خشم دومین احساسی است که رفتار منفی و احساس حقارت را در فرد افزایش می دهد. خشم بُعد متفاوتی از احساس حقارت است.

خشم دومین احساسی است که رفتار منفی و احساس حقارت را در فرد افزایش می دهد. خشم بُعد متفاوتی از احساس حقارت است. به طور مثال کودکی که از احساس حقارت، عدم اعتماد به نفس و ترس رنج می برد ممکن است نقاب دیگری بر چهره بزند یعنی خود را به ظاهر با اعتماد به نفس جلوه دهد او از خشم و انتقام جویی و عناد لبریز است و نیاز به محک دارد.
بچّه ها زمانی خشمگین می شوند که مانعی در مسیر کارها و اهدافشان قرار بگیرد، وقتی به آنها برچسب زده شود مثل ‍‍( بد، لوس، بی فایده، بی عرضه، تنبل و... )  وقتی حس کنند فاقد کنترل و قدرت هستند.
خشم بچّه اغلب یک واکنش دفاعی در برابر حقارت نفس است او به جای مقابله با احساس ناامیدی و یا پذیرفتن کمبود قدرت خشمگین می شود. این خشم می تواند به شکل قلدری کردن برای بچّه های دیگر باشد.
از آن جایی که خشم به اخلال گری و پرخاش منجر می شود، بچّه ممکن است به خاطر رفتار ناهنجارش تنبیه شود و این خود به خشم او می افزاید.

برای یاری کردن به کودک خشمگین شما والدین می توانید:
 

1. خشم او را بپذیرید و ریشته یابی کنید نه اینکه خشم او را محکوم کنید اغلب والدین فکر می کنند باید خشم کودک را با خشم پاسخ دهند آنها ممکن است بچّه را بزنند یا بر سرش داد بکشند به جای این کارها می توانیم به او بگوییم: «می بینم که در این زمینه بسیار خشمگین و ناراحت هستی امّا برای نشان دادن احساساتت راه دیگری هم وجود دارد» «یا بگوییم: مسأله ای نیست، خشم و ناراحتی تو را درک می کنم امّا این رفتار باید متوقّف شود»

2. باید کاری کنیم که اطمینان بچه را بر خود جلب کنیم بدون آنکه شخصیّت او را آماج طعنه و سرزنش قرار دهیم. اگر بچّه ها احساس کنند که کسی با دقّت به حرفهایشان گوش می دهد پوستة خود را می شکافند و جراحات احساسی خود را بیرون می ریزند.

3. علّت خشم بچّه را پیدا کنید و آن را کانون توجّه خود قرار دهید: ← بعد از جلب اطمینان می توانیم کم کم پی ببریم که بچّه از چه چیزی نگران و مضطرب و یا خشمگین است بعد به او قوّت قلب بدهیم که می توانیم به او در حلّ مسائلش کمک کنیم

4. در این مرحله باید به کودک اطمینان دهیم که اگر از مشگل او باخبر شویم این مسأله دید ما را نسبت به او عوض نمی کند و ما او را سرزنش نخواهیم کرد بلکه ما سعی خواهیم کرد که او را یاری دهیم که رفتار درستی را اتخاذ کند.

5. باید به حرفهای خشم آلود بچّه گوش کنیم. از او تقاضا کنید که با صراحت و بی رو در بایستی علّت خشم و رنجش را با شما در میان گذارد حتّی اگر حرفهای بچّه متوجّه ما هم باشد باید خونسرد باشیم بچّه ای که احساساتش پذیرفته می شود، می تواند با استفاده از آن احساسات اوضاع زندگی اش را بهبود بخشد و به جای اتصال با منبع ناامیدی با منشأ قدرت و توانمندی مرتبط شود.