با سلام

طبق استاندارد حسابداری شماره 24:

مخارج واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهره برداری به سه گروه تقسیم می­شود:

الف) مخارجی که به منظور تحصیل داراییهای ثابت مشهود، داراییهای نامشهود و موجودی مواد و کالا تحمل می­گردد. همچنین مخارجی را که بتوان به طور مشخص با تحصیصل دارایی یا رساندن آن به وضعیت قابل بهره برداری ارتباط داد. مواردی از این قبیل عبارتند از: پیش پرداخت بیمه یا حقوق و دستمزد.

ب) مخارجی که هر چند ممکن است به جریان منافع اقتصادی کمک کند، اما به عنوان یک دارایی جداگانه قابل تشخیص نیست و لذا حائز معیارهای شناخت به عنوان دارایی نمی­باشد. این گونه مخارج در دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی می شود.

ج) مخارجی که هیچگونه منافع اقتصادی آتی ندارد و لذا در دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی می­شود. مخارج دوران توقف غیرعادی در فعالیتهای قبل از بهره برداری، خسارات وارده به داراییها، مخارج دوباره کاری و مخارج نیروی کار مازاد، نمونه هایی از این گونه مخارج است.

Rمخارجی که در دوران قبل از بهره برداری واقع شود فقط در صورت احراز معیارهای شناخت، قابل انتساب به داراییهاست و از اینرو مخارجی که تحت سر فصل " مخارج قبل از بهره برداری" به عنوان یک دارایی جداگانه در صورتهای مالی که  معیارهای شناخت دارایی است، صحیح نمی باشد.

درآمدها

درآمد در واحدهای تجاری  در مرحله قبل از بهره برداری بر اساس استانداردهای حسابداری که در واحدهای تجاری در حال بهره برداری استفاده می شود، شناسایی می گردد.

Rدرآمدهایی که به طور مشخص بیانگر بازیافت بخشی از مخارج (اعم از دارایی و هزینه) است، از مخارج مربوط کسر می­شود. نمونه­ای از این درآمدها عبارتند از: سود حاصل از سرمایه گذاری موقت تسهیلات مالی دریافتی- فروش ضایعات و فروش تولیدات آزمایشی.