منبع: | John R.Hartley,Biren Prasad,Thomas A.Salomone Concurrent Engineering | تاریخ انتشار: | |
نویسنده: | حمیدرضا پیراوی | مترجم: | |
چکیده: | |||
مهندسی همزمان، نوعی روش طراحی برای توسعه محصولات و ساخت آنهاست که فرایندها را نیز بهطور همزمان در نظر میگیرد. این روش بر شالوده کار تیمی و استفاده از برخی تکنیکهای کاری بنا شده و کارایی سازمان را افزایش میدهد. در این روش، با استفاده از تیمهای چند تخصصی میتوان تفکر مفهومی، طراحی محصول و برنامهریزی تولید را همزمان انجام داد. هدف این روش، ملزم کردن افراد به در نظر گرفتن تمام عوامل چرخه عمر محصول شامل نیازهای مشتری و تأمینکنندگان نظیر؛ عملکرد، کیفیت، هزینه، برنامه اجرایی، تعمیر و نگهداری، از همان ابتدای کار است. |
|||
دو اصطلاح مهندسی همزمان و مهندسی موازی، هنوز در صنعت کاربرد دارند، اما با انتخاب نام Concurrent Engineering توسط وزارت دفاع امریکا، این نامگذاری بهتدریج بر نامگذاریهای دیگر غالب شده است (در این مقاله، مهندسی همزمان معادل همین روش انتخاب شده است). با توجه به اینکه امروزه رقابت جهانی در ارائه محصول جدید بسیار فشرده است، زمان ارائه محصول به بازار وجه تمایز بسیار مهمی بین شرکتهای موفق و ناموفق است. شرکتهای موفق یاد میگیرند که چگونه زمان و استفاده از پیشرفتهای تکنولوژی را مدیریت کنند. مهندسی همزمان، یکی از پیشرفتهای ملموس در این زمینه بوده و به عنوان تکنیکی بسیار موفق تکامل یافته است. در این تکنیک، مهندسی طراحی محصول و مهندسی طراحی فرایند بهطور همزمان اجرا میشوند. مهندسی طراحی محصول، محصول نهایی را به صورت دستورالعملهای مهندسی (مدلهای هندسی و مشخصات مواد) تعریف و تعیین میکند. این دستورالعملها آنچه را که قسمت خرید باید تهیه کند و نیز آنچه را که قسمت ساخت باید تولید و مونتاژ کند، شامل میشوند. مهندسی طراحی فرایند، فرایندهایی را تعیین میکند که ضمن بیان آرایش ماشینآلات و ایستگاههای کاری، نشان میدهد محصول مورد نظر چگونه باید ساخته و مونتاژ شود. مهندسی همزمان، به دنبال تحقق اهداف زیر است: اجزای مهندسی همزمان شکل 1: محدوده و مقایسه کامل بهکارگیری مهندسی همزمان شکل 2: بهترین زمان تغییرات
منابع: |