وظایف مؤدیان در قانون مالیاتهای مستقیم

– وظایف مؤدیان

        ماده 177- مؤدیان مالیاتی می‌توانند اظهارنامه‌های موضوع این قانون را که حسب مورد مکلف  به تسلیم آن هستند به تفکیک با اخذ رسید به اداره امور مالیاتی حوزه محل سکونت تسلیم نمایند .دراینصورت اداره امور مالیاتی مذکور باید مراتب را درپرونده مؤدی منعکس نموده و اظهارنامه تسلیمی را ظرف سه روز برای اقدام به اداره امور مالیاتی ذیربط ارسال دارد. تسلیم اظهارنامه به اداره امور مالیاتی حوزه محل سکونت از لحاظ آثار مترتب در حکم تسلیم آن به اداره امور مالیاتی مربوط خواهد بود. حکم این ماده شامل مواردی نیز که مؤدی اظهارنامه خود را اشتباهاً به اداره امور مالیاتی دیگری درشهرستان مربوط تسلیم نماید خواهد بود.

تبصره 1- هرگاه آخرین روز مهلت یا موعدمقرر برای تسلیم اظهارنامه یا سایر اوراقی که مؤدی مالیاتی به موجب مقررات مکلف به تسلیم آن می‌باشد مصادف با تعطیل یا تعطیلات رسمی یا عمومی گردد اولین روز بعد از تعطیل یا تعطیلات مزبور برحسب مورد جزء مهلت یا  موعد مقرر جهت تسلیم اظهارنامه یا اوراق مذکور محسوب خواهد شد.

تبصره 2- تسلیم اظهارنامه و پرداخت مالیاتی مؤدیانی که در خارج از ایران اقامت دارند و همچنین مؤسسات و شرکتهائی که مرکز اصلی آنها در خارج از کشور است، چنانچه دارای نماینده در ایران باشند بعهده نماینده آنها خواهد بود.

تبصره 3- صاحبان مشاغل مکلفند ظرف چهارماه از تاریخ شروع فعالیت مراتب را کتباً به اداره امور مالیاتی محل ا علام نمایند.

عدم انجام دادن تکلیف فوق در مهلت مقرر مشمول جریمه‌ای معادل ده‌درصد (10%)  مالیات قطعی و نیز موجب محرومیت از کلیه تسهیلات و معافیت‌های مالیاتی از تاریخ شناسایی توسط اداره امور مالیاتی خواهد بود. این حکم در مورد صاحبان مشاغلی که برای آنها از طرف مراجع ذی‌ربط پروانه یا مجوز فعالیت صادر گردیده است، نخواهد بود.

        ماده 178- درمواردی که اظهارنامه مالیاتی یا سایر اوراقی که مؤدی مالیاتی به موجب  مقررات مکلف به تسلیم آن می‌باشد بوسیله اداره پست واصل می‌گردد تاریخ تسلیم به اداره پست درصورت احراز، تاریخ تسلیم به مراجع مربوط تلقی خواهد شد.

        ماده 179- درصورتیکه مؤدی محلهای متعدد برا ی سکونت خود داشته باشد مکلف است یکی از آنها را بعنوان محل سکونت اصلی معرفی نماید وگرنه اداره امور مالیاتی می‌تواند هر یک از محلهای سکونت مؤدی را محل سکونت اصلی تلقی نماید.

        ماده 180- هر شخص حقیقی ایرانی که با ارائه گواهی نمایندگیهای مالی یا سیاسی دولت جمهوری اسلامی ایران در خارج  ثابت کند که از درآمد یکسال مالیاتی خود در یکی از کشورهای خارج بعنوان مقیم مالیات پرداخته است از لحاظ مالیاتی در آن سال مقیم خارج از کشور شناخته خواهد شد مگر دریکی از موارد زیر:

1- درسال مالیاتی مزبور درایران دارای شغلی بوده باشد.

2- درسال  مالیاتی مزبور لااقل ششماه متوالیاً یا متناوباً در ایران سکونت داشته باشد.

3- توقف درخارج از کشور بمنظور انجام مأموریت یا معالجه یا امثال آن بوده باشد.

تبصره – اشخاص حقیقی و یا حقوقی ایرانی مقیم ایران درصورتیکه درآمدی از خارج کشور تحصیل نموده و مالیات آنرا به دولت محل تحصیل درآمد پرداخته باشند و درآمد مذکور را طبق اظهارنامه یا ترازنامه و حساب و سود و زیان خود حسب مورد طبق مقررات این قانون اعلام نمایند مالیات پرداختی آنها در خارج از کشور و یا آن مقدار مالیاتی که به درآمد تحصیل شده در خارج از کشور با تناسب به کل درآمد مشمول مالیات آنان تعلق می‌گیرد هر کدام کمتر باشد از مالیات بردرآمد آنها قابل کسر خواهد بود.

        ماده 181- سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند بمنظور نظارت براجرای قوانین و مقررات مالیاتی هیأتهایی مرکب از سه‌نفر را جهت‌ بازدید و‌ کنترل دفاتر قانونی مؤدیان مالیاتی طبق آئین‌نامه‌ای‌که به‌پیشنهاد سازمان امور‌مالیاتی کشور و تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی خواهد بود، اعزام‌نماید. درصورتی‌که مؤدی از‌ارائه دفاتر‌خودداری‌نماید با موافقت هیأت مذکور دربند‌«3» ماده (97) این قانون درآمد مشمول مالیات سال مربوط از طریق علی‌الراس تشخیص خواهد شد.

تبصره – هیأتهای موضوع این ماده می‌توانند حسب تجویز سازمان امور مالیاتی کشور کلیه دفاتر و اسناد و مدارک مالی مؤدیان را اعم از اینکه مربوط به سال مراجعه و یا سنوات قبل باشند بمنظور کسب اطلاعات لازم و ارائه آن به اداره امور مالیاتی ذیربط مورد بازرسی قرار دهند و یا درصورت لزوم دفاتر و اسناد و مدارک سنوات قبل را درقبال ارائه رسید به اداره امور مالیاتی ذیربط منتقل نمایند.