در مباحث سرمایه گذاری و مدیریت مالی استفاده از ابزارهای مالی امری اجتناب نا پذیر است ,و انتخاب آن با توجه به­موقعیت و شرایط بازار صورت می گیرد.

انواع ابزار مشتقه :

قرارداد سلف:

قراردادی است که به موجب آن دو طرف متعهد می شوند در یک تاریخ مشخص و قیمت مشخص کالا­یی با کیفیت مشخص را که بر اساس توافق طرفین تعیین خواهد شد را مبادله کنند . در این قرارداد هم پیش شرط این است که تفاوت دیدگاه نسبت به قیمت آینده برای خریدار و فروشنده وجود داشته باشد بر اساس قرارداد سلف تمامی مبلغ بایستی قبلاپرداخت و کالا در سررسید تحویل شود بدین ترتیب در معاملات غالبا با پول نقد رد و بدل می شود یا اسنادی که معادل پول نقد به شمار می آیند. یکی از دارایی هایی که معامله سلف آن ها بسیار متداول است نفت خام است.

قرارداد فوروارد:

این قرارداد همانند قرارداد سلف است اما معمولا به علت اعتبار بالای دو طرف معامله کل مبلغ در زمان تحویل کالا درسررسید پرداخت می شود و معمولا در بازارهای خارج از بورس استفاده می شود.

قرارداد استصناع :

این قرارداد همانند قراردادهای گذشته است ولی در این قرارداد کل مبلغ مورد معامله به صورت قسطی تا سررسید به تحویل دهنده کالا پرداخت می شود.

قرارداد آتی :

قرارداد آتی و پیمان آتی به نوعی از قراردادها گفته می شود که طرفین معامله را به انجام معامله ای در آینده متعهد می­سازد که خریدار و فروشنده متعهد می­شود کالا و قیمت آن را در تاریخ سر رسید به یک دیگر منتقل کنند.در این قراردادها دو گروه افراد وجود دارد :

1. افرادی که برای کاهش عدم اطمینان , ریسک و بی ثباتی قیمت ها در دو ره های آتی سراغ این قراردادها می روند . این افراد با خرید قرارداد آتی مطمئن می شوند که قیمت ها در آینده مشخص بوده و از نوسانات نامطلوب به دور خواهند بود.فروشندگان نیز به دنبال چنین اطمینانی هستند.

 2. افراد سوداگرا یا سفته باز هستند که سود آن ها از عدم اطمینان قیمت های آینده ناشی می شود . معاملات قراردادهای

 تحویل آتی در بورس انجام می شود . اتاق پایاپای ,در مقابل خریدار مسولیت فروش و تحویل جنس ,و در برابر فروشنده,مسولیت خرید و پرداخت وجه را به عهده دارد که هر نوع کالای مورد معامله حساب ویژه ای در دفاتر اتاق پایاپای دارد.

 تفاوت قرارداد آتی و پیمان آتی :

 1. تفاوت در ساز و کار عملیاتی و حسابداری :در قرارداد آتی ارزش فعلی بازار هنگام قرارداد صفر است و در طول زمان توسط انتظارات مثبت و منفی می شود و هیچ جریان نقدی تا روز تسویه وجود ندارد اما در پیمان آتی برای ماندن در ارزش صفر هر روز بر اساس تغییر قیمت بازار کالا تجدید و اصلاح می شود و تا به قیمت روز قرارداد آتی ، استاندارد تعدیل است و دراین امر جریان نقدی از روزی به روز دیگر متفاوت است.

 2. پیمان آتی نوعی نظام یافته و استاندارد شده قرارداد آتی است و میزان کنترل آن بیش تر است.

 3. پیمان آتی در بورس های آتی معامله می شود در حالی که قرارداد آتی در بازار خارج از بورس

 4. در پیمان آتی واسطه ای به عنوان موسسه پایاپای وجود دارد و لذا طرفین قرارداد در قبال هم مسولیتی ندارند ولی درقرارداد آتی چنین نیست.

 5. در پیمان آتی به منظور اطمینان از اجرای قرارداد طرفین مبلغی به عنوان تضمین پرداخت می کنند به صورت کلی درپیمان آتی چارچوب قراردادی وجود دارد در حالی که در قرارداد میزان اعتبار طرف مقابل مورد توجه است و به طور طبیعی ریسک آن بیش تر است.