بسیاری از ما در حالی زندگی را سپری می کنیم که پایمان را روی ترمزهای عاطفی و احساسی مان گذاشته ایم. این ترمزها، همان عواملی هستند که مانع رسیدن شما به موفقیت می شوند؛ مواردی همچون ترس، تردید، کمبود عزت نفس و غیره.

پایتان را از روی ترمز موفقیت بردارید

به گزارش افکارنیوز، اگر بخواهید حرکت خود را همراه با ترمز گرفتن مداوم ادامه دهید، هرگز نخواهید توانست با سرعت کامل حرکت کنید، زیرا ترمزها جلوی شتاب گرفتن خودرو را می گیرند؛ ضمن آنکه ماشین تان هم بیش از حد گرم می شود و از کار می افتد و اگر هم از کار نیفتد، فشار زیادی به موتور ماشین وارد خواهد شد. برای اینکه به مقصد برسید، ناچارید یکی از دو گزینه زیر را انتخاب کنید؛ یا روی پدال گاز فشار بیشتری وارد کنید و خطرات احتمالی را به جان بخرید، یا اینکه پایتان را از روی ترمز بردارید و اجازه بدهید ماشین سریع تر حرکت کند. این مثال، نمونه خوبی است که می توان آن را با زندگی مقایسه کرد. بسیاری از ما در حالی زندگی را سپری می کنیم که پایمان را روی ترمزهای عاطفی و احساسی مان گذاشته ایم. این ترمزها، همان عواملی هستند که مانع رسیدن شما به موفقیت می شوند؛ مواردی همچون ترس، تردید، کمبود عزت نفس و غیره. تنها راه رهایی از این ترمزهای احساسی، به دست آوردن نگرش مثبت، اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری است.

ترس از خطرپذیری

پذیرش خطرهای احتمالی، لازمه رسیدن به موفقیت است. برای رسیدن به موفقیت باید دل به دریا بزنید و از چیزی هراس نداشته باشید. خطرپذیری به معنای کارهای احمقانه و رفتارهای غیر مسئولانه نیست. مردم اغلب خطرپذیری را با سهل انگاری و رفتار عجولانه و نسنجیده اشتباه می گیرند؛ همین افراد هستند که در نهایت به نتایج منفی می رسند و معمولاً این نتایج نامطلوب را نوعی بد اقبالی تعبیر می کنند. خطرپذیری امری نسبی است؛‌ در واقع معنا و مفهوم خطر از شخصی به شخص دیگر متغیر است و این تغییر و تنوع، می تواند به دلیل تفاوت در نوع آموزش و تعلیم افراد باشد. دو گروه از کوهنوردان را در نظر بگیرید که افراد گروه اول، کوهنوردانی آموزش دیده و حرفه ای و گروه دیگر، همگی نوآموز و مبتدی باشند، صعود از کوه برای هر دو گروه پرمخاطره و توام با خطر است، اما برای کوهنوردان حرفه ای و آموزش دیده، این کار پرمخاطره، به هیچ وجه به معنای خطرپذیری غیر مسئولانه نیست. خطرپذیری همراه با مسئولیت، به عواملی مانند دانش، آموزش، مطالعه دقیق، اطمینان، جرات و جدیت بستگی دارد؛ همان عواملی که هنگام مواجهه با ترس، به شما جرات می دهند تا به طور صحیح وارد عمل شوید. شخصی که هرگز حتی به سمت کارهای کارهای پرمخاطره نمی رود، بی شک دچار اشتباه نیز نمی شود، اما اشتباهی که به خاطر نرفتن به طرف کارهای پرمخاطره و انجام ندادن آنها مرتکب می شوید، حتی بزرگتر از زمانی است که این کارهای پرمخاطره را انجام دهید و شکست بخورید. دودلی و تردید در انجام دادن امور، عادتی مُسری و اعتیادآور است و بسیاری از فرصت ها به علت همین دودلی ها از بین می روند. بنابراین تصمیم بگیرید که کمی خطرپذیر باشید، اما مراقب باشید خود را به خطر نیندازید. کسانی که اهل خطر کردن یا به قول معروف «دل به دریا زدن» و مواجه شدن با خطرات هستند، با چشمان باز و با علم و آگاهی، به سمت جلو حرکت می کنند؛ این در حالی است که کسانی که خود را بدون علم و آگاهی به خطر می اندازند، بازندگانی هستند که به اعماق تاریکی سقوط می کنند. از کشاورزی پرسیدند: «برای این فصل گندم کاشته ای؟» پاسخ داد: «نه، ترسیدم که باران نبارد.» پرسیدند: «آیا ذرت کاشته ای؟» کشاورز گفت: «نه، ترسیدم آفت به سراغش بیاید.» در نهایت گفتند: «پس چه کاشته ای؟» کشاورز پاسخ داد: «هیچ چیز، آینده نگری کردم و چیزی نکاشتم!»
تلاش و کوشش، یعنی اینکه خطر شکست را به جان بخری. باید خطرها را تسخیر و فتح کرد، زیرا بزرگترین خطر و ضربه در زندگی این است که پذیرای هیچ خطری نباشی! کسی که در هیچ موردی خطر نمی کند و کاری انجام نمی دهد، چیزی هم به دست نمی آورد و در نهایت، خودش هم تبدیل به هیچ می شود. ممکن است این جور آدم ها از رنج، اندوه، غم و سختی دوری کنند، اما در عوض نمی توانند تجربه کنند، یاد بگیرند، احساس کنند، تغییر بدهند، ترقی کنند، عشق بورزند و در یک کلام، زندگی کنند، زیرا نگرش های منفی و روش ها و گرایشات آنها، همچون زنجیری آنها را محاصره کرده است.

