شرکت شیمیایی Dow یک شرکت چند ملیتی آمریکایی است که دفتر مرکزی آن در میدلند میشیگان واقع شده است و در سال 2007 به عنوان دومین تولیدکننده مواد شیمیایی جهان از لحاظ درآمد شناخته شد. در فوریه 2009 نیز از لحاظ سهم بازار، رتبه سوم جهان را به خود اختصاص داد.

خط سیر
اولین تولیدکننده فلز از آب دریا

شرکت شیمیایی Dow یک شرکت چند ملیتی آمریکایی است که دفتر مرکزی آن در میدلند میشیگان واقع شده است و در سال 2007 به عنوان دومین تولیدکننده مواد شیمیایی جهان از لحاظ درآمد شناخته شد. در فوریه 2009 نیز از لحاظ سهم بازار، رتبه سوم جهان را به خود اختصاص داد. Dow تولیدکننده انواع مواد پلاستیکی، شیمیایی و محصولات کشاورزی است که در بیش از 175 کشور جهان حضور داشته و سالانه بیش از یک میلیارد دلار صرف تحقیق و توسعه می‌کند. 

این شرکت در سال 1897 توسط شیمیدان کانادایی الاصل، «هربرت هنری دو» تاسیس شد. هربرت روش جدیدی برای استخراج برم که در زیر آب‌های شور میدلند رسوب کرده بود، پیدا کرد. شرکت در ابتدا مایع سفیدکننده و برمید پتاسیم تولید می‌کرد. بازده مایع سفیدکننده در سال 1902 به 72 تن در روز رسیده بود.
در همان ابتدای پیدایش کارخانه، تعدادی از شرکت‌های تولید سفیدکننده با پایین آوردن قیمت‌های خود تلاش‌هایی در جهت خارج کردن Dow از بازار کردند، اما این شرکت با کاهش قیمت‌ از این دام نجات یافت و به‌رغم از دست دادن 90 هزار دلار از درآمدش، شروع به متنوع کردن خط تولید خود کرد.
در سال 1905 تولیدکنندگان برمید در آلمان، برای ورشکست کردن Dow و جلوگیری از ورود این شرکت به بازار اروپا، قیمت‌های خود را در آمریکا به شدت کاهش دادند، ولی با این کار Dow قادر می‌شد تمامی ‌برمیدهای آلمانی را خریداری کرده و پس از انتقال به اروپا، با قیمت ارزان‌تری از کارخانه‌های آلمانی به فروش برساند! بنابراین این تلاش‌ها بی‌ثمر ماند و حتی بنیان این شرکت را نیز قوی‌تر کرد.
ولی این اقدامات، Dow را به فکر اضافه کردن شاخه‌های دیگر به حوزه کاری خود انداخت. پس شروع به تنوع بخشیدن به محصولاتش کرد و در کمتر از بیست سال به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان مواد شیمیایی کشاورزی، عنصر کلر، فلز منیزیم، فنول و سایر مواد رنگی تبدیل شد.
این شرکت در سال 1930 شروع به تولید رزین‌های پلاستیکی نمود که این شاخه با رشدی قابل توجه به یکی از تجارت‌های اصلی شرکت تبدیل شد.
اولین محصول پلاستیکی Dow «اتیل‌سلولز» بود که در سال 1935 تولید شد و دو سال پس از آن «پلی استایرن» به تولید رسید.
در سال‌های 41-1940 این شرکت اولین کارخانه خود را که منیزیم را به جای آب‌های شور از آب دریا تولید می‌کرد، به راه انداخت. این اولین باری بود که آب دریا برای استخراج فلزات استفاده می‌شد، بنابراین گسترش این صنعت به دلیل اهمیت ویژه فلز منیزیم در ساخت قطعات سبک هواپیماها، باعث شد Dow از لحاظ استراتژیکی نقش مهمی‌در جریان جنگ جهانی دوم داشته باشد.
Dow همچنین در سال‌های جنگ، با شرکت کورنینگ ادغام شد تا به تولید سیلیکون برای مصارف ارتشی و سپس خانگی بپردازند. در سال 1940 نیز کارخانه‌هایی در تگزاس تاسیس کرد که هنوز هم یکی از بزرگ‌ترین مراکز تولیدی شیمیایی در جهان می‌باشد. این شرکت در سال 1942 ضمن افتتاح شعبه ای در «اونتاریو» کانادا برای تولید استایرن، به گسترش بیشتر خارجی پرداخت.
در دوران پس از جنگ، توسعه خارجی باز هم افزایش یافت و در سال 1952 زیرمجموعه‌هایی در ژاپن و سپس در چندین کشور دیگر تاسیس کرد. در سال بعد نیز با توجه به رشد تولیدات پلاستیک خود، یک شعبه فروش مستقیم محصولاتش را افتتاح کرد که در ابتدا فقط سلفون‌های نایلونی می‌فروخت. تولید محصولات شیمیایی و پلاستیکی به سرعت پیشرفت کرد و فروش شرکت در سال 1964 از مرز یک میلیارد دلار گذشت. این رقم در سال 1971 به 2میلیارد و در 1980 به 10 میلیارد دلار رسید.
در دهه 1990، شرکت Dow دست به تجدید ساختار اساسی زد و به جای سلسله مراتب جغرافیایی با مدیریت محلی، به ساختار دپارتمانی روی آورد و مدیران هر محصول آن، اتخاذ تصمیمات مربوط به آن محصول را در مناطق مختلف به عهده گرفتند.
در اوایل سال 1999، شرکت‌Dow با خرید شرکت Union Carbide به مبلغ 3/9 میلیارد دلار موافقت کرد. پس از این ادغام، شرکت حاصله به عنوان دومین شرکت شیمیایی جهان بعد از DuPont قرار گرفت. در سال 2008 نیز تمامی‌ سهام و دارایی‌های شرکت Rohm and Haas به مبلغ 8/18 میلیارد دلار توسط Dow خریداری شد و این شرکت به سمت تولید مواد شیمیایی خاص رفت.
این شرکت با بیش از 53 هزار کارمند، در سال گذشته درآمدی بالغ بر 44 میلیارد دلار داشته که 650 میلیون‌دلار سود نصیب این شرکت کرده است.