران ها در نتیجه سوءاستفاده از سیستم های متداول و حاکم توسط افراد طمع کار و حریص ایجاد شده است.
 
سوءاستفاده شرم آور از بازارهای جهان
 
حتی می توان با الگو گرفتن از سیاستهای مالزی در دوران بحران مالی در شرق آسیا در سال 1997 به این بحران پاسخ داد. آنچه مالزی انجام داد رَد این اعتقاد بود که بحران مالی به دلیل مدیریت مالی بد و کاهش اعتماد به موسسات مالی جهان ایجاد شد. بلکه مالزی بر این تاکید دارد که بحران مالی به دلیل به بازی گرفتن عَمدی نرخ ارز توسط یکسری کشورها به وجود آمد. برای حل بحران مالی در جهان ابتدا باید به این موضوع اذعان داشت که این بحران نتیجه سوءاستفاده شرم آور یکسری بازیگران بازارهای جهانی از سیستم مالی جهان بوده است. کشورهای ثروتمند باید بپذیرند که آنها فقیرتر خواهند شد. همانگونه به کشورهایی که با بحران مالی مواجه شده اند توصیه می شود زمانیکه شرکتهایشان سرمایه از دست می دهند بهترین کار تعطیلی آنهاست، کشورهای ثروتمند باید بپذیرند که تمامی موسسات در این کشورها که سرمایه از دست می دهند باید تعطیل شوند.
 
کشورها باید حقایق را بپذیرند
 
تنزل آتی کشورهایی که ثروتمند بوده اند مشکلات اجتماعی بسیاری به همراه خواهد داشت. هر کسی ( چه ثروتمند و چه فقیر) احساس محرومیت خواهد کرد و افراد از داشتن استانداردهای معیشتی مناسب که قبلا در اختیار داشتند، محروم می شوند. برای نمونه در بانکوک در اوج بحران مالی، میلیونرها مجبور شدند در خیابان اسباب بازی بفروشند. در اندونزی کارگرانی که از کار اخراج شده بودند شورش کردند، مغازه ها را غارت کردند، برخی مغازه داراها را کشتند و مغازه ها را آتش زدند. همه کشورهای جهان به ویژه سیاستگزاران قوانین و سیاستهای جهان باید حقایق دنیای فعلی را بپذیرند. آنها باید با همکاری کشورهای فقیر سیستم پولی جدیدی را در جهان اجرا کنند. باید یک سیستم بانکداری شفاف تر و یک سیستم مالی جدید کارآمدتر در جهان ایجاد شود. سیستم پولی جدید جهانی باید بر پایه طلا اجرا شود. بانکهای جهانی نیز باید قوانین کارآمدتری را اجرا کنند و توسط دولتها نظارت شوند. مقدار پول کمتری که بانک ها می توانند وام بدهند، بی شک منجر به رشد کمتر اقتصادهای کشورها خواهد شد. اما رشد اقتصادی کمتر بهتر از مواجه با بحران های مالی دیگر است. تبادلات مالی باید شفاف تر و با قوانین بهتری در جهان اجرا شوند. سرمایه ها باید فقط برای انجام فعالیتهای اقتصادی واقعی( تولیدکالا، خدمات و تجارت) هزینه و به عنوان وام به سرمایه گذاران داده شود.
 
نیاز به صندوق بین المللی پول و بانک جهانی دموکراتیک
 
صندوق بین المللی پول و بانک جهانی باید سازماندهی مجدد شوند و به نفع کشورهای فقیر فعالیت کنند. این دو نهاد بین المللی باید به صورت دموکراتیک اداره شوند نه فقط به نفع کشورهای ثروتمند. اگر این گونه شود می توان به پایان بحران مالی در جهان امیدوار بود. بروز بحران مالی دیگر در جهان در آینده با احتمال کمتری روبروست. سیاست گزاران باید اعتماد مردم به موسسات مالی را دوباره احیا کنند. روند تجارت آزاد باید سروسامان یابد. کشورها باید اجازه داشته باشند تا از صنایع نوپا خود در برابر کشورهای بزرگ محافظت کنند. اینها تدابیر بنیادینی هستند که نیاز اقتصاد جهان است. سیاست گزاران جهان باید از حرص، طمع و فقدان شفافیت در تبادلات و فعالیتهای مالی و اقتصادی با هدف جلوگیری از مواجه اقتصاد جهان با بحران دیگر امتناع کنند. اجرای درست این تدابیر نیازمند عزم جدی و گسترده تر گروه جی 20 است اما با توجه به وجود بی ثباتی در سیستم بین المللی به نظر می رسد که نیمی از این تدابیر اجرا نخواهد شد. دیر یا زود این برای همگان از جمله سران گروه 20 آشکار خواهد شد که برای حل " مادر همه بحران ها" به " مادر راه حل ها" نیاز است و این نوع راه حل ها باعث جلوگیری از بروز بحران های مالی بزرگ می شود نه راه حل های کوچک.