ما هر روز به دنبال خویشتن واقعی مان می گردیم ما خیلی اوقات احساس تنهایی و تهی بودن داریم و این احساس سرنخی است که بفهمیم از مسیر خود خارج شده ایم و باید دوباره به مسیر اصلی برگردیم.

ما هر روز به دنبال خویشتن واقعی مان می گردیم ما خیلی اوقات احساس تنهایی و تهی بودن داریم و این احساس سرنخی است که بفهمیم از مسیر خود خارج شده ایم و باید دوباره به مسیر اصلی برگردیم. داشتن خانه، شریک زندگی، اتوموبیل و غیره زمانی که از خویشتن اصلی مان دور می شویم اگر آرام باشیم نداهای درونی خود را می شنویم نیروی کائنات هر روز و هر لحظ به یاد ماست و به اشکال مختلف ما را راهنمایی می کند و خودش را به ما نشان می دهد ولی مشغله های ذهنی و روحی ما و بسیاری مسایل دیگر مثل آلودگی روح و جانمان و صفات و افکار منفی مانع این ارتباط می شود. معنویت خویشتن برتر ما است مکانی است در درون که دوست داشتنی و مهربان و مملو از شادمانی و نعمت است. گهگاهی ما با این بخش وجودمان ارتباط برقرار می کنیم. آیا هرگز احساس خوبی که به خاطر اهدا کردن چیزی به کسی به گریه افتاده اید؟ آیا هرگز ورای رفتار زشت کسی و صرفاً با دیدن درد و رنج کسی او را دوست داشته اید؟ بنابراین برای رسیدن به آرامش واقعی با ضمیر برترتان آشنا شوید، دوستش بدارید، و به اعتماد کنید اگر به طور مداوم و آگاهانه توجه مان را به بخش معنوی خودمان معطوف نکنیم هرگز آن شادمانی و خشنودی و ارتباطی را که همگی در جستجویش هستیم را تجربه نخواهیم کرد. اعتقاد به خود و عالم هستی پادزهر ترسها است.