شرکت های بیمه مانند هر شرکت دیگر ی باید عملکردی قوی و موفقیت آمیز در انجام رسالت ، اهداف و استراتژ ی های خود داشته باشند که در این راستا، داشتن الگویی جهت ارزیابی عملکرد و آگاهی از اینکه عملکرد سازمان تا چه حد در جهت رسیدن به این اهداف بوده و موقعیت سازمان در محیط پیچیده و پویای امروز کجاست ، برای مدیران و سازما ن ها اهمیت فراوانی دارد ( حسن زاده و زارع ، 1387 ، ص 7 ) .پیشرفت بیمه با توسعه اقتصادی همواره ملازم بوده وبا ترمیم وضع اقتصادی یک کشور، افزایش مبادلات، ترقی سطح زندگی و توسعه سرمایه گذاری موجب پیشرفت و نیز با بهبود وضع معیشت افراد، به حفظ ثروت ملی و تشکیل پس اندازهای بزرگ کمک می نماید

شرکت های بیمه و در مجموع صنعت بیمه در هر کشور، از مهم ترین نهادهای مالی فعال در بازارهای مالی، به ویژه بازار سرمایه است که علاوه بر تأمین امنیت فعالیت های اقتصادی، می تواند از طریق ارائه خدمات بیمه ای، نقش بسیار اساسی و تعیین کننده ای در تحرک و پویایی بازارهای مالی و تأمین وجوه قابل سرمایه گذاری در فعالیت های اقتصادی داشته باشد ( صحت و همکاران ، 1390 ، ص 5 ) . لذا سرمایه گذاری از محل سرمایه و ذخایر فنی ، یکی از مهمترین وظایف شرکت های بیمه می باشد . شرکت های بیمه وجوه بیمه گذاران را به صورت ذخایر فنی در اختیار داشته به ، عنوان دارایی سود به کار گرفته و آن را در فعالیت های مناسب اقتصادی سرمایه گذاری می نمایند . بدین ترتیب در یک شرکت بیمه ، سرمایه گذاری جزء فعالیت های اصلی شرکت قرار می گیرد و میزان سود حاصل از عملیات سرمایه گذاری ، خصوصاً در شرکت هایی که دارای سابقه و حجم کاری زیاد می باشند ، نسبت قابل توجهی از سود خالص این شرکت ها را تشکیل داده و در بعضی از دوره ها های مالی که عملیات بیمه ای با زیان مواجه می شود ، سود حاصل از سرمایه گذاری ها این ضرر را جبران نموده و سود برای کل عملیات شرکت به دست می آید . باید توجه کرد که تصمیم گیری شرکت های بیمه در زمینه سرمایه گذاری ، تابع عوامل پیچیده ای است و مدیران سرمایه گذاری باید از یک سو ، هم زمان بر سه عامل سوددهی ، قابلیت تبدیل به وجه نقد و اطمینان از برگشت اصل سرمایه توجه داشته باشند و از سوی دیگر ، منابع مالی این شرکت ها از نظر قابلیت استفاده از سرمایه گذاری دارای ضوابط و محدودیت های ویژه ای است . از آنجا که سرمایه گذاری از محل ذخایر فنی می باشد و این ذخایر متعلق به بیمه گذاران است ، لذا لزوم اعمال نظارت و کنترل بر وضعیت مالی و نقدینگی شرکت های بیمه احساس می شود ، تجربه جهانی حاکی ار آن است که صنعت بیمه همانند جزئی از صنعت مالی باید رابطه متقابل صحیحی با مجموعه بازار سرمایه داشته باشد . این رابطه در عصر جهانی شدن ، به دو شکل تبلور می یابد : از یک سو ، کسب و کار بیمه به بازار سرمایه مستحکم نیازمند است و از سوی دیگر ، بازار سرمایه ، مبتنی بر مشارکت فعال وجوه بیمه در این بازار است ؛ از این رو ، شتاب بخشیدن به اصلاحات ، توسعه دو بخش و ارتقای رابطه این دو ، شرط لازم برای توسعه مناسب نظام مالی کشور است ( فیض و احسانی ، 1386 ، ص 5-6 ) .

صنعت بیمه به عنوان یک بخش خدماتی ، نقشی جبران کننده و محافظتی در اقتصاد هر کشوری دارد؛ به طوریکه عملیات موفقیت آمیز این صنعت، انگیزه و محرکی برای دیگر صنایع و توسعه آن اقتصاد ایجاد میکند؛ بنابراین برای نایل شدن به این امر در هر اقتصادی، شرکتهای بیمه نیز مانند هر شرکت دیگری باید عملکردی قوی و موفقیت آمیز در انجام رسالت، اهداف و استراتژیهای خود داشته باشند. سازمانهای بیمه ای برای بقاء و نیل به اهداف خود باید از تغییرات محیطی آگاه شوند و هماهنگی های لازم را به عمل آورند که کنترل، وسیله این آگاهی است؛ به عبارت دیگر به کمک مدیریت و ارزیابی عملکرد، مدیریت میتواند نسبت به نحوه تحقق اهداف و انجام عملیات آگاهی یافته و قدرت پیگیری و در صورت لزوم سنجش و اصلاح آنها را پیدا کند