سلام استاد من دانشجوی ارشد شیمی هستم در خانواده ای هستم بابام فقط حرف منطق حالیشه. به طوری که جلوی هرکی باشه و حرف بیخود و کلا عدالت نزنه فوری جوابش میده . نجار توی دبی بوده و توی کارش خیلی حساسه با تموم کارگرایی که دارن کار خونه رو انجام میدن مشاجره میکنه اگه یک میلی متر توی کارشون خطا باشه دعوا میکنه بهشون. نمیخوام بگم منطق گفتن و تجربه کاری که در شغل نجاری داره بد است .همیشه در کارش احتیاط میکنه و یه جورایی ترس از اینده داره؟ که فلان چیز براش پیش نیاد. اگه مهمون بیاد خودشو هی میزنه این در و اون در که کم نیاره. هی میگه در مهمونی چای بریز برو فلان کار کن. من خودم بلدم نمیخوام بگم اینکار را رو انجام نمیدم. ولی خداییش ایقد حساس و حرص خوردن بدرد نمیخوره. پول واسش اهمیتی نداره و خودشو اصلا نمیگیره و خدا روشکر وضعمون بد نیست . در یه منطقه دیگه اقواممون زندگی میکنن و اونا شیک پوش و کلا مایه دارن. اما کارهاشون ریا کاری هست بخدا. همیشه با اعضای خونواده دعوا میکنه میگه شما چرا عینه پسره فلانی نیستی . پسر فلانی رو ببین چقدر اینور و انور میپره. ببین چقد مجلسیه. اگه کسی چیزی بگه بهش جوش میاره. در پاسور بازی کردن اگه باخت هیهاته .البته پاسور شرطی و قمار بازی نمیکنه. من و اعضای خونواده چکار کنیم؟ راهکار؟ نمیخوام بگم من گوشه گیرم یا در اجتماع نیستم .خیر من خیلی کتابای روانشناسی خوندم ولی گاهی از کارای بابام قربونش برم خسته میشم. چکارکنم؟ ناگفته نماند من یه شهرستانی هستم. بابت سوال طولانی ام از قبل معذرت