تعطیلات سال نو آمد و رفت، خیلی از هدیه گرفتگان ناامید حالا به فروشگاه‌ها هجوم می‌برند که هدیه‌های بی‌مصرف، بی‌مزه و سبک سرانه شان را پس بدهند یا تعویض کنند. چرا سال بعد از این دردسر خلاص شان نکرده و مستقیم به آنها پول نقد ندهیم؟
-
یدند که مساله این است که ارزش پول را زیر لوای یک هدیه سنتی بپوشانند. این کار زحمت می‌خواست و هیچ موافقتی با کارآیی نداشت، هرچند که به این طریق می‌شد پول را در حد هدیه شخصی بالا برد.
سال 1909 باز در همان ویژه نامه نویسنده‌ای به اسم لو النور کولبی نوشته بود که او راهی برای اختفای پول پیدا کرده، به‌طوری که دیگر هدیه دادنش مثل یک معامله بازرگانی به نظر نخواهد رسید. او توضیح داد که چطور اسکناس ده دلاری را که می‌خواست به مادرش هدیه بدهد به اثری هنری تبدیل کرده. اسکناس‌ها
-
د که می‌توانستید برای برخی کالاهای خاص صرف کنید – دستکش و کفش محبوب‌ترین هدایا بودند – یا اینکه مثل امروزه مجاز بودید با برگه هدیه هر کالایی که در آن فروشگاه پسند می‌کردید بردارید.
انتظار نمی‌رود که همه مان به اندازه النور کولبی باهوش باشیم، اما هدیه دادن کارت‌هایی که امکان خرید برخی کالاهای خاص را می‌دهند خودش راهی است برای متمایز کردن پول معمولی از پول هدیه و به این طریق همچنین می‌توانید ثابت کنید که درباره علایق شخص هدیه گیرنده اطلاعات شخصی داری
- طبقه بندی اطلاعات
در حالی‌که اقتصاد بسیاری از نواحی دنیا بر لبه پرتگاه سقوط پس و پیش می‌روند، دشوار می‌توان فهمید که چرا بازار هنر همچنان در رونق به سر می‌برد.
-
ل رکود بازار قادر به فروختن‌شان نبودند، پول پرداخت می‌کردند. اکنون اغلب مکان‌های عمده مزایده ترجیح می‌دهند تا شخص ثالثی نسبت به خرید اولیه یا همان ضمانت اقدام کند و این ریسک مالی را برعهده بگیرد.
نخستین ضمانت از سوی شخص ثالث در نوامبر 1999 انجام شد. آن زمان ساوث‌بی توانست 40 میلیون دلار پشتوانه برای تابلوی «زن نشسته در باغ» پابلو پیکاسو پیدا کند. این تابلو را النور سیدنبرگ، دلال آمریکایی خود پیکاسو برای فروش عرضه کرده بود. از سال 2000 به بعد هم ساوث‌بی
