زمانی که واژه “امن” به گوش ما میخوره، قطعاً پیش چشم همگی ما مکانی مجسم خواهد شد که بتونه ما رو از هرگونه خطری حفظ کنه و در واقع امنیت جانی مارو تضمین کنه. نکته جالب اینجاست که ” منطقه امن تنها در جهان اطراف ما مفهوم نداره و صرفاً مختص به امنیت جانی ما نیست بلکه در ذهن هر انسان هم منطقه امنی تعریف شده که هر کاری خارج از این منطقه برای شخص تنش زا و استرس آور محسوب میشه.” وجود این منطقه امن ذهنی لازم و ضروری هست و همه افراد در ذهن خود چنین منطقه ای رو دارند. -چه زمانی این منطقه امن میتونه مانع موفقیت ما باشه؟ چرا برخی اوقات باید پا فراتر از حریم این منطقه بگذاریم؟ -چطور و با چه روش هایی میتونیم از این منطقه خارج بشیم؟ برای دریافت پاسخ این سوال ها با ما همراه باشید…

آیا منطقه امن ذهنی مانع موفقیت ما میشه؟

برخی اوقات منطقه امنی که شخص در ذهن خود ساخته ، برگرفته از ترس های و عدم توانایی های اون هست. به عنوان مثال:فردی که فن بیان خوبی نداره و نمیتونه به سادگی با دیگران ارتباط برقرار کنه، ترجیح میده در جمع دوستان و در مقابل افراد جدیدی که ملاقات میکنه اغلب سکوت کرده و حرفی نزنه و به این شکل اضطراب و استرس رو از خودش دور کنه.

افرادی که بیش از حد خودشون رو در منطقه امن ذهنیشون محبوس کرده اند، همیشه ترجیح میدهند کاری رو انجام بدن که اضطراب اونها رو در پایین ترین حالت ممکن نگه میداره. اینگونه افراد اغلب اعتماد به نفس پایینی دارند و به همین دلیل همیشه عقب نشینی رو ترجیح میدهند.

ماندن در منطقه امن ذهنی چه عواقبی میتونه داشته باشه؟

شخصی که حاضر نیست از این منطقه امن و دایره راحتی خودش خارج بشه، کم کم دچار این حس خواهد شد که توانایی و یا به زبان ساده تر، عرضه انجام هیچ کاری رو نداره و نسبت به خود دچار احساسات منفی خواهد شد.

اینگون