کمبود پشتکار

هنگامی که به نظر می رسد مشکلات به کلی حل نشدنی هستند، شاید آسان ترین راه حل این باشد که دست از کار بکشید و آن مشکل را رها کنید. این مسئله می تواند در مورد هر چیزی صدق کند؛ همچون ازدواج، شغل و روابط عاطفی، کسانی که در زندگی پیروز می شوند و به موفقیت می رسند، در این راه بارها ضربه می خورند و حتی با شکست مواجه می شوند، اما از پا در نمی آیند و دست از تلاش نمی کشند. همه ما در زندگی، شکست ها و تلخی های زیادی را تجربه کرده ایم، اما مواجه شدن با شکست، به هیچ وجه بدین معنا نیست که ما بازنده هستیم. آیا تاکنون به تفاوت بین پشتکار و پیگیری در کار و سرسختی فکر کرده اید؟ تفاوت این دو در این است که پشتکار، نماد اراده قوی شماست و سرسختی،‌ نماد عادت های نیرومندتان! بسیاری از مردم در انجام دادن امور و برنامه های خود موفق نمی شوند و شکست می خورند؛ دلیل این شکست این نیست که آنها اطلاعات،‌ علم یا استعداد ندارند؛ بلکه به این علت است که زمانی که با مشکلی حل نشدنی روبرو می شوند، مشکل را رها می کنند و دست از تلاش می کشند. به طور کلی موفقیت، به دو ویژگی بستگی دارد؛ پشتکار و ایستادگی! برای اینکه کاری انجام شود، باید پشتکار وجود داشته باشد؛‌ از طرفی نباید به هیچ وجه زیر بار کاری بروید که نباید انجام شود و باید با تمام وجود مقاومت کنید.

خشنودی و رضایتمندی آنی

آرزوی به دست آوردن پول زیاد، آن هم یک شبه و ناگهانی، حرفه پر رونق «قرعه کشی» را به وجود آورده است. باید گفت ما در عصر حاضر، در دوره رضایتمندی آنی و لحظه ای به سر می بریم. برای هر چیزی، قرصی وجود دارد؛ از وقتی که از خواب بیدار می شوید تا وقتی که می خوابید! مردم می خواهند یک قرص بخورند و از شر مشکلات شان رها شوند و به همین ترتیب، وقتی که می خواهند تبدیل به میلیونرهای یک شبه و آنی شوند، راه های میانبر را طی می کنند و به صداقت و درستی خودشان لطمه می زنند. به خاطر داشته باشید وقتی که به طرف خوشی ها و لذت های آنی حرکت می کنید، به نتایج و پیامدها فکر نمی کنید و تنها چیزی که به آن می اندیشید، خوشی های لحظه ای و آنی است. نسل امروز معتقد است که رژیم غذایی مناسب، رژیمی است که با سه کیلو کاهش وزن، در شروع کار همراه باشد! اینها همان افرادی هستند که به هیچ وجه با برپا کردن جشن تولد موافق نیستند، اما هدایا و کادوهای آن را دوست دارند و می خواهند. وقتی که به جای روش های بلند مدت، به روش های کوتاه و میانبر فکر می کنید، در واقع با این کار، دید خود را محدود می کنید و با داشتن دید محدود، هرگز به اهداف ارزشمند و سودمند نخواهید رسید.

اولویت بندی نداشتن در انجام دادن امور

متاسفانه مردم معمولاً در جاهای نامناسب، از جایگزینی استفاده می کنند؛ برای مثال، آنها پول و هدایا را برای خرید محبت، عاطفه و زمان مبادله می کنند. اکثر مردم به این نتیجه رسیده اند که می توانند فقدان حضور خود را با خریدن هدایا برای فرزند یا همسرشان توجیه و جبران کنند. وقتی ما کارهایی را که در درجه اول اهمیت هستند، نشناسیم و اولویت بندی در کارهایمان وجود نداشته باشد، در حقیقت داریم وقت مان را تلف می کنیم و متوجه این موضوع نیستیم که تلف کردن وقت، به معنای تلف کردن زندگی است! اولویت بندی مستلزم وجود نظم است؛ با داشتن نظم می توانید در هر زمانی، آن کاری را که به راستی ضروری و لازم است، انجام دهید؛ نه اینکه کارها را براساس حوصله و سلیقه خود به انجام برسانید. این روزها به جای آنکه تاکید مردم بر انجام دادن بهترین و مهمترین کار باشد، بیشتر روی شکست و پیروزی تمرکز می کنند. خود شما چگونه از پس شکست و مشکلات بر می آیید؟ پاسخ شما به این پرسش، نکات بسیاری را درباره شخصیت شما آشکار می کند. یکی از کلیدهای حل این مشکلات و رسیدن به موفقیت، شناخت اولویت هایتان است. اولویت های اکثر مردم پول، ثروت، قدرت، شهرت و موقعیت است. ما باید در درجه اول، اولویت هایمان را بشناسیم. موفقیت با خواندن یا حفظ کردن اصولی که منجر به موفقیت می شوند، به دست نمی آید، اما با شناخت آنها و مرتب کردن اولویت هایتان، می توانید رویای رسیدن به موفقیت را عملی سازید.