تا زمانی که شغل یا وظیفه ای به عنوان " ورود اطلاعات" به سیستم داشته باشیم , نمی توانیم از به دست آوردن اطلاعات واقعی و قابل اتکا اطمینان حاصل کنیم , زیرا وارد کننده اطلاعات ( اپراتور کامپیوتر) , ممکن است در موقعیت فرد انجام دهنده کار نباشد , یا نتواند قرار گیرد , نیازهای عملیات واقعی را احساس نکند , و بر اساس منافع حرفه ای و شغلی خودش قضاوت کند , تفسیر کند , حذف کند ! , اضافه کند , و ... ,

تا زمانی که شغل یا وظیفه ای به عنوان  " ورود اطلاعات" به سیستم داشته باشیم  , نمی توانیم از به دست آوردن اطلاعات واقعی و قابل اتکا  اطمینان حاصل کنیم  , زیرا  وارد کننده اطلاعات ( اپراتور کامپیوتر) , ممکن است در موقعیت فرد انجام دهنده کار نباشد , یا نتواند قرار گیرد , نیازهای عملیات واقعی را  احساس نکند , و بر اساس منافع حرفه ای و  شغلی خودش قضاوت کند , تفسیر کند , حذف کند ! , اضافه کند , و ... ,

چاله چوله های بسیاری بر سر راه رسیدن به اطلاعات درست و درمان  وجود دارد ,
برای دسترسی به اطلاعات واقعی ,
برای اینکه  اطلاعات مالی-عملیاتی هر چه بیشتر به واقعیت رخدادها و فعالیت ها نزدیک تر باشند ,
تا بتوان از تجزیه تحلیل و پردازش آن ها راهکارها و نتایج مناسبی برای تصمیم گیری ها بدست آورد ,
این چاله چوله ها , دست اندازها , فیلترها , انحصار طلبی ها , بایستی شناسایی و برطرف  شوند .

بنابراین گردش اطلاعات در شرکت ها بایستی به گونه ای باشد که فرد مجری , خودش شخصا (  یا اگر ممکن نیست تحت نظارت و دسترسی خودش ) فرم مربوط به وظیفه خودش را پر کند .
بدین ترتیب افکار وی ( که در راستای تسهیل انجام کارش می باشد ) به سیستم تزریق خواهد شد و سیستم عملیاتی ( حسابداری عملیاتی ! ) می گردد .
به طور مثال :  "تولید کننده"  ممکن است ایجاد یک کد و سرفصل دیگر برای یک گونه از محصولی که تولید می کند را ضروری بداند , اما  "اپراتور"   ( کسی که وظیفه ورود اطلاعات دارد )  چنین امری را برخلاف مصالح خودش ( که جمع و جور بودن کار باشد ) تفسیر خواهد کرد .
بنابراین : سیستم از "گسترش" و  "نماینده عملیات واقعی بودن"  باز خواهد ماند .

و این شیوه  که معمولا فرم ها  ابتدا  به صورت دستی ثبت شده و سپس  در جایی ( مثلا ) مانند حسابداری  , در  نرم افزارها ثبت می شوند نادرست می باشد .  
به عنوان نمونه :
درخواست کننده کالا از انبار , خودش شخصا بایستی درخواست را  تکمیل و ثبت  سیستم کند ,
این گونه می توانیم مطمئن شویم که مشخصات  کالا , قطعات , یا لوازم  درخواستی , و مورد مصرف آن  به درستی و کامل وارد سیستم می شود .
زیرا در زمان درخواست کالا  :  اراده درخواست کننده بر رسیدن به آن  استوار گردیده است و ذهن اش کاملا معطوف به آن هدف می باشد ,
بنابراین در آن لحظه , اطلاعات مرتبط با آن رخداد مالی , در ذهن آن فرد  کامل نقش بسته است و اگر بستر ورود اطلاعات به سیستم برایش فراهم باشد , جامع ترین اطلاعات مرتبط با آن فعالیت را در همان لحظه می توان در سیستم داشت .  
البته مدیرانی که با شیوه مکانیکی ( زور بنیان ! )  کارها را پیش می برند ممکن است پاسخ دهند :
"آن چنان اپراتورها  را تحت فشار می گذاریم و به اخراج یا ... تهدید می کنیم , تا مطمئن شویم کامل ترین اطلاعات را در سیستم ها وارد خواهند کرد ."  !  
و این جاست که فعالیت ها و وظایف تکراری و غیر ضروری متولد شده و درآمد موسسه و سازمان را بلعیده , هزینه انجام کارها را افزایش می دهند .
این گونه است که مدیران همواره شکایت می کنند :
"آقا ما خیری از این کامپیوتر و دم و دستگاه ندیدیم  !
قبلا یک نفر  کارها را  (دستی ) انجام می داد ,
 الان یک نفر انجام می دهد ,  یکی دیگر ثبت کامپیوتر می کند ,
و تازه :  بعدا یکی دیگر بایستی به ما گزارش بدهد که نتیجه  و معنای  همه این ها چیست ! ؟ "