قانون تجارت

باب اول ـ تجار و معاملات تجارتی

    ماده 1 ـ تاجر کسی است که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار بدهد.

    ماده 2ـ معاملات تجارتی از قرار ذیل است:

1-   خرید یا تحصیل هر نوع مال منقول به قصد فروش یا اجاره اعم از این که تصرفاتی در آن شده باشد یا نشده باشد.

2-              تصدی به حمل و نقل از راه خشکی یا آب یا هوا به هر نحوی که باشد.

3-   هر قسم عملیات دلالی یا حق‌العمل کاری (کمیسیون) و یا عاملی و همچنین تصدی به هر نوع تأسیساتی که برای انجام بعضی امور ایجاد می‌شود از قبیل تسهیل معاملات ملکی یا پیدا کردن خدمه یا تهیه و رساندن ملزومات و غیره.

4-   تأسیس و به کار انداختن هر قسم کارخانه مشروط بر این که برای رفع حوائج شخصی نباشد.

5-              تصدی به عملیات حراجی.

6-              تصدی به هر قسم نمایشگاه های عمومی.

7-              هر قسم عملیات صرافی و بانکی.

8-              معاملات برواتی اعم از این که بین تاجر یا غیرتاجر باشد.

9-              عملیات بیمه بحری و غیربحری.

10- کشتی سازی و خرید و فروش کشتی و کشتیرانی داخلی یا خارجی و معاملات راجعه به آنها.

    ماده 3ـ معاملات ذیل: به اعتبار تاجر بودن متعاملین یا یکی از آنها تجارتی محسوب می‌شود:

1-              کلیه معاملات بین تجار و کسبه و صرافان و بانک‌ها.

2-              کلیه معاملاتی که تاجر با غیرتاجر برای حوائج تجارتی خود می‌نماید.

3-   کلیه معاملاتی که اجزاء یا خدمه یا شاگرد تاجر برای امور تجارتی ارباب خود می‌نماید.

4-              کلیه معاملات شرکت‌های تجارتی.

    ماده 4ـ معاملات غیرمنقول به هیچ وجه تجارتی محسوب نمی شود.

    ماده 5ـ کلیه معاملات تجار تجارتی محسوب است مگر ثابت شود معامله مربوط به امور تجارتی نیست